चाल :-
बीज अंकूरे अंकूरे (जिथे चालीत निमुट पणे बसणार नाही तिकडे दडपून कोंबा)
ही चाल जमली नाही तर "डोळे कशा साठी"च्या चालीत बसवा,
तेही नाही जमले तर "शुरा मी वंदीले"
ते ही नाही जमले तर "आज ब्लु है पानी पानी"
ते ही नाही जमले तर "अरुणी किरणी धरणी गगन झलके"
आणि ते ही नाही जमले तर नुसती वाचा.
(दुपारी)
तिच्या पायरवाची गाज,
त्याने दडपली छाती,
जैसे वीसमणी हातोड्याने
घाव घणाचे घालती,
‘डॉक्टर कभी भी कुछ लगे तो याद किजीये ‘ असं म्हणत पेशंटच्या बापानी हात जोडून नमस्कार केला .....
६ महीन्यांपुर्वी टिबीचं निदान झालं आणि सेकंड ओपिनीयनसाठी माझ्याकडे आले होते.... मग औषधं लिहीणं, टिबीची माहिती देणं आणि आहारासंबंधी बोलून झाल्यावर धीर देणं हा माझा नियमीत प्रोटोकाॅल !
प्रत्येक व्हिसीट वेळेवर किंवा वेळेआधीच आणि शेवटी पेशंट आजारातून बाहेर असा सगळा काळ गेला परंतू डोळ्यात अश्रु घेऊन धन्यवाद देतांना त्यांनी अदृश्य आर्शिवाद दिलेला मला दिसला ....
हळू हळू एकेक करत
उलगडत चालले आहे...
ज्याच्याकडे पहात पहात
आम्ही आमचे मार्ग शोधायचो
तो तारा आता कितीतरी
मागे पडला आहे
आणि तो एकुलता एक चंद्रही...
ज्याची स्वप्नं दाखवत दाखवत
आईने दुधभात भरवला
दररोज नव्याने प्रकाशमान होणार्‍या सत्याला मी
तर्काच्या कसोटीवर जोखत राहतो
आणि मनातल्या मनात विचार करत रहातो
उद्या कोणती नवी जाणीव उलगडेल !
तमाम मिपाकरांच्या (माझ्या सहित) ,भोचक व वरकरणी मदतीआड त्रस्त पिडणार्या नातेवाईकांना समर्पित
**********
हेच ते पिडणारे पळवे जळवे
ज्यां(च्या)मुळे तुझे जगणं काळजीने पोखरून ठेवलेस!!
पाठिंबा वा संमती असती तर
हे जळवे शक्तिने तांडून
लगेच दृष्टी आड घालून
विस्मृतीत टाकले असते...
ना ही कुतरओढ कसोटी भाळी असती...
ना भोचक डोळे खुपसून (देत)
न संपणार्या टिकेलासुद्धा
सोसत राहिले असते....
ना टोमण्यातून तुझ्या भळजखमा टोकरत राहिले असते....
हिच ती जीवघेणी ठणकणारी गळवे
ज्यावर तू हळूवार पणे मलम लावलेस!!
थोडीशी हिंमत असती तर
ही गळवे सुईने फोडून
आतला पस काढून
स्वच्छ पुसून टाकले असते...
ना हा ठणका राहीलां असता...
ना कूठे गेल्यावर हळूवार पणे
कमीत कमी दुखेल असे पहात
बसावे लागले असते....
ना त्याच्यावर माशा भिरभिरत राहिल्या असत्या....
पहा ना,
माझ्या ठणकणार्‍या गळवांना
फोडून टाकण्याची शक्ती घटकाभर दिली,
तर विधात्याचे काय जाते?
पैजारबुवा,
एक आई दाराआडून बघते आहे बाहेर
किती बाहेर?
कॉलनीच्या बाहेर, ग्राऊंडच्या पार
जिथे एक मुलगा खेळतो आहे मुग्ध....
करत असेल का तो तिचा काही विचार?
येत असेल का तो ही
खेळण्यातून बाहेर, ग्राऊंडच्या अलीकडे?
आईला दाराआडून बाहेर यायचं नाही...
मग ती वेताची काठी हळूच चाचपते,
ती काठी पाठीत घेऊन
मुलगा अविश्रांत कोकलत राहतो....
काठी सापडलेली आई
सताड उघडलेल्या दाराआडून सुतत राहते...
सुततच राहते....
-चमचमचांदन्या
तनुने नानास मी टू म्हणणे
रसिकांच्या मनी अदम्य लवथव
पडद्यावरचे विश्व विभ्रमी
कल्पिताहुनीही अद्भुत वास्तव
नटसम्राटासही क्षुद्र ठरविते
असीम व्याप्ती मिडीयाची
लाईक डीस्लाईक मोजुनी थकती
व्हॉटसाप ट्विटरच्या थिट्या मिती
हलकट स्पर्शी फोडा मुस्काट
जागेवराती लंपटाचे
मौन रहाणे अनेक वर्षे
विणती जाळे संशयाचे
पैजारबुवा,
काल मला माझ्या मित्राचा हा मेसेज आला. कोणत्याही आजाराने त्रस्त असलेल्या मुलांची मनोवस्था काय असेल याची कल्पना करणे शक्य नाही, पण तिच्या काळजीने पालकांची अवस्था काय होते, याची मात्र या मेसेजवरून कल्पना येऊ शकते. एका विचित्र आजाराने या मित्राची मुलगी गेल्या काही महिन्यांपासून आजारी आहे. तिच्यावर उपचार करून तिला लवकरात लवकर या आजारातून बाहेर करण्यासाठी कितीही कष्ट घेण्याची या मित्राची तयारी आहे. जगाच्या पाठीवर कुठेही या आजारावरील उपचार करण्यासाठी तिला घेऊन जाण्याचीही त्याची तयारी आहे, असे त्याने मला सांगितले, आणि मला या धाग्याची आठवण झाली.
https://www.misalpav.com/node/42929
“डॉक्टर ईस दवा के क्या साईड इफेक्ट्स है”.....
टिबीचं निदान झालं , औषधं लिहून दिली आणि एकही दिवस सोडायचं नाही असं अगदी बजावून सांगितलं मग विचारलं काही प्रश्न आहेत का अजून तर त्या पेशंटनी हा प्रश्न विचारला ....
ह्यावर नेहेमीचं उत्तर देण्याआधी पेशंटचा नेमका रोख समजून घेऊन बोललो “ ईसके साईड इफेक्ट तो बहोत है लेकीन ईसका सबसे बडा जो ईफेक्ट है ना वो आपकी जान बचायेगा !!”
सुलभ प्रसूतीसाठी आदिवासी आणि पारंपरिक औषधी पद्धतीमध्ये मुळाचा लेप ओटीपोटावर लावला जातो. बाळंतिणीला प्रसूतीच्या वेळी कळा आणण्यासाठी वापर होत असल्याने या वनस्पतीला "कळलावी' म्हटले जाते.
कळलावीच्या फुलांच्या पाकळ्यांची टोके तांबडी व मधला भाग पिवळा असल्याने अग्निज्वाला असल्याचा भास होतो. अग्निज्वालाप्रमाणे असणार्‍या या पाकळ्या दुरून समईत ज्योती तेवल्याप्रमाणे दिसतात, म्हणूनच या वनस्पतीला ‘अग्निशिखा’ असेही म्हणतात.
