शृंगार

गाण्यास पावसाच्या झोकात चाल दे
थेंबास ओघळाया हलकेच गाल दे!

नभ वेढतील जेंव्हा बाहू सभोवती
क्षितिजांस रंगवाया हळवा गुलाल दे!

पैजणी चांदणरात
तुझ्या स्पर्शात
हे प्राण घेऊनी आली...
स्पर्श संदिग्ध
जरासे मंद
गुलाब फिरले गाली...

ढवळते वारा
छेडील्या तारा
आकाश असे सचित्र...
उधळती रंग
पसरले गंध
हे भास मला विचित्र...

उरी मोगरा
प्रसविते झरा
तुझी मधुर काया...
क्षणाची भूल
उठविते झूल
निळी सावळी माया...

- कौस्तुभ

"असुं"या च्या जिद्दीने
व्यवहार सिद्ध होतो
असूया घर करते
सुंदर सत्यास कडवट मानत
खुले विनाअट प्रेम पारखे होते

कल्पना आणि विचार करा..

एकपत्नी व्रताचे बंधन तोडून
राधेकडे पाहिल्या बद्दल ..

सीता रामाची
अग्नी परीक्षा घेते
रेणुका जमदग्नीचा
प्राण मागते
अहल्या गौतमास
पत्थर होण्याचा
शाप देते

केसांचे हळवे वळसे
पाठीवर सळसळ हलके
सुटण्या धडपडती ओले
जणू कामशराचे चेले

मानेला लटके मुरके
ज्याने सगळे वेढे सुटले
मग कुंतलसंभाराचे
जणू प्रपात ते कोसळले

धुंद मोगरा हसे साजरा
गंधित झाला तुला माळता
क्षण शारीर करुनी गेला
मादकतेचा कोरा गजरा

चढता लाली तुझ्याच गाली
अवचित होई गोरामोरा
केशी लपवुनी अंग मखमली
चेहरा झाके विसरुनी तोरा

सुमनदलांची तनू थरथरे
मुग्ध मोकळी चुरगळ पसरे
उन्मनी तुझे हास्य मोहरे
गात्रीं तुझिया लक्ष मोगरे

तिच्या पैंजनाची गाज,
त्यात रेंगाळे दुपार,
विसावल्या सतारीची
जणू छेडियली तार,

तिच्या कपाळी जी बट
त्याला कुंकवाची तीट,
लाल रेशमी लडीची,
तिच्या गालाशी लगट

तिच्या पाठीची पन्हाळ
त्यात घामाचा पाझर,
तिच्या नाजूक कटीला,
शोभे नाजूकसा भार..

तिच्या बाहूंचा मांडव,
लावी मदनाला वेड,
तिची महकती काया
तिचे ओझे अवघड..

सुस्त दुपारच्या वेळी,
ती येते का सामोरी,
मन हलते हलते,
त्याला सांभाळावे कोणी?

- शैलेंद्र.

एक आंटी दाराआडून बघते आहे बाहेर
किती बाहेर?
फोटोरुमच्या बाहेर, एडिटिंग्च्या टेब्लावर
जिथे एक मुलगा बसला आहे एडिटिंग करत....
करत असेल का तो खरेच एडिटिंग ?
की पहात असेल तो
हिडन कॅमेराचे लाईव्ह फीड, लपवलेल्या टॅबमागे?

आंटी दाराआडून बाहेर येऊ शकत नाही...
मग ती त्यालाच बोलावते फोटो रुम मध्ये,
ते डोळे डोळ्यात भरुन घेऊन
मुलगा खाडकन जागा होतो ....
भान हरवलेली आंटी
निसरड्या रस्त्यावरुन घसरत रहाते एकेक पाऊल...
घसरतच राहते....

-"जिंदा दिल"(चा एक फॅन )

कुंकवाच्या धन्यानं अशी रात जागवली
सखे काय सांगू.
कुंकवाच्या धन्यानं अशी रात जागवली
ना डोळ्यास डोळा. ना पापणी मिटू दिली
*
घेता मिठीत त्याने,आग अंगास लावली
अधराने अधरावर प्रेम कविता कोरली
सुटले भान पदराचे, गळून पडली चोळी
कुंकवाच्या धन्यानं अशी रात जागवली
ना डोळ्यास डोळा. ना पापणी मिटू दिली
*
स्पर्शिता उरोज त्याने,श्वास माझे थांबले,
धुंद मिटल्या नयनी,कामस्वप्ने तरळले
गात्र गोजिरी स्वप्ने फुलली,ग्लानी आली
कुंकवाच्या धन्यानं अशी रात जागवली
ना डोळ्यास डोळा. ना पापणी मिटू दिली
*

आज हलके वाटले तर
चांदण्या तोलून धर

बोल.. पण नयनातुनी
उघडू नको देऊ अधर

उजळुनी हे विश्व अवघे
सावरिशी का पदर

होऊ दे गलका उसासा
मोकळे कर मूक स्वर

जीव घे हासून हलके
ओठ हेच धनु नि शर

ने कुशीतून कालडोही
गुदमरूदे रात्रभर

बरस आता अंतरातुनी
हो पुरी सारी कसर

व्यापूनिया ये तमासम
गात्र गात्र नि शांत कर

चांदण्या तोलून धर

बघूच धावतो कसा? खट्याळ चांदवा...
सखे..फुलांसवेच आज माळ चांदवा!

अजून पाहिली न मी भरात पौर्णिमा
उगाच दावतो मला घड्याळ चांदवा!

प्रेरणा : यारहो ...

दादाश्रींची विनम्र माफी मागुन ..... अर्ज़ किया है ....

ह्या उन्हाचा जोर आहे वाढलेला यारहो
शोधुया नजदीक साधा एक बियर बार हो

ड्रॉट ज्या त्या ब्रॅन्ड्ची तिथलीच बॉटल चांगली
पण अता चालेल काही फक्त असु दे गार हो

मागवा चकली चना अन हाफ चीकन तंदुरी
कावळ्यांना भूक आहे लागलेली फार हो

ती म्हणाली सोड तू जमणार नाही आपले
दावले "जमवून" मग "ठरवून" वारंवार हो

एकदा केसांस वेडे मोकळे सोडून बघ
नेत्रसुख असती गडे हे झाकले उभार* हो