नमस्कार, गेल्या काही दिवसांपासून राजकीय धाग्यावरील धुळवड पाहता, चर्चा खेळीमेळीच्या न राहता व्यक्तिगत होतांना दिसत आहेत. सदस्यांवर व्यक्तिगत टीका करणे, शिवराळ भाषा वापरणे, अवांतर प्रतिसादांचा जाणीवपूर्वक रतीब घालणे, या आणि अशा अनेक गोष्टी निदर्शनास येत आहेत. मौज-मजा, हलक्या फुलक्या टपल्या यांचं स्वांतत्र्य मिपावर नेहमीच राहिलं आहे. तरीही त्याचा गैरफायदा घेतला जाऊ नये या हेतूने या सूचनेद्वारे सर्वांना कळविण्यात येते की यानंतर अशी वर्तणूक ठेवल्यास त्या त्या सदस्यांना व्यक्तिगत सूचना न देता अशा सदस्यांवर थेट कार्यवाही करण्यात येईल. सर्वांनी सहकार्य करावे. - मिपा व्यवस्थापन
जे न देखे रवी...
आतल्या आत
संदर्भचौकटी मोडून पडल्या तेव्हा
मी अधांतराचा धरला अलगद हात
मग रिक्तपणाने भरलो काठोकाठ
अन् ओसंडून सांडलो आतल्या आत
धगधगून निखारे विझून गेले तेव्हा
मी हिमपातावर कसून केली मात
मग पलित्यातळिच्या अंधारात बुडालो
अन् लखलख तेजाळलो आतल्या आत
तोरण मरणाचे
नोट :मूर्ख या कर्नलतपस्वी यांच्या कवितेला रिप्लाय देताना हि कविता लिहिली गेली.. या कवितेचे श्रेय त्यांना आणि त्या मुळ कवितेलाच..
---
.
आयुष्याच्या क्षितिजापाशी
भावनांचा उडतो कल्लोळ..
मागे जीवनाचे सैल धागेदोरे
अन पुढे असते तोरण मरणाचे
वार्याने पेटते रान आता हे ..
घामाच्या चिंब भरलेल्या सदर्याला
ठिगळे अनेक रंगबेरंगी..
पोटाच्या खळगीसाठी उगाच चालली
बेसुमार झीज पायाची ..
वार्याने पेटते रान आता हे
कशास विचार फुका..
होरपळले शेत जरी हे
ढेकळाचा रंग काळा तो काळाच..
ठिंणगी बनलेला विचार तुझा
तू दूर आकाशातील तारा ..
ओसाड ह्या जगण्यावरती
उगा बुजगावण्यांचा पहारा..
प्रवासी
ती पहाट निरागस होती, क्षितिजावर होती लाली
नादातुन निर्मित झाली, अनंत अगम्य भूपाळी
भोवताल न्याहळत होतो, अमृत प्राशन करताना
अमरत्व ओढुनी आलो, होतो मी कोणे काळी
असंख्य मनोहर स्वप्ने, ते लांब गहिरे श्वास
अतर्क्य, अबाधित होता, विचार-कृती सहवास
आनंद सोहळ्यामध्ये, मी भिजलो अनंत काळी
अद्वैत भोगले होते, मी काही वेळ सकाळी
आपलेच दात.....
लहानपणी दुधाचे दात पडून
त्या जागी नवीन यायचे.
वाईट वाटायचं एखादा दात
पडून गेला की काही वेळ
कधी कधी तर, असा पडलेला
दात, आठवण म्हणून जपून
ठेवायचो दिवसेंदिवस
सवयीने जीभ तिथं जायची
आणि मग आता तिथे काहीच नाही
हे लक्षात आल्यावर परत यायची
काही दिवस तर तो एक चाळाच
होऊन बसला होता मनाला
जेव्हा अदम्य ऐसी
जेव्हा अदम्य ऐसी
निद्रा कवेत घेते
आकाशभाषितांना
ध्वनिचित्ररूप येते
अंधार भिनत जाता
भवताल स्तब्ध होते
संवेदनांस अवघ्या
व्यापून साक्षी उरते
दिग्बंध सैल होती
तर्कास काम नुरते
कालौघ थांबतो अन्
आभास सत्य होते
अज्ञातशा स्वरांचा
अनुनाद ऐकू येतो
एकेक जाणिवेचा
अस्पष्ट बिंदू होतो
गाठोड
खतपाणी घातलं
निगा राखली झाडाची
बिज होत चागंल तरी
फळे मीळाली विषाची
वाटल झाड आहे दुबळं
त्याला द्यावी साथ
देणार्याचा अदांज चुकला
तुटायला आले हाथ
जरी ऋणानुबंधाच्या गाठी
तरी प्रारब्धाचा खेळ
कर्मच नाही चांगल
तर जुळणार कसा मेळ
'असेल घडले' आज काही इतिहासात :(
असेल घडले आज काही इतिहासात
पकडून का ऐकविले पाहिजे ते प्रत्येकास?
असेल घडले आज काही इतिहासात
लेखांची माळ का लावली मिपाच्या शेतात?
असेल घडले आज काही इतिहासात
आदळते डोळ्यांवर मिपा उघडताच
असेल घडले आज काही इतिहासात
घडू द्या तिकडे चला आपण जगू वर्तमानात
असेल घडले आज काही इतिहासात
स्क्रोलचा पर्याय आहे अजूनी हातात
असंही व्हॅलेंटाइनचं सेलिब्रेशन...
उगवला प्रेमिकांच्या सोहळ्याचा दिन वाजत गाजत
त्याच्या हृदयाची वाढली होती धडधड
तिच्याही काळजात होत होतं लकलक
कारण तो होता ट्रेडमिलवर धावत
आणि तिच्या लेकीच्या व्हॅनचा हॉर्न होता वाजत
दिले तिने त्याला आवर्जून फूल
पण होतं ते डब्यातलं कोबीचं फूल
निघाला मग तो एकटाच लॉंग ड्राईव्हवर
कारण होतं त्याचं ऑफिस नगर रोडवर
मुर्ख
आयुष्याच्या उतरणीला
सगळे बोट दाखवतात
तु किती मुर्ख आहे
म्हणून सारे हीणवतात
माणुसकीच्या नात्यानं
जमेल तेवढे करत होतो
स्वतःच्या स्वार्था आधी
जबाबदारीला पुढं ठेवत होतो
तीच जबाबदारी आता
मुर्खपणा ठरते
ज्यानां आधार दिला
त्यांच्याच कडुन कळते
मुक्त
आभाळातून बरसून ही
पानावरच्या दवासम अस्तित्व
मिसळायच नाही वाहायच नाही..
अनाहूतपणे भेटून ही
स्वप्नांचा कापसासम स्पर्श
बांधून नाही हूरहूर नाही..
भेटीची ओढ असूनही
अनवट वाटेसम गूढ
टाळणार नाही विसरणार नाही..
कविता - कविराज
अक्षरछंद वृत्त- देवद्वार
-------------------------------
(६-६-६-४)
कविराज
---------------------
कविता लेखन
असोशी मनास
करिते प्रयास
लेखनाचा ।।
अभ्यास करावा
करावे वाचन
त्यावरी चिंतन
गरजेचे ।।
सांगणारे कुणी
सोबत असेल
लेखन वाटेल
सुलभसे ।।
आधार कार्ड
मे भी एक बाप हूँ........
वो था तो कोई गम न था।
नही है तो आँखे नम होती है।
उसकी यादोमे अक्सर राते
गमगीन होती है।
नसीहत जो कभी
मुसीबत लगती थी।
आज वही मुसीबत मे
नसीहत लगती है।
रोकता था टोकता था।
अक्सर मन सोचता था
ये ऐसा क्युं है।
आज नही है तो दिल
उसीको खोजता क्युं है।
पुनवेचं चांदणं
पुनवेचं चांदणं उतरलं अंगणी
अंधार गेला शुभ्र रंगात न्हाऊनी
हरवून गेलं झाडांचं हिरवं रूप
पाखरांच्या डोळ्यात भरली झोप
गगनाच्या भूमीत तारे पेरले
रातराणीचे हृदय हळूच फुलले
वाऱ्याचे पाऊल देई चाहूल
उजळले रानात काजव्याचे फूल
नभात साऱ्या मोहरला चंद्रप्रकाश
धरती सजली काळोखाचे तोडून पाश
उभा मी वाटेवरती
तुझ्या डोळ्यांचे
काजळ मी आहे
मला जरासे तू
लावून घे ना
तीट म्हणूनी गालावरती
फुलबागेमधले
मी फूल सुगंधी
मला जरासे तू
माळून घे ना
तुझ्या तिमिरी केसांवरती
मी एक गाणे
युगल, प्रितीचे
मला जरासे तू
गाऊन घे ना
चांदणवर्षावातल्या राती
मरण...
मरण...
रिपोर्ट वाचून झाल्यावर,
यमधर्म दिसे दारावर,
मग आली भानावर,
केलीच पाहिजे आवराआवर...
तशी होती ती गोलमटोल,
हळूहळू होत गेली अबोल,
चेहऱ्यावर दिसे हसरा भाव,
मनात सलत असे घाव...
कोणी म्हणत नव्हते सरक,
पण वागण्यात सर्वांच्या जाणवे फरक,
मावळली गालीची हसरी खळी,
आता आळीमिळी गुपचिळी...
कन्यादान एक शब्द चित्र
शब्द तोकडे पडले
डोळ्या पाणी दाटले
भावनांची उंची मोठी
शब्द ओठीच थांबले
पसरली शांती चहूकडे
कोलाहल माजला
मना मनाच संवाद
मनाशीच ग थांबला
अशांत ही मने
फक्त डोळे बोलके
पाऊल झाले जड
पडे हलके हलके
लेक चालली सासुरी
शब्द तोकडे पडले
आई बापाच्या मनातले
बासुरीचे सुर
होते तिथेच थांबले
८-१२-२०
हाकामारी
गोष्ट लहानपणची
लहानपणी ऐकली होती एक गोष्ट
हाकामारी तीच नाव खुप होती दुष्ट
खुप घाबरलो होतो ऐकल्यावर
पण खरी होती कळले मोठे झाल्यावर
एक दिवशी आई म्हणाली
लवकर घरी ये हाकामारी येईल
रस्त्यावर दिसलास तर तुला उचलून नेईल
हर दिन नया था हर
हर दिन नया था हर साल चुनौती।
कभी जशन मनाया कभी लगी पनौती।
बाऱीश देखी सुखा देखा खुब लगी धूप।
जीदंगी के झमेले मे पापड भी बेले खुब।
किसी ने दिया साथ तो किसी ने बढने से रोका।
मीला किसीका आशिश तो किसीसे मीला। धोका।
खुब कमाया खुब लुटाया खाया मिल बाँट के ।
कभी किसीका रंज न किया जिंदगी गुजारी ठाठसे।
- 1 of 437
- next ›