जे न देखे रवी...

#Coffee2

आपली भेट ,Coffee आणि बरच काही
आज समोर बसूनही काही आपण बोललोच नाही...

कारण आज नव्हतीस तू समोर फक्त भास होता मनाचा
सोबत बसलोय तुझ्या हाच प्रयन्त होता स्वतःला समजवण्याचा...

स्वतःला तुझ्यात हरवून खूप काही आज बोलायचं होत
डोळे बंद करून तुझ्या गप्पांमध्ये स्वतःला गुंतवायच होत....

#आई

आई आज तुझ्या आठवणी मध्ये रमून रहावस वाटतं
तुझ्या सोबत घालवलेला प्रत्येक क्षण पुन्हा जगावासा वाटतं .....

किती मस्त झाले असते जर गेलेला वेळ परत आला असता
तुझ्या सोबतचा प्रत्येक क्षण पुन्हा जगायला भेटला असता....

लहानपणापासून माझे अडखळणारे पाऊल सांभाळले
वाट चुकलो तेव्हा बोटाला पकडून सरळ चालायला शिकवले....

प्रेर्ना - विळखा पाहू

तू मतदार माझा
भोट, भोंगळ अजीजी
तुझे मत मागण्या तुलाच नादी लावणारा
मस्तवाल नेता मी ....

घेऊन जमेस तुला
निव्वळ उगी तुंबडी भरावी
बोभाटा करावा मी एव्हढा
की लाभावी मज(समोरची) वाटणी

सर्व अडेल,पडेल,चढेल, संधिसाधू,भूछत्री उमेदवारांना समर्पित.

वाचकांचीच पत्रेवाला नाखु बिनसुपारीवाला

इतक्या पाण्याचे शरीरमन बनवताना
विचार करायचा देवा,

पाण्याला इतके झोके देताना
उसंत घ्यायची देवा....

उसळून पुन्हा आदळते पाणी
खडक द्यायचा देवा...

दोन डोळे पुरत नाहीत
पाण्याचा संसार पेलताना...

देवा, आता पाण्याचे तीर्थ करा
अन् पाण्यातून मुक्ती द्या....

शिवकन्या

तू हमाल माझा

शांत , नेभळट , गरीब, बिचारा (?)

तुझी मारण्या , तुज मागे धावणारी

चंडिका , महामाया , तुझी कडक लक्ष्मी ....

येऊन कामावर तुझ्या

चोरून दुरून पाहावे

पकडावे रंगेहाथ तुजला

कि लाजावी मजसमोर बॉन्डपत्नी ...

===============================

तुझी आणि फक्त तुझीच

सातजन्म मारणारी चि सौ का ?

असतो दगड तर कदाचित
जमले असते कोरडे राहणे
हिरव्या पावसात देखील
आतून रुजून न उमलणे

निळ्या नभात ढग व्हावे
अमृताने पूर्ण भरलेला
द्यावे आणिक निघून जावे
इतकेच ठाऊक असलेला

बासरीतून संगीत जन्मते
रसिक मनांना भिजविते
श्वास थांबता फुंकलेला
पोकळ रिक्त शांत उरते

मला तुझी आठवण यायला कारण लागत नाही,
झोप लागावी म्हणून दिवसभर केलेल्या दगदगीचा शीण,
पाठ अंथरुणाला टेकताच वैरी होतो,
मी त्याला धरून ठेवायचं म्हटलं तरी निसटून जातो,
डोळ्यांच्या कडा ओल्या होणं,
मग जरा कमी कमी आवाजातले हुंदके,
मग उशीत डोकं खुपसून हमसाहमशी रडणं,
असे सगळे सोपस्कार पार पडल्यावर
गोठलेली बोटं लिहू लागतात..

पेरणा अर्थात

श्मश्रू

पाणावलेला ब्रश
खसाखसा साबणावर फिरवूनी

सुरुवात जाहली श्मश्रू ला
काय बेरहेमीने वस्तरा,
चालवला त्या न्हाव्यानी

रूळली अधरांवरती मिशी,
अन ओघळली दाढी गाली
काय मोल त्या केसांना ,
क्षणात साफ केले त्यानी

हेच ते जीवघेणे हळवे तळवे
ज्यावर तू तुझे काळीज काढून ठेवलेस!!

शक्य वा हिंमत असती तर
हे तळवे बाजूला काढून
फोटोत घडी घालून
पुरून टाकले असते...

ना ही असोशी असली असती...
ना अंधारात डोळे खुपसून
न उजळणार्या पूर्वेकडे
पहात राहिले असते....
ना रक्तातून तुझे भिरभिरणे ऐकत राहिले असते....