कला

ब्रॉडचर्च ही मालिका पूर्ण पाहून झाली ... बरीच गंभीर होती .. पण काही हलकेफुलके सीन्सही होते .. 3 सिजन्स मध्ये 3 वेगळ्या केसेस होत्या . पहिल्या एपिसोड मधल्या खुनाच्या गुन्ह्याचा गुन्हेगार आठव्या एपिसोड मधे समजतो ... दुसरा सिजन पूर्ण त्याची कोर्टात केस आणि दुसरी एक सेपरेट इन्वेस्टीगेशन केस .. तिसरा सिजन एक वेगळी केस असं आहे ...

फेसबुक पानं चाळता चाळता एका पानावर हे पोस्टर पाहिलं आणि थांबलो.

युट्यबवर सहज फिरता फिरता संस्कृत रुपांतरीत केलेली काही गाणी आढळली. मला संस्कृत येत नसल्यामुळे ती गाणी अर्थाच्या दृष्टीने, व्याकरणाच्या दृष्टीने किती परीपुर्ण आहेत माहित नाही पण ऐकायला मात्र गोड वाटतात. गायकांचा आवाज देखील मस्त आहे. एकंदरीत वेगळा प्रयोग म्हणून बघायचे तर नक्कीच सुंदर प्रयत्न !
काही दुवे येथे देत आहे. उत्सुकांनी एकदा ऐकायला हरकत नाही.

१. धीरे धीरे से मेरी जिंदगी मे आना

२. मेरे रश्के कमर

गेम ऑफ थ्रोन्सच्या कथानकाची पार्श्वभूमी थोडक्यात -

वेस्टेरोज या प्रचंड प्रदेशात सात प्रमुख घराणी व त्यांची 7 राज्यं आहेत . ती घराणी म्हणजे बरॅथिऑन , स्टार्क , लॅनिस्टर , टार्गेरियन्स , ग्रेजॉय आणि टली , टायरेल आणि सातवं मार्टेल .

मालिकेची सुरुवात होते तेव्हा किंग रॉबर्टस राजा आहे आणि बाकीची सगळी राज्यं मांडलिक .. किंग रॉबर्ट्स हा वंशपरंपरागत राजा नाही .. त्याच्याआधी टार्गेरियन्स या घराण्याची सत्ता होती , पहिल्या एपिसोड मध्ये जे चंदेरी केसांचे भाऊ बहीण व्हिसेरिस व डॅनेरिस भेटतात त्यांच्या घराण्याची .

आज “भाई एक व्यक्ती कि वल्ली” हा चित्रपट पाहायला जायचा योग्य आला. खरे तर जरा साशंक मनानेच गेलो कारण शिव धनुष्य पेलणे जसे अवघड तसे आभाळाएवढी उंची असलेली व्यक्ती शब्दामध्ये अथवा कलाकृतीमध्ये बंदिस्त करणे अवघडच. चित्रपट पाहायला सुरवात केल्यानंतर मात्र उगाच आलो असे वाटायला लागली कारण काही आठवणी नकोश्या च वाटतात. आज एवढी वर्षे झाली पु. ल. आपल्यात नसण्याला पण अगदी काल-परवाची गोष्ट असल्यासारखी वाटते. नाही नाही मला सिनेमाचे परीक्षण लिहायचे नाही , तशी माझी कुवत ही नाही. परंतु पु. ल. च्याच हरितात्यासारखे काही व्यक्ती आपल्या बरोबर कायम आहेत अश्या वाटतात त्यापैकी एक पु. ल.

अमेरिकेतील अलबामा राज्यातील गॉंडस डेन शहरातील एका विद्यर्थ्याला त्याच्या मित्रांची खिल्ली उडवण्याची-टिंगल करण्याची इच्छा झाली. जसे कोकिळेला चिडवण्यासाठी तिच्या कुहू-कुहू नंतर आपण ही कुहू-कुहू करतो तसले. पण या मुलाची पद्धत एकदमच वेगळी होती, केवळ वेगळी नसून विलक्षण सुद्धा होती. ज्याला केवळ अतींद्रिय क्षमताच म्हणता येईल.

हा विद्यार्थी त्याच्या मित्रांना चिडविण्यासाठी जे करायचा ते म्हणजे मित्र जे बोलेल तेच, ज्या चालीत बोलेल त्याच चालीत, आणि विलक्षण म्हणजे मित्र ज्या क्षणात बोलला त्याच क्षणात हा सुद्धा बोलायाचा.

त्या विद्यार्थ्याच नाव होत फ्रांक रेन्स!

सकाळी कुठेतरी 3 Idiots बद्दलचा एक लेख वाचला. आता तो धागा नेमका सापडत नाहीये.

लेख फारसा पटला नाही. त्यात एका प्रतिक्रियेत out of the box जाऊन काही करावं, आपल्याला आवडेल तेच करावं किंवा करून पहावं अशा काहीशा आशयाची एक प्रतिक्रिया होती ती मात्र पटली.

शिवाय त्यातल्या संवादातून चतूर एकटा यशस्वी आहे आणि बाकीचे फरहान वगैरे फेल आहेत हे जे चित्र रंगवलं आहे ते चुकीचं आहे. लता मंगेशकरने, सचिनने मेहनत घेतली पण फरहानने त्याच्या वाईल्ड फोटोग्राफीत तेवढी मेहनत घेतलीच नाही असंच का गृहीत धरलं गेलंय?

घाव सोसूनच एखादी कलाकृती जन्माला येते, घाव बसत असताना, चटके खात असतानाच ती सुबक होत असते. घडवणाराही योग्य असला की कलाकृती कशी सुबक सुंदर बनते व कलाकृती तयार झाली की ती जनमानसांत डोळ्यांत भरते, सुंदर दिसू लागते असेच काहीसे घडले गेलेले श्री वसंत लडग्या गावंड ह्या उरण - कुंभारवाडा येथील चित्रशिल्पकारा विषयी माहिती करून घेऊया.

आमचं कुलदैवत ~ पुलदैवत
पुलंची जन्मशताब्दी असं वाचल्यावर जरा आश्चर्यचकित झालो. पुलं आज असते तर 100 वर्षाचे झाले असते. पण झाले असते? पुलं गेलेच कुठे आहेत..ते अजूनही त्यांच्या पुस्तकातून, वेगवेगळ्या व्यक्तीरेखांतून आजूबाजूलाच आहेत. परवा कोकणात फिरतांना अंतू बरवा दिसले..हेदवी ला शिवराम गोविंद दिसले, बेळगाव- कारवार ला रावसाहेब दिसले. पुलं त्यांच्या पुस्तकांमधून, नाटकांमधून अजूनही आपल्याला भेटतातच की. शेवटी एवढेच म्हणेन की..