मुक्तक

निष्काळजीपणा

१) एक २३ वर्षाची मुलगी आली होती. पोटात दुखतंय म्हणून. हि माझी जुनीच रुग्ण आहे. तिला गेली काही वर्षे मुतखडा होण्याचा त्रास आहे. एकदा दुर्बिणीतून शल्यक्रिया करून झाली आहे. तिला अनेक वेळेस सांगून झाले आहे कि तुझे पाण्याचे प्रमाण कमी झाले तर लघवी जास्त संतृप्त (घट्ट) झाल्यामुळे त्यात मुतखडा होतो आहे तेंव्हा दिवसात किमान ३ लिटर पाणी पिणे आवश्यक आहे. कितीही कळकळीने सांगितले तरी हि मुलगी पाणी पीतच नाही.आई म्हणते कि कितीही सांगितले तरी मुलगी ऐकतच नाही.

रविवारी संध्याकाळी आम्ही बाहेर पडलो तर घरासमोर जी शाळा आहे तिच्या पटांगणावर मांडव घालायचं काम सुरु होतं. अर्थातच कन्यारत्नाकडून प्रश्न विचारला गेला की कश्यासाठी मांडव बांधला जात आहे. अर्थातच माझ्याकडे उत्तर नव्हतं. (जेव्हा पासून तिला गणित आणि शास्त्र शिकवत आहे तेव्हा पासून तिला असे वाटते की तिने कुठलाही प्रश्न विचारला तर त्याचे उत्तर माझ्याकडे असते.) विचार केला की असेल शाळेचा काहीतरी कार्यक्रम. कालचा दिवस पण तसाच गेला. खिडकीतून पाहीले तर मांडव अजून दिसत होता आणि कार्यक्रम झाल्याचा काही आवाजही आला नव्हता. म्हणजे कालपर्यंत काही कार्यक्रम झाला नव्हता.

अरे संसार संसार, जसा तवा चुल्ह्यावर
आधी हाताला चटके, तव्हा मिळते भाकर

बहिणाबाईंची ही शाळेत शिकलेली कविता. आज आठवण यायचं कारण काय? तर झालं असं की आज कित्येक दिवसांनी एकावेळी बऱ्याच भाकरी केल्या. त्या करत असताना मला माझा भाकरी करायला कशी शिकले तो प्रवास आठवला.

समर्थ म्हणूनच गेले आहेत की देशाटन केल्याने ज्ञानात वृद्धी होते. त्यांच्यासारख्या अवतारी पुरुषाच्या अफाट ज्ञानात प्रवासामुळे मिळालेल्या ज्ञानाचा भाग मोठा आहे. पण आपण पडलो पामर, त्यामुळे आपण प्रवासाला निघतो तेव्हा ज्ञानप्राप्ती कितपत होते ही शंकाच आहे पण गंमती, मनोरंजन, मनस्ताप आणि डोकेदुखी यांची प्राप्ती नक्कीच होते हे मी सांगू शकतो. आपल्या सगळ्यांचा सतत काही ना काही कारणाने प्रवास होत असतो. आजकाल आपण सगळं नियोजनाने करतो पण एक गोष्ट शेवटच्या क्षणांपर्यंत अनाभिज्ञ असते ती म्हणजे आपले सहप्रवासी! ह्यांच्या बाबतीत काही लय भारी किस्से आहेत आपल्याकडे. सगळ्यात भारी म्हणजे बसच्या प्रवासातील.

सकाळच्या थंडगार वार्यासोबत तुझा “दहा वाजता भेट “ मेसेज वाचुन नाजुकसं हसु आलं ( नेहेमीप्रमाणे) सवयीनेच , तेच ठिकाण
वाट बघणं आलं .

कपाळावर आठ्या पाडत विचाराधीन होणहि झालं .भेटतोय यासारखं सुख कोणतं ?बघितली थोडी वाट , तर कुठे बिघडलं डोळ्यासमोर राहिल थोडावेळ ,ओंजळीत असतिल क्षण अधिकार गाजवु थोडा , थोडा हट्ट पूरवुन घेऊ .

त्याला नाहि आवडत माझं रुसणं.हसणं आवडतं.हसतानाच मला चोरुन पहाणंहि आवडतं . त्याच्यासाठी आज रेड कुर्ता घालु व्हाईट रंगाचा पायजमा न व्हाइटच स्कार्फ घेऊ . गाडीवरुन जाताना , थोडी बोलण्याची उजळनी करु. नेहेमीप्रमाणेच असेल सगळं .हो ! माहित आहे मला.. तरिहि .

वजनाचा काटा --भाग १०

झटपट चरबी कमी करण्याचे लोकप्रिय उपाय

आता पर्यंतच्या एकंदर चर्चेवरून बऱ्याच जणांना एक गोष्ट लक्षात आलेली आहे कि वजन कमी करणे हि अतिशय सोपी गोष्ट आहे आणि बऱ्याच लोकांनी आपले वजन अनेक वेळेस कमी केलेले आहे.

दुर्दैवाने ते काही महिन्यात परत येतेच यामुळे काटा हलेना काटा चालेना (अशी कुणाची तरी सुंदर कविता मिपावर प्रसिद्ध झाली होती) हि स्थिती येते.

“ बघ हं .. वाटतं तितकं सोप्पं नसतं सगळं , नाई ! आत्ता हो म्हणशिल पण नंतर मन खाइल तुझं तुलाच .“ ह्यावर दरवेळेला माझं “बघु तेव्हाचं तेव्हा “ एवढच उत्तर असायचं . भरकटत चाललेय हे जाणवत असतानाहि स्वताहाला वाहवुन जाउ देत होते मी . तो माझी वाट बघायचा एवढं एक कारण पूरेसं होतं माझ्या बेताल वागण्याला . त्याला कळायचं , माझं जरा जास्तच मागे लागणं वगैरे , मला काहि फरकच पडत नव्हता . जेव्हा , जसं जमेल तसं भेटायचो . व्यसनाधीन झाल्यासारखं . त्याच्यासोबत रहाणं , वेळ घालवणं , हिंडणं , फिरणं . खर्या अर्थाने लाइफ जगले ,मुंबईचा एकहि बीच सोडला नाहि .

प्रस्तुत लिखाण झी मराठीवर रोज रात्री साडे आठ वाजता दाखवण्यात येणाऱ्या "तुला पाहते रे" ह्या मालिकेवर आधारित आहे. ही मालिका न बघणाऱ्यांना कदाचित लिखाणाचा संदर्भ लागणार नाही.

ऐकलंत का ?

ईशा निमकरच्या मावशीला हव्या असलेल्या एका विशिष्ट साडीसाठी विक्रांत सरंजामेंनी दोन मिनिटात आणि तेही एका फोनवर ती साडीची अख्खी कंपनी विकत घेतली...