रंग
अंतरीचे कान्हा
तू जरा समजून घे.
उधळून जीवास मी
रंग माझे शोषून घे.
मी चिंब रंगी तुझ्या
बासरी दिल छेडते.
रंगबावरी मी राधा
सुराच्या रंगी न्हाते.
परशुराम सोंडगे,पाटोदा
9673400928
अंतरीचे कान्हा
तू जरा समजून घे.
उधळून जीवास मी
रंग माझे शोषून घे.
मी चिंब रंगी तुझ्या
बासरी दिल छेडते.
रंगबावरी मी राधा
सुराच्या रंगी न्हाते.
परशुराम सोंडगे,पाटोदा
9673400928
जणू रात्र काळी तिचे केस अन् पुरा चंद्र होता तिचा चेहरा...
तिचे हासणे चांदण्याचा चुरा,तिचे लाजणे अमृताचा झरा!
तिची चाल हंसापरी देखणी,कवीची म्हणू वा तिला लेखणी...
तिच्या पाउली सांज रेंगाळते,तिच्या सोबती चालते ही धरा!
चकाकून ओली उन्हे नाचती,जणू स्वप्नं पहिला ऋतू नाहती...
तिचे दोन डोळे तिच्या पापण्या,किनारे जसे बांधती सागरा!
कळ्या मोतियांच्या भरोनी पसा,तिने वेचता धुंद होते निशा...
तिच्या ओंजळी गंध भारावतो,फुले रातराणीसवे मोगरा!
अशी एक फक्त कल्पना असावी.
सोनेरी त्या क्षणाला एकांताची साथ असावी...!
गुलमोहराचा बहर,
आणि तिथेच आपली भेट असावी...!
जसे एखाद्या पाखराची,
गोड ड्रीम डेट असावी...!
तू मात्र,,,
आवडत्या आकाशी रंगाच्या,
पोशाखात असावी...!
आकाशालाही हेवा वाटावा,
इतकी तू सुंदर दिसावी...!
निरोप घेतांना डोळ्यांमध्ये,
अश्रूची एक झलक असावी...!
डोळ्यामधले भाव जाणूनी,
नाजुकशी ती मिठी असावी...!
जीव ओतला तुझिया पायी,
आशा तुझीही हीच असावी...!
एकमेकांची साथ अशी ही,
राया...
मखमली मंचकी पसरली, मखमली काया,
नका सोडून जाऊ, नका ना जाऊ राया ॥ध्रु॥
करून बसले मंचकी थाट
किती दिवस पाहिली वाट
उगवेल आता चैत्री पहाट
सोनचाफ्याचा सुटेल घमघमाट
अत्तराच्या लावल्या या समया
नका सोडून जाऊ.... ॥१॥
ल्याले शालू भरजरी
देह झाला आज शेवरी
ठेवा बाजूला तुम्ही शेला
घ्या अलगद कवेत मजला
जाईल ज्वानी माझी वाया
नका सोडून जाऊ.... ॥२॥
राजेंद्र देवी
अनेक वर्षानी जुनी पाने पालटली आज, आणिक हि कविता नजरेस अाली
मिपा वर बरेच नविन कवि वर्ग जुडले आहे, तेव्हा पुन्हा सादर करतो आहे.
"मिठीतली रात्र"
आले आहे पुन्हा सख्या रे
मिठीत तुझ्या आज पाहा रे
आवरे मोह मज न अधिक आता
पडदा तारकांचा पडू दे ना रे...
निजले जग, निजले तारे
अंतर असे हे मिटले सारे
माझ्या कुशीत तु उजळला अधिकच
तुझ्या आलिंगनात मज लाज ना रे
विझले कधी मी मलाच कळेना
तुझ्या कुशीतुन पदर सुटेना
उलगडली वेणी, उलगडले अशी मी
तुझ्या डोळ्यांत मज बघवेना रे
झाडावर पाखरू बसलं : लावणी
पाडाशी आला आंबा बघुनी
आभाळ खुदू खुदू हसलं
चोच टोचण्यास पोपट बघतंय
टक लावून एकतार टपलं
कुणी तरी याssss गं
पोपट धराssss गं
माझ्या धीराचं अवसान खचलं
गं बाई माझ्याsssss
झाडावर पाखरू बसलं ...||धृ||
आडून येती, झाडून येती
चहुबाजूला थवेच दिसती
लगट करुनी झोंबाझोंबी
पानाच्या आडोशाला धसती
चोचटोचुनी चोची चरती
माझ्या फळांची खादल करती
कुणी तरी याssss गं
अलग कराssss गं
माझं काळीज चोळीत थिजलं
गं बाई माझ्याsssss
झाडावर पाखरू बसलं ...||१||
'काळोखाच्या वाटांमध्ये अंधार माझ्या सोबतीला,
पावसाळ्याच्या चिंब रात्रीमध्ये तुझ्या आठवणी माझ्या सोबतीला,
गेलेले क्षण साक्ष देतात आपल्या प्रितीची, त्या सोबत जागवलेल्या
दिर्घ रात्रीची, अबोला तुझा छळतो गं मला क्षणाक्षणाला, असा
कसा गं गुंतलो मी तुझ्यात झुगारुन सर्व बंधनांना, आज पाहिलं
डोळ्यात तुझ्या जुन्या जखमा ओल्या होतांना.....!
त्याची केव्हाही आठवण आली तरी,
सर्वांगावर सरकन् काटा येतो,
डोक्यावरचा केस न केस उभा रहातो,
आणि थंडीच्या दिवसातही दरदरुन घाम फुटतो,
अंधारलेल्या डोळ्या समोर, नाचतात आकृत्या भेसुर,
जिभेला पडते कोरड आणि काना मधून निघतो धुर,
कित्येकांना याने लाचार बनवले, भिकारी बनवले,
याच्या दहशती मूळे कित्येक पापभिरु दूराचारी झाले,
तो आहेच असा भितीदायक,
आता पर्यंत भेटलेला सर्वात मोठा खलनायक,
मी मी म्हणणा-यांची त्याच्या पुढे टरकायची,
नुसत्या आठवणीने कित्येकांची बोलती बंद व्हायची,
मार्केटयार्डामधुन आठवड्याची भाजी घेउन येताना
अचानक मला सोसायटी मधली मैत्रिण भेटते
ती एकटीच आलेली असते भाजी घ्यायला
दोन मोठाल्या पिशव्या हतात् घेउन, अवघडून ,
अर्धातास, निमुट उभा रहात,
आमच्या गप्पा ऐकणार्या
तुझ्या कडे तिरप्या नजरेने बघत ती म्हणते
“आमचे हे काल रात्री उशिरा कामावरुन आले
दमुन झोपले आहेत बिचारे.
नाही तर आम्ही दोघेच येतो भाजी घ्यायला ”
त्या वेळी मी पण तिला ठसक्यात सांगते
“हा पण काल रात्री दोन वाजता घरी आला आहे”
त्यावेळी तिच्या कडे बघून न बघितल्यासारखे
करणारा तू मला फार म्हणजे फार आवडतोस
पहिला (जांभई देत): ता sss स केंsव्हाss सsरेssss?
दुसरा (निःश्वास सोडून): -हाय! केंव्हा रे सरेल?
वाटते लिहून-लिहून हात मोडेल!
अन पेनही बहुदा झिजेल!
फिजिक्स, केमिस्ट्री संपले तास,
उरे अजून हा बायोलॉजीचा त्रास!
पहिला: -हाय! तास केंव्हा सरे?
दूसरा: खरडून-खरडून भुर्ता झाला!
शिजून-शिजून बटाटा झाला!
तरी का न ये दया सरांना?
फूटे न पाझर तयांच्या हृदयाला?
(पहिल्याला एकदम काहीतरी आठवते. तो चुटकी वाजवतो. सॅकमध्ये हात घालतो. एक पुस्तक बाहेर काढतो.)