कविता

तुझं येणं,तुझं जाणं,तुझं असणं,तुझं नसणं,
तुझं हसणं, तुझं दिसणं, सारं काही नवीनच,
तरीही या नव्याचा मला ध्यास जडे..!

मैत्रीच्या थोडं पलीकडे.. प्रेमाच्या थोडं अलीकडे...!

मी करावे काम अन् तु फक्त करावा आराम
तु म्हणावे चल निघुया अन् मी म्हणावे थांब,
दिवसभर चालू आपले हे खेळ वेडे..!

मैत्रीच्या थोडं पलीकडे.. प्रेमाच्या थोडं अलीकडे...!

दिवस असला सोबत तरीही,रात्र स्वप्नांची कधीना सरे
रात्रंदिवस संवाद आपुले, तरीही पडती हे क्षण अपुरे,
क्षण सोबतचे आठवी मन, अन् रमे त्यातचं वेडे..!

कॅंटिनच्या चहाचा उग्र दर्प
चहावाढपी चंदूच्या नवनव्या हेयरस्टाईल्स.
थंड चहाने उघडलेली शिव्यांची लाखोली
ॠषभच्या असायन्मेण्ट्स अन पसरलेल्या फाईल्स.
डोळे बंद करायचे, सारं लख्ख पाहायचं
अन तंद्री भंग होता होत नाही
पुढ्यातल्या चहा अन कॉम्प्यूटरच्या फाईल्सना
मित्रांच्या आठवणींचा कुठलाच रंग येत नाही.

सर्वांना नमस्कार!
मी एवढ्यातच मिपा वर अलोय. काही दिवसांपासून वाचतोय. भन्नाट आहे मिपा!
एक कविता (भीत भीत) प्रकाशित करतो आहे. माझी भाषा, व्याकरण, साहित्याची जाण हे सगळं जेमतेमच आहे. तेव्हा चुका होतील त्यांच्यासाठी आधीच माफी मागतो.

पिंपळ

पिवळ्या उन्हात
मनाचा पिंपळ
सळसळत राहतो

पिवळ्या उन्हासोबत
येतात काही पाखरं
नाव-गाव नसलेली
आणि फांदी फांदीत खेळतात
गातात
एखादं घरट बांधतात

उन्हं पानापानात भिनून जातात
स्वप्न बनून आनंद बनून हुरहूर बनून

जंगल पूर्वीचे
आज महानगर झाले
पहिल्या पेक्षा जास्त
खतरनाक झाले.

भरल्या पोटी वाघ
करत नव्हता शिकार.
बेधुंध कार आज
कधीही घेते प्राण.

तेंव्हा दरवळत होता
सुगंध मलयज गिरीचा.
पेट्रोलच्या वासाने आज
कासावीस होतो प्राण.

कांव कांव कावळ्यांचे
घरटे उंच मीनारांवर
अंगणातली चिवताई
कुठे हरवली आज.

'लुच्चे दिन' आले : नागपुरी तडका

'सच्चे दिन' म्हणता म्हणता 'लुच्चे दिन' आले
अन शेतमालाचे भाव तमाम लंबेलाट झाले ....॥

म्हण काही श्यामराव, पण सत्य एकच हाय
शेतकर्‍यांच्या नात्यामंधी कोणताच पक्ष नाय
सत्तेमधी गेल्याबरोबर माजावरती येते
पण शेतकर्‍यांच्या नावाचं कुंकू पुसून घेते
मतं मागासाठी सारे सोंगी-ढोंगी झाले ....॥

ओला पडो, सुका पडो, सारं थ्येच असते
पंजा येवो, फ़ूल येवो, कोणी आपलं नसते
यंदाच्या बाजारात पुरी मंदी आली
शेतकर्‍यांना स्मशानात थेट घेऊन गेली
कुणास पडलं सुतूक, जरी बदाबदा मेले? ....॥

एक केवळ बाप तो

तापणारा तापतो अन मजवरी संतापतो
मी खुबीने ताप त्याचा धस्कटाने मापतो

तापल्या मातीकुतीला या ढगांची ओढणी
ओढताना ओढणीला सूर्यही मग धापतो

अंतरात्म्याचा दुरावा वाढला जर फ़ार तर
अंतराला अंतराच्या अंतराने कापतो

वाचणारा वाचतो पण; का? कशाला? जाणतो?
वाढवाया आत्मगौरव छापणारा छापतो?

आसवांच्या आसवांना धीर द्याया धावतो
निर्भयाला अभय ज्याचे एक केवळ बाप तो

                            - गंगाधर मुटे 'अभय’
----------------------------------------------