कविता

एखाद्या गोष्टीची माहिती नसताना, ऐकीव किंवा दृष्य निकषांवर ठाम विश्वास ठेवणारे, किंवा स्वत:च काहीतरी अंदाजपंचे चुकीचे समज करून घेणारे जण बरेच असतात. हे असे झालेले समज कुणी काही सांगून बदलणं महाकठीण असतं; ते अनुभवाशिवाय होत नाही. आणि मग ज्या विश्वासाने ते अशा काही गोष्टी सगळ्यांना सांगतात ते बघताना फार मौज येते. आंब्याचंच घ्या ना ! आंब्याचा ‘सीझन’ आला, की मुंबईतले मुंबईबाहेरचे (यात स्वल्पविराम नाही आहे बरं का) फार कौतुकाने, हिरीरीने आंबे घेण्याच्या मागे लागतात. त्यांच्यातल्या प्रत्येकाला ही खात्री असते की त्याने जो आंबा विकत घेतलाय, तो भारीच आहे सर्वात.

अपरं नाक उडवून, गालाचा फुगा फुगवून
वर फुकाचा राग धरून, जेव्हा तु माझ्यावर रुसुन बसतेस..
आईशप्पथ....माझा सगळा लोच्या करून टाकतेस..........

मला काही सुचत नाही, काय कराव उमगत नाही.
वर भोकाड पसरून, माझ्यावर इमोशनल अत्याचार करतेस..
आईशप्पथ....माझा सगळा लोच्या करून टाकतेस..........

काही केल्या बोलत नाहीस, विनवण्या करुनही हसत नाहीस
स्वतः अबोल राहुन, भांडयांची मात्र आदळाआपट करतेस.....
आईशप्पथ....माझा सगळा लोच्या करून टाकतेस..........

सावधान मत्स्य पुत्रानों आयुष्यभर मासे मारणारा बगळा आता मगरीचे रूप घेऊन अश्रू ढाळण्यासाठी येत आहे, त्याला अचानक मत्स्य पुत्रांचा पुळका कसा आला, काही एक कळत नाही.

आयुष्यभर बगळ्याने
मासे सारे फस्त केले .
घेऊनी वेश मगराचा.
ढाळतो अश्रू आता.

एका महानगरात एका मत्स्य पुत्राचा असाच जीव गेला:

भुलूनी मगर अश्रुना
जीव गेला मत्स्याचा.
अर्पिली गांधी "चित्रफुले"
ढाळूनी अश्रू मगरीने.

सावधान! मत्स्य पुत्रानों

प्रस्तावना: कविता आजकाल सुचत नसली तरी परम मित्र वल्ली यामुळे काही तरी लिहिले आहे.. नविन काव्य असे होत नसते म्हणुन काल आवडलेल्या कवितेला (धानजीरावांच्या) कवितेतुन उत्तर देत आहे
मुळ कविता : तू ये...

अरे द्यायचेच असेल तर दे
आभाळालाही कवेत घेवु पाहणारे ते हात
हं ! ते तुला कधी जमणारच नाही

तोडलेल्या पाशावरती, कशास कुंपण अन भिंती
शब्दांच्याच वादळांची कसली आहे कोणास भिती

अरे गायचेच असेल तर गा
ते स्वर बंदिशी मिलनाचे...
हं ! ते तुला कधी जमणारच नाही

तारे वेचू तूझियासाठी,
म्हणून निघालो रात्रप्रवासि...

सूर्याला माघारी ठेवून,
मंद वाहत्या चंद्रपाशी...

गळ टाकुनी, अगाध-आकाशी,
याचक बनूनी,
अनंत-अधाशि...

तुटले तारे वेचत फिरलो,
ध्रुव ताऱ्यासाठी मी झुरलो.

'ध्रुव' बांधण्या वेशी तुझिया,
क्षण क्षण माझे, विकत राहिलो.

माथी चढवून अखंड देणे,
'तारा' बनूनी देत राहिलो...
तुटत राहिलो..
मिटत राहिलो...

तू गेलीस दूर कधी,
मला कळले नाही,
आणि, आज तुझे कान, माझ्या हाकेबाहेर.

मी यायचो घरी, घामेज़ून
दिवस भरून, कोमेजून...

आणि,
सगळा शिण टाकुन पदरात तुझ्या,
शांतपणे झोपायचो.

ऑफ़ीसमध्ये,
तूझं नाव पुसल्या फळ्यावर,
कोरडे ग्राफ चढत जात, आणि,
ओले लागत उतरणीला.

दिवस कमवायचो,
गमवून दिवस.

दोन दिवस तुझे माझे, हक्काचे,
काढायचे होते...
तारे-तारे निवडून सारे,
ढग दूर सारायचे होते.

नेता व्हायचंय एका रात्रीत ?

पूर्वीच्या काळी अनेक वर्षांच्या समाजसेवेनंतर
नेते तयार होत असत.

आता जमाना बदललाय.

जीवन गतिमान झालंय.

डिजिटल युग आलंय.

आता डिजिटल बॅनरमधून नेते तयार व्हायला लागलेत.

तुम्हाला नेता व्हायची इच्छा असेल तर अलिकडे ते फारच सोपं काम झालं आहे.

नेता व्हायचंय एका रात्रीत ?

दाखवून टाक झलक

चौकाचौकात लाव पोरा

शुभेच्छांचे फलक

घरादारात गल्लीबोळात

जरी नसेल तुला स्थान

फलकावरती लिहून टाक

युवकांचे आशास्थान

वडील नेहमीच ओरडत असतात

दाखव काही तरी कर्तृत्व

लेकीसूना घेऊन नाचासाठी या : नागपुरी तडका

खाली करा शेतशिवार, इथून चालते व्हा
कुठं जाऊ पुसू नका, ढोड्यामंधी जा ...॥

शूद्र तुम्ही शेतकरी, ध्यानी धरा पक्के
सरकाराचे बाप आम्ही, चार पानी एक्के
वाद फालतू घालू नका, उगाच काहीबाही
कोर्टामधी जाण्याची, तुम्हांस मुभा नाही
कायदा कडक वाटतो? तर तेल माखून घ्या ...॥

घटनेमधले परिशिष्ट, नऊ वाचून पहा
शेतकऱ्यांनो तुम्ही तुमच्या, औकातीत राहा
मर्जीनुसार हिसकून घेऊ, तुमचा जमीनजुमला
कायद्यानंच बांधू तिथं, फाइव्ह स्टार बंगला
तुमच्या लेकीसूना घेऊन, नाचासाठी या ...॥

तुझ्यासाठी कोसळतं आभाळ कवेत घेईन
तू ये, तुला फुकट देईन...

वादळांची अता तमा न मजला, न प्रलयाची मज भीती
तोडून दिले सारे पाश अता मी, मज ना कुणाची क्षीती

तुझ्यासाठी रणरणत्या उन्हात भैरवी गाईन
तू ये, तुला फुकट देईन...

अर्थ नसे कसलाच कशाला, फेकली फुकाची ओझी
परी अंतरी हळवा कोपरा, अता घेतसे परिक्षा माझी

तुझ्यासाठी दगडाला जास्वंदीची फुले वाहीन
तू ये, तुला फुकट देईन...

अर्थस्य पुरुषः दासः म्हणूनी उद्घोष तो करी मी
नसे तयात माझा आत्मा, उगा ओंजळ भरी मी

तुझ पावलांची आस, दारास नित्य आणि,
आरास अश्रुनयनी, वदते जुनी कहानी.

तुझ विसरु कशी मी, तुझ आठवू किती मी,
अन रिक्त करता करता, तुझ साठवू किती मी ?

दिमतिस काळ माझ्या, स्मरणे तुला अखंड,
जाळून दिनरात, उरणे तुझे अनंत

श्वासात घोळलेला, शरिरात रुजवलेला...
सुगंध तुझ फिरस्ता, हृदयात सजवलेला.

तुझ्यात मी जरी ना, माझ्यात तू अजुनी...
राखेत मी जिवंत, गेले जरी विझूनी..