कविता

आकाश झाले कोरडे,
सुकले त्याचेही नरडे,
कुठे भटकशी वरूणराजा,
पाऊस इथे का न पडे.

धरतीची दशा ही सुन्न,
दाही दिशाही खिन्न,
कुठे भटकशी वरूणराजा,
कधी होशील तु प्रसन्न.

तुझ्या आगमनाची आस,
शेते पडली ही ओस,
कुठे भटकशी वरूणराजा,
घेऊदे मोकळा श्वास.

भिजवुन टाक ही अवनी,
आनंद पसरी या भवनी,
दया करा हो वरूणराजा,
भिक मागतो तुझ्या मी चरणी.
---- हृषीकेश ----

काळे गोरे पिवळे
गोळा झाले सगळे
दाढ़ीवाले इकडे
गाडीवाले तिकडे

घुसळ घुसळ घुसळ
दम लगा के हइया
मंथन झाले सुरु
मजा बघाया आला
काठावर बसला
बनला जगद्गुरु

एक दोन तीन चार
एजेंट ऑरेंज रत्नहार
पाच सहा सात आठ
मुजाहिदीन कंठात

घुसळ घुसळ घुसळ
दम लगा के हइया
वाजू लागली थंडी
लोकशाही ज़िंदाबाद
विळाहातोडा मुर्दाबाद
दुनिया सब्जीमंडी

नऊ दहा अकरा बारा
खाड़ीत शिरला वारा
तेरा चौदा पंधरा सोळा
स्मशानी भूते गोळा

चहु दिशांत पसरे कीर्ती, जग तुझिया पायावरती
पण अवखळ गोकुळवासी, मज कृष्ण भेटला नाही
....... किती काळ उलटला राधे ,नित नवीन दिसशी तूही
....... जरी रूप बदलले त्याचे, तो कृष्ण वेगळा नाही
तो परतून आला तरीही, माझा ना उरला काही
दमले मी शोधून त्याला , मज कृष्ण भेटला नाही
....... उमगता मोल नात्याचे गेलेला परतून येई
....... समजून तयाला घे तू , तो कृष्ण वेगळा नाही
सर्वस्व वाहिले त्याला , काही ना बाकी उरले
मी स्वत:स हरवून बसले , मज कृष्ण भेटला नाही
.........इतुके न कुणाला द्यावे, की भार तयाचा व्हावा

मी तुला पुन्हा भेटेन कुठे कसं माहित नाही,

कदाचित तुझ्या कल्पनांची प्रेरणा बनून तुझ्या कॅनव्हास वर उतरेन
की तुझ्या कॅनव्हास वरचीच एक रहस्यमयी रेखा बनून तुला शांतपणे तुला निरखत राहीन
मी तुला पुन्हा भेटेन कुठे कसं माहित नाही.

सूर्याचा एक किरण बनून तुझ्या रंगांमधे मिसळून राहीन
की तुझ्या रंगामधे बसून तुझ्या कॅनव्हासभर पसरत जाइन
मी तुला पुन्हा भेटेन कुठे कसं माहित नाही.

धबधब्यातून मुक्त उडणाऱ्या तुषारांप्रमाणे तुला भेटेन
आणि एक थंड अनुभुती बनून तुझ्या गळ्यात पडेन
मी तुला पुन्हा भेटेन तुला कुठे कसं माहित नाही.

त्या वीर मुलास प्रेम.पूर्वक श्रद्धांजली , ज्याचे मृत.देह इस्तांबुल च्या समुद्र काठी मिळाले.
इस्लामिक स्टेट (कवितेत त्यांसाठी कावळा अशी उपमा वापरली आहे) च्या आतंका पासून स्वतःच्या परिवाराची सुटका करून घेण्याच्या प्रयत्नात अत्यान्त् सध्या होडीतून आपल्या परिवारास घेऊन अथांग सागराचा प्रवास करणाऱ्या ११ लोकांना घेऊन जाणारी होडी सागरात विलीन झाली.
ह्या लहान ३ वर्षाचे मृत देह मात्र सागराने परतावले , जगास त्यांचे कर्म त्यांना दाखवून देण्या साठी. एवढीच आशा कि हे हृदय विदारक चित्र पाहून तरी आतंकी मन बदलतील.
….त्या लहान आयलान कुर्दी साठी..

जीवघेण्या बंदुकांच्या फैरी
फुटणारे बॉम्ब
जीवाच्या आकांताने पळणारे रेफ्यूजी
या सार्यांना समजावता येईल रे,
पण तू, एका कधीच न संपणाऱ्या समुद्रात
निघुन गेलास चिरविश्रांती घेण्यासाठी.
तुला कस समजावणार आता !!
खैर
शांत झोपलेल्या माझ्या छोट्या मित्रा कायम तसाच रहा

जिप्सी

जाती जन्मतात.
जाती शाळेत जातात.
जाती प्रौढ़ होतात.
जाती जातीशी(च) लग्न करतात.
जाती पहिल्या -कधी सोळाव्या रात्री
आपल्याच जातीवर चढ़तात.
मग अशा रीतीने जाती
..पुन्हा कंटीन्यू होतात.
जाती गावा.बाहेरच्या
'म्हारवाड्याला' असतात.
--- जाती शहरा.बाहेच्या
'झोपड़पट्टीलाही' असतात.
जाती देशा -त्याच्या झेंड्यात असतात.
जाती
गरीबांच्या कातड्याला कायमचा चिकटलेला सर्वात वरचा 'थर' असतात.
जाती अंतयात्रा, जनाज्याला असतात.
जाती दंगली. सना-उत्सवालाही असतात.
मंदिरा, मशिदी, गुरूद्वारयाला जाती असतात.