कविता

सुरु होऊदे अबोल गोष्टी
पुन्हा येऊदे जुना शहारा
हळू चोरट्या नजरे मागुन
पुन्हा करावा कुणी पहारा

पुन्हा येऊदे रात्र बिलोरी
स्वप्नाला जी साद घालते
पुन्हा वाटूदे शणास मजला
कुणी पाहूनी मला भाळते

पुन्हा हाथ या हाथि यावा
पुन्हा साथीने रात्र सरावी
कुणी मिटोनि हळूच डोळे
मुक्या मिठिची आस धरावि

याहूनी सुखी जग ते कोणते?
भेटल्याचा आनंद नाही
निरोपाचा खेद नाही....
आभासी जगातला फिल कसा
गुड गुड व्हेरी गुड!

आठवणींचे सेल्फी कुठले?
हसल्याचा आवाज नाही
मुसमुसल्याचा गंध नाही......
आभासी जगातला टच कसा
साॕफ्ट साॕफ्ट मायक्रोसाॕफ्ट!

कोण जागतो कोणासाठी?
फिकट डोळे दिसत नाहीत
उरली रात्र सरत नाही....
आभासी जगातला गुंता कसा
क्रेझी क्रेझी काचणारा!

मन
मन सागरापरी खोल, त्याचा कोणा लागे थांग
मन भिरभिरे वाऱ्यावरी, त्याला धरू कसे सांग

मन मोकाट सुटता, त्याचा माग न लागता
त्याचे संगे धावू किती, न पाऊल थकता

मन सुटे सुटे झाले, अन डोहात दडले
किती शोधले तरी, न एक डोळा दिसले

मन हळुवार किती, थोडे शब्द तीर हे लागता
डोळ्यामध्ये मन उतरते, अश्रू हे दाटता

मन कणखर किती , सावटाची दाटे भीती
सावरे स्वतःला लगेच, अन सावरे प्रीतीची हि नाती

मन कधी किती गूढ , जणू कृष्ण माई संथ
मन सहिष्णू धर्माचे , त्याला कोण पुसे त्याचा पंथ

साकळली पावसाळी रात्र
गाते गहिऱ्या व्रणाचे गूढ
ऐकूनी तो अनाहत नाद
गायी गोठ्यातल्या दिग्मूढ़

पाचोळा नीजलेला शांत
येई दचकून त्याला जाग
शीरांच्या त्या शिळ्या स्वप्नांस
मंत्रोच्चारात लावी आग

घुबडांचे थांबले घुत्कार
छपराला टांगले वाघूळ
माळावरच्या कुबट कोषात
निर्वाताची व्यथा गाभूळ

घाबरला वळचणीचा जीव
सैरावैरा पळे फडताळ
केविलवाणे दडे ते बीळ
काळोखाला चरे विक्राळ

पागोळ्यांच्या भिडे हृदयास
भिजलेला आर्त अंतर्नाद
कातर सूरात देती हाक
देणारा ना कुणी प्रतिसाद

घर एकटे बागेसह ...........
घर एकटे बागेसह वाट श्रावणाची पाहते,
एकेक झाडमाड अंतरीचे गुज येथे सांगते.

पुसट लाल संकासूर बोलतो न काही
उचलूनी फांद्या परी आकाशाकडे पाहतो
कोण आले, कोण गेले, राहिले न कोणी
तरी दाराशी स्तब्धसा, वाट कुणाची पाहतो?

सरताना बहर तसा, कळ्या दोन हासल्या
'मोगराच मी सुगंधी, जरा अजून बहरतो
पावसाची वाट पाहण्या, कळ्यांतून झुरतो
श्रावणाची झड येता, मी पानांतून मिटतो!'

होती एक नजर.......
मला पाहणारी
लाख झिडकारले तरी
अंगचटीस येणारी.....

होती एक नजर.......
मला शोधणारी
कधी कॉलेज, कधी बस्-स्टॉप
तर कधी खिडकीवर रेंगाळणारी

होती एक नजर.......
मला आसुसलेली
प्रत्येक नकाराने माझ्या
सुडाने ठसठसलेली...........

होती एक नजर.......
मला दाहणारी
पेटवून देहास माझ्या
खुनशी खदखदणारी..........

होती हर एक नजर....
माझ्यावरच खिळलेली
जेव्हा फोडला मी टाहो
तेव्हा हलकेच चुकचुकलेली.....

एक भरलेली 'शव'वाहिका
एका भरधाव 'रुग्ण'वाहिकेला म्हणते
.........अजुन तुझी कोणती ग़ ओढ़ बाकी??

पानसरेंच्या छातीतली गोळी
दाभोळकरांच्या डोक्यातल्या गोळीला म्हणते,
..........यापेक्षा आपली 'आत्महत्या' बरी असती.

नेमाडेंच्या दौतीतली शाई
कसबेंच्या दौतीतल्या शाईला म्हणते
.........एवढं 'रुत्तुन' लिहिलंस, तरी तू अजुन फिक्कट कशी???

कलामांची मुठमाती
याकूबच्या मुठमातीला म्हणते
.........मला कालच 'पालवी' फुटली,
तू अजुन कोरडीच कशी??