कविता

चाहुल-
डोळ्यांत श्रुंगार भरताना,
सौभाग्याचं लेणं लेताना,
भरजरी शालू
सैरभर नजर
हिरवा चुडा
जरीचा पदर
फुललेला
तिथेच असेल कुठेतरी मी
नि:शब्द आणि गहिवरलेला...
.
.
उत्फुल्लं-
भरत्या सागरास पाहताना,
आहोटिला चंद्र वाहताना,
चमचम मोती
अवखळ किनारा
भरली मासोळी
वादळी वारा
सुटलेला.
तिथेच असेल कुठेतरी मी
तुझ्याच प्रितीत रमलेला...
.
.
भणंग-
आठवणींच्या हिंदोळ्यावर झुलताना,
मागे वळून पाहताना,
पहाटेचा सडा
बाभळीच झाडं
उजाड माळरान

अडगळीतला इतिहास !!!

परवा जुन्या अडगळीत, मनाच्या
एक जुने पुस्तक सापडले, इतिहासाचे
जर धूळ झटकली त्यावरची
अन मग जरा बाजूला वळून पहिले

मागच्या बुक शेल्फ वर
अजून काही पुस्तके होती इतिहास सांगणारी
दोन्ही पुस्तके इतिहासाचीच,
पण एक सनावळ्या मध्ये अडकलेले
अन एक मात्र वर्तमानाचे अस्तित्व सांगतच
भविष्याचा हि वेध घेणारे

अभ्यासाच्या पुस्तकामध्ये
शिवाजी महाराज, अन झाशीची राणी
एखादा धडा किंवा चार ओळी
अन जमलच तर एखादे चित्र
इतक्यातच संपून जातात

अगं, कसली तुझी ती स्वप्नांची गाठोडी,
कसल्या तुझ्या त्या शब्दबंबाळ राती,
कसली तुझी ती आठवणींची नाती,
मी कधीच पाचोळ्यात भिरकावली होती.
नुकत्याच वाहुन गेलेल्या तपाला,
ही एक माजुरडी सलामी होती.

मी उदास होतो, हताश होतो,
निष्प्रभ प्रांगणात ,
माझे दु:ख उगाळून घेतो.
तुझ्या डोळ्यांतील चांदणे,
मी टिपांत गाळून टाकतो.
चाललेल्या या विषण्ण तपाला,
ही एक टोचरी सलामी देतो.

सकाळ-संध्याकाळ फेसबुकवर किंवा इतरत्र स्वतःच्या कित्येक कविता, चित्र, लेख प्रसवणार्‍या आणि स्वतः अनन्यसाधारण कलाकार असल्याचा साक्षात्कार झालेल्या फेसबुकी प्रतिभावंतांना सविनय अर्पण!

आपल्या दिव्य प्रतिभेची गिरणी अशीच अविरत, अहोरात्र चालू द्या! काल्या-पिल्या जनतेला गिरणीच्या धुराने खोकला आला तरी बेहत्तर, माघार घेऊ नका....

अजून एक - take it with a pinch of salt, don't read too much into it!

तर, सादर आहे -

एक काली-पिली कविता

काळी पँट, पिवळा शर्ट
आमच्या गल्लीत, आम्हीच फ्लर्ट

ते तुझे नशीले डोळे
त्या तुझ्या नखरेल अदा
वर हसताना गालावर पडणारी
खळी " हाईट " आहे
असं वाटतं की................
चोरुन न्यावे तुलाच तुझ्यापासून
पण आई म्हणते की..........
चोरी करणे " वाईट " आहे

कोणते हे फूल, वा
काय त्याचे नाव?
विचारतो ना सांगतो
तो स्वतः शी बोलतो!

कळी आज लाजते
फूल उद्याला हासते
पाहतो! ना बोलतो,
तो स्वतः शी हासतो!

रंग हिचा केशरी
गर्द तिचा सोनेरी
स्पर्शतो ना तोडतो
तो स्वतःशी रंगतो!

...... .....
फूल त्याच्या अंतरीचे
किती कसे कळलावे?
डोलते ना थांबते
वाऱ्यातून हुरहुरते!

कुसमग्रजांची "कणा" हिंदीत भावांतरित करायचा एक प्रयत्न केलाय, कसा वाटतो नक्की सांगा

पहचाने क्या गुरूजी हमको?’
भिगत आये कोय,
कपडे उसके कसमसायें,
बालों में था तोय.

एक क्षण बैठा फिर वो हँसता
बोलत ऊपर देख,
‘गंगामैय्या आवत घरपे,
अतिथी बने रहैक’.

मैहर उसका पाते ही वो
चहार दिवार में नाची,
खाली हात जाती कैसे,
गृहलक्ष्मी बस बची.

दीवार टूटी, चूल्हा बुझा,
ले गई चल अचल,
प्रसादरूप अब तो है बस
नैनन में थोडा जल.

आज पुन्हा एकदा प्रेमात पडावे असे वाटतंय
अन आठवणीच्या मेघांनी आभाळ पुन्हा दाटतय
थोडे रुसवे थोडे भांडण थोडी समजूत आणि खूप सारे प्रेम
पुन्हा मनात साठवावं असे वाटतय,
खरच आज पुन्हा एकदा प्रेमात पडावे असे वाटतंय

जुने झालाय प्रेम थोडे आणि आपण हि जुनेच झालोय आता
एकमेकांच्या मनातले पक्के ओळखू लागलोय आता
कोणत्या वाक्यावर तो वैतागणार तिला आहे नक्की ठावूक
आणि त्याला आता जमू लागलय सावरणे तिला, जेव्हा ती होते अगदी भावूक
तरीसुद्धा, पुन्हा एकदा नव्याने भेटावे असे वाटतय
खरच आज पुन्हा एकदा प्रेमात पडावे असे वाटतंय

आयुष्य मागते काहीं
रखरखाट तप्त कुठेसा
त्या रस्त्यावरती ओला
तो थेंब शुष्क रुधिराचा

भिरभिरति नकळत डोळे
शोधी आधार छताचा
ते खांब चारच होते
ना मागमुस भिंतीचा

सुकलेल्या ओष्ठांना हलके
स्पर्श तप्त अश्रुंचा
थांबले गालांवर मोती
ओघळला श्वास कोरडासा

त्या श्वासांमधले अंतर
मोजण्यापल्याड असते
मी फ़क्त मोजतो श्वास
अन्तरही फसवे असते

जगणे बुभुक्षिताचे
भूक संपता संपत नाही
ते स्वप्न शोषिती माझे
शोधती सत्य आभासी