एक ना कारण सबळ होते
पण तुझे जाणे अटळ होते
हे कसे नाते दुराव्याचे
जे कधीकाळी जवळ होते
कोणता येथे ऋतू आहे
देहभर ही पानगळ होते
चेततो वणवा फुलापासुन
नी झुळुकही वावटळ होते
रोषणाई केवढी आहे
सावल्यांची सरमिसळ होते
डॉ. सुनील अहिरराव
==========================================
भाग १ - प्रंबानन मंदिर संयुगे - जावा (इंडोनेशिया)
भाग २ - हिंगलाज माता शक्तीपीठ, बलूचिस्तान (पाकिस्तान)
==========================================
'डॉक्टर,आजकाल झोप व्यवस्थित होत नाही.जेवण जात नाही दिवसभर नुसते डोके दुखत राहते.'
'बरं पोट निट साफ होते का?'
'नाही ना डॉक्टर.'
'मी काही टेस्ट लिहून देतो त्या करून घ्या पण त्या अगोदर १५ दिवस रोज सकाळी उठल्यावर प्रातर्विधी अगोदर आणि नाष्टा झाल्यावर दैनंदिन कामाला सुरुवात करे पर्यंत दोन्ही हातांची अंगठा आणि त्याच्याशेजारची दोन बोटे अशी तीनही बोटे एकत्र गुंफून बसायचे दिवसभरात असा निवांत वेळ मिळाला कि १५ दिवस हा प्रकार करायचाच आहे हे लक्षात ठेवा.'
' डॉक्टर याने काय होईल?'
पार्ल्याच्या श्री. प्रकाश जोशींचे युनियन बँकेच्या पार्ले पूर्व येथील शाखेत खाते आहे. १ मे २०१५ रोजी बँकेच्या ए टी एम केंद्रातून पैसे काढत असतांना एक माणूस आत शिरला. “मदत करू का ?” असे विचारू लागला. श्री. जोशींनी त्याला हटकलं. त्यावर मी सुरक्षा रक्षक आहे असे त्याने सांगितले. त्याचा गणवेष आणि ओळखपत्र कुठे असे विचारता त्याने अजून गणवेष मिळाला नाही असे सांगितले. जोशींनी त्याला बाहेर काढला. पण केंद्राच्या दाराला आतून कडी लावायची सोय नव्हती. पैसे काढून बाहेर आल्यावर २ मिनिटे थांबून इकडे-तिकडे कानोसा घेतला. ‘तो’ माणूस कुठे दिसला नाही.
एक मस्त स्नेहसंमेलन झाले आज पुणॆ कट्ट्याच्या निमित्ताने .
मिपावरील मित्र आणि मैत्रिणींनो,
इंटरनेटमुळे आजकाल कुठल्याही गोष्टीबद्दलची माहिती अगदी सहजपणे उपलब्ध झाली आहे. पण ही माहिती विखुरलेली असते आणि मुख्य म्हणजे ही माहिती इंग्रजीमध्ये असते. अशी माहिती संकलित करून ती मराठीमध्ये मिळाली तर वाचायचा आनंद काही औरच.
भारताबाहेरील काही ऐतिहासिक हिंदू मंदिरांविषयी माहिती संकलित करून (अर्थातच इंटरनेटवर) एक लेखांची मालिका लिहावी असा विचार मनात आला आणि मिपावरील एका मित्राच्या प्रोत्साहनाने थोडे फार लिखाण पूर्ण केले आहे.
याच मालिकेतील पहिला लेख आपल्यापुढे मांडत आहे.
मान्य आहे रे लोकानो की दिसतो तुम्हाला माझा पाच आकड़ी पगार
त्या पैशामुळेच वाढनारे वैभव नि हात जोडून उभी असलेली भौतिक सुखेही खुपतातच तुम्हाला
पण एकदा फक्त एकदाच त्यापलीकडे बघाल का हो तुम्ही
एक तारखेचा पगार फक्त ऑफिसची कामे हातावेगळी करून् नाही येत हो
त्याच बरोबर आम्ही हातावेगळे करून येतो आमचे लेकरु
कधी सोडून येतो त्याची ट्रिप तर कधी parents meeting
अगदी aanual dayच्या दिवशीही अगदी आपल्या डान्सला तरी आपली आई नक्की येईल ही आशा नि अगदी डान्स चालू असतानाही भर गर्दीत खुप parents मधे आपलिहि आई असेल नक्की ही लेकराचि आशा ही निराशेत बदलून टाकतो आम्ही
नमस्कार मंडळी
मी मिपाची नवीन सदस्य नि बऱ्यापैकी जुनी वाचक आहे.खरे म्हणजे माझी लेखनात फार गती नाही पण वाचन मात्र मला भरपुर, खुप ,अतिशय आवडते.पण बरेच दिवस मी वाचनापासून बरीच लांब गेले होते .मला पुन्हा खुप छान छान वाचनीय धागे दिल्याबद्दल मिपाकरांचे आभार
जसजसे जगणे सुखासिन होत आहे
दु:ख अधिकाधीक नमकिन होत आहे
सोसले मी जे,मला ना खंत त्याची
पण पहा दुनिया उदासिन होत आहे
केवढी शहरात आता शिस्त आहे
बोलणे अपराध संगिन होत आहे
घेतला आश्रय जिथे कोठे मिळाला
देवही आता पराधिन होत आहे
तू किती सांभाळ आता तावदाने
ते पहा वादळ दिशाहिन होत आहे
पांढरे काळे प्रतीदिन होत आहे
अन तुझे भवितव्य रंगिन होत आहे
डॉ.सुनील अहिरराव
