विश्वाचे आर्त भाग १३ - 'आहे' आणि 'असावं'

.

.
जो जसा झाला तसा, पण खास झाला
शेवटी संपन्न हा वनवास झाला
पाप माझे राहिले शाबूत अवघे
पुण्यकर्माचा त्वरेने र्हास झाला
मी जरी अध्यात ना मध्यात होतो
केवढा दुनियेस माझा त्रास झाला
देव प्रत्यक्षात नाही पाहिला मी
पण मला दगडात त्याचा भास झाला
जीव कोठेही कधी रमलाच नाही
मग असा नुसताच टाइमपास झाला
डॉ.सुनील अहिरराव
बँकेचे व्यवहार करणे ग्राहकांना सुलभ व्हावे या दृष्टीने अनेक सुविधा अलिकडच्या काळात उपलब्ध झाल्या आहेत. विशेषतः नेट बँकिंग, मोबाईल बँकिंग या सारख्या सुविधांमुले पैशाची देवघेव, खरेदी – विक्री, नियमित सेवांची बिले भरणे इत्यादी व्यवहार अक्षरशः एका बोटावर होत आहेत. ए. टी. एम. च्या सुविधेमुळे तर क्षणार्धात पैसा ग्राहकासमोर हजर होतो. या सुविधांबरोबरच गैरव्यवहाराच्या, सदोष सेवेच्या तक्रारीही वाढू लागल्या आहेत. ए. टी. एम. सुविधेच्या बाबतीत बोलायचे झाले तर यंत्रात कार्ड घातल्यानंतर माहिती दिल्यानंतरही पैसे बाहेर न येणे, पैसे कमी आले तरी खात्यातून जास्त रक्कम वजा होणे या स्वरुपाच्या तक्रारी येत आहेत.

.

.
क्रेकन
द मॉन्स्तर!
क्रेकनने त्याला गिळले.
आणि तो एका अंधार पोकळीत घुसला!
अंधार आणि फक्त अंधार!
डोळ्यात बोट घातले तरी कळणार नाही.
"आलास तू?" त्या पोकळीतून धीरगंभीर आवाज आला.
"हो" अरब म्हणाला.
"शैतानाची कलमे लक्षात आहेत?"
"हो"
"वागशील त्यानुसार?"
"हो"
"चांगलं की वाईट?"
"वाईट"
"नाग की गरुड़?"
"नाग"
"बकरा की गाय?"
"बकरा"
"स्वर्ग की नरक?"
"नरक"
"प्रेम की द्वेष?"
"द्वेष"
तो हसला!
"शेवटचा प्रश्न जमीन की समुद्र?"
"जमीन!"

.
माणसांच्या जातीत माणसं आहेत थोडीच ,उरलेली सर्व आहेत न उलाघाडणारी कोडीच
माणसाने कसं माणसासारख वागावं , चोऱ्या मार्या कराव्यात आणि दुसऱ्याला नागवाव
माणसांच्या वस्तीत माणूसच नसतो , चुकून जर भेटलाच तर आपणच टाळत असतो
माणसाला नेहमीच अनंताची गोडी , मिळवण्यासारखे अनंत असतं पण वेळ असते थोडी
एकटा असताना माणूस केविलवाणा होतो ,आणि माणसांच्या गर्दीत तो माणूस घाणा होतो .
माणसाचे माणसाशी नातं तसं एकाच असतं ,एकमेकां वाचून त्यांचे काहीच चालत नसतं
माणसाचे स्वताःच असं एक तत्वज्ञान असतं , बोलायचं एक नी करायचं दुसरंच असतं
शब्द............
रंगतात, इंद्रधनुष्याच्या सप्तरंगातून
फुलतात, वीणेच्या सप्तस्वरातून
शब्द, उत्तुंग होतात आकाशाएवढे
आकाशाच्या रंगात मिसळून निळे होतात
शब्द, प्रेमाच्या भाषेत गुलाबीही होतात
शब्द, पुस्तकातल्या मोरपिसासारखे जपलेले
असे शब्द कधीकधी रडतातही
कारण,
माणसांनीच तयार केलेल्या शब्दांनी
एकमेकांना टोचून मारतात माणसे
तेव्हा, शब्दही हमसून हमसून रडतात.....