कोस अथवा मैल ही पडतील येथे तोकडे
सांगा कशी मोजायची ही मनाची अंतरे...
होतसे संवाद अपुला ते दिवस गेले कुठे
स्पर्शातुनी वितळायची ही मनाची अंतरे...
जन्म घेती नवनवे वाद का शब्दातुनी
मौनातुनी वाढायची ही मनाची अंतरे ....
एकमेकाना इथे का आज सारे टाळती
सांगा कशी मिटवायची ही मनाची अंतरे....
लांब आहे जायचे, अन प्रवासही एकटा
उमजून हे सांधायची ही मनाची अंतरे....
तो पाहिला ना अत्ता..बाप वेडा मी
हसता हसता अवचित रडू लागला
भरुन आलेला होता आतून .. हसतानाच!
हे मात्र तो रडल्यावरच कळलं
शब्द बंद झाले..भावना अबोल झालि
कारण आता मुलीला सोडून बापच जाणार होता
लग्न मंडपातून त्याच्या आपल्या घरी..
एक न तुटणारि फिल्म काही क्षणात सलग दिसून गेली त्याला
आणि त्या पुढला मुलीच्या आयुष्यातला सुखाचा भाग त्याला दिसणार नाही याची खंत ..उरलेल्या उपस्थितांना
आणि मग काही क्षणातच , आदल्या दिवशीचं कार्यालयातलं स्वागत कमानिचं दार..
परतीच्या गाड्यांनि भरुन येऊ लागलं
आणि याचीही पावलं जड होऊ लागली मग
!
(मिपावर)
जे झालं ते चांगलंच झालं….(रोज नवीन गोंधळ हो !)
जे चाललय त्यातही आनंदच आहे……. ( डूआयडी म्हणू नका , कट्टे म्हणू नका , लेख रतीब म्हणू नका, धुळवड म्हणू नका …)
जे पुढे होईल तेही चांगलंच होईल (अशी आशा करूया…जय भोलेनाथ ! )
तुमचा असा कोणता आयडी होता, की जो तुम्ही घेणार होतात आणि तो आधीच मिपावर आला म्हणून तुम्ही रडताय ?
तुम्ही मिपावर अशी कोणती लेखमाला लिहिलीत जी कोणीतरी दुसर्याने त्याच्या नावावर इतरत्र खपवली ?
तुमचा असा कोणता आयडी होता जो सं मं कडून उडवण्यात आलाय ?
अवघ्या जगाला
नको त्याची हाव
आरोग्याचा ठाव
घेतो कोण
ठेविले अनंते
तैसे न रहावे
नेटके ठेवावे
शरीरासी
पायात सामर्थ्य
हातामधे बळ
स्नायूंना हो पीळ
असावाच
असो जिम किंवा
असो खोली छोटी
असावी सचोटी
व्यायामात
कुणी उचलती
वजने ही फार
संसाराचा भार
पुरे कुणा
वेल्ला म्हणे जेथे
सहा बिस्किटे
पहा असे तेथे
पहिलवान
खिडकीच्या गजांवर येऊन थांबलेले,
लाघवी मेघदूत,
खिडकीबाहेर रंगलेला.....
बेधुंद जलधारांचा विलक्षण नर्तनसोहळा...!
नेमक्या त्याच वेळी,
तुझ्या निद्रीस्त चेहर्‍याला
व्यापून राहिलेल्या लडिवाळ बटा....!
.....
.....
हे सगळं अनुभवण्यासाठी...
अवघे दोनच डोळे .... ?
अं ह... आता ते दोन्ही डोळेसुद्धा मिटले आणि...
आणि फुलवला पिसारा मनमोराचा....!
....
...
सगळ्या अंगांगाला फुटलेत लक्ष लक्ष डोळे ...
आणि सुरू जाहला,
एक अलौकिक सोहळा........!
विशाल
ती आणि ही,
दोघीही एकाच वयाच्या...जवळपास.
तेच नेहमीचं पाहून न पाहणं,
नजरेला नजर देऊनही अनोळखीपण जपणं.
तिची नेहमीची लगबग,
ही निवांत बसलेली.
आजचा दिवस?
जरा वेगळा,
ती नेहमीपेक्षा थोडी टापटीप,
हीच्या नजरेतून ते सुटलं नाहीच!!
पुन्हा तेच नेहमीचं पाहून न पाहणं,
नजरेला नजर देऊनही अनोळखीपण जपणं.
ती आज थोडी जास्त लगबगीत
ही मात्र नेहमीसारखीच निवांत, ढिम्म बसलेली.
ती पुढे गेलेली मागे आली,
कनवटीची दहाची नोट काढून हिच्या थाळीत टाकली...
विस्तीर्णशा नभाला सोडून जात आहे
पाऊस भोवताली, पाऊस आत आहे ...
ठरले कधीच होते, नयनी पुन्हा न पाणी
मी कोरडा तरीही पाऊस न्हात आहे ...
शब्दात लपविलेली दु:खे क्षणात कळती
शब्दाविना सूरांनी , पाऊस गात आहे ...
राजांस वाचवाया, खिंडीत झुंजलेला,
रक्तात पेटलेला पाऊस ज्ञात आहे ...
कर्जात बुडलेला, गळफास लावताहे
आई जमीन त्याची, पाऊस तात आहे ...
वाटतं असं... की
तुझ्या हातात मोगरा भरभरून ठेवावा..
आणि सुगंधाशी सुगंधाला स्पर्धा करू द्यावी..
नक्की मला वेडं करणारा त्यातला कोणता आहे? ते शोधण्यासाठी!
वाटतं असं... की
पावसाने शांत झालेल्या मऊशार हिरवळीत तुझ्यासवे एकरूप व्हावं..
खऱ्या मीलनाचा मृद्गंध
कळण्यासाठी!
वाटतं असं... की
तुझ्या हातांशी एकरूप झालेली मेहेंदी , मी नेहमी आठवावी..
हव्यास आणि सहजतेची ओढ यातला फरक..
मला समजण्यासाठी.
थोड्ड्स्स्स्स्सं खोटं लागतच मला
तंबाखुतल्या चुन्या इतकं
त्याच्याशिवाय मेली खर्‍याला कीकच येत नाही,हवी तशी.!
मी लै चांगला आहे, हे जनात.
आणि मनात???
मायला..., कुठंतरी थोडा वाइटंहि आहे की!
हे उत्तर ठरलेलं!
भरपूर खय्रा बरोबर खोट्याचा सूड काढायला येणारं.
देव? धर्म?? आध्यात्म???
छ्या! छ्या! आपुन येकदम विज्ञाननिष्ठ!
हो का?????? मग मन दमून गेल्यावर ,अजूनही "अरे रामा...पांडुरंगा तूच आहेस रे बाबा!"
हे कसं येतय बरं अजुन तोंडातून !
( मनात काहीही असलं तरी! )
जंगल पूर्वीचे
आज महानगर झाले
पहिल्या पेक्षा जास्त
खतरनाक झाले.
भरल्या पोटी वाघ
करत नव्हता शिकार.
बेधुंध कार आज
कधीही घेते प्राण.
तेंव्हा दरवळत होता
सुगंध मलयज गिरीचा.
पेट्रोलच्या वासाने आज
कासावीस होतो प्राण.
कांव कांव कावळ्यांचे
घरटे उंच मीनारांवर
अंगणातली चिवताई
कुठे हरवली आज.
