संध्यासमयी देवालय हे आकाशाशी सरते..
एक अशी हि अबोल संध्या मनामधेही उरते.
माहीत नाही तिचे नि माझे कुण्या जन्मीचे नाते
ओळख नसता जन्मखुणा ती कुठल्या कसल्या देते!?
दूर देशीचा वाटसरू मी आलो या संध्येशी
नकळत नाते कसेच जुळले हिच्या मग्न छायेशी?
गैरसमजांशी जर करायचे असेल वैर,
तर संवाद होवू द्या स्वैर!
सुसंवाद फैलवा चौफेर,
आणि वादाला दाखवा घरचा आहेर!!
असणे नसणे
जाणीव स्मृती
खर्‍या गूढ आभासी
मिशी नृत्य अधाशी
पुस्तक घेऊनी डोईवरी
शिष्या राहे उपाशी
असे ते शीष्ट दिसे
उष्टवी शब्द पिशी
मांडीने डाव मांडले
मिशीने शब्द पुसले-खुपसले
आपल्या जगण्यासाठी
शब्दांवरी नाच नाचला
तीने लेऊनी त्यांची मिशी
-स्वल्प प्रेरणा 'फ्रिडा काहलोची मिशी'
एक सांगू? ऐकशील?
ते कंगव्यातून सुटणारे केस
राहूदे तसेच, भुरभुरूदे
तेवढाच त्यांना विरंगुळा
...अन् मलाही!
वाराही कधी लाडात येतो
पदराशी सलगी करतो
तू तशीच राहा, मला सावरू दे
खेळू दे त्या दोघांना
...अन् मलाही!
मोकळी छान हसताना
इकडे तिकडे पाहताना
वेडी डूलं झुलत राहतात
झुलू दे त्यांना मजेत
...अन् मलाही!
गालावरच्या खळ्यांना
लाल ओठ नि चंद्रबिंदीला
न्याहाळत बसतो आरसा
पाहू दे ग निवांत त्याला
...अन् मलाही!
- संदीप चांदणे
नको जीव लाऊ,
नको वाट पाहू,
अता श्वास घेणे
नको वाटते..
कधी आस होती
तुझ्या कौतुकाची,
अता शब्दलेणे
नको वाटते..
कशी चूक झाली,
कुणी चूक केली,
पुन्हा जाब देणे
नको वाटते..
इच्छा निमाल्या.
मनी शांतताहे.
तिला छेद देणे
नको वाटते.
मला साद घाली
खुला पैलतीर,
इथे बंदी होणे
नको वाटते..
प्रेरना माननीय प्रेषक, कंजूस, यांची नैसर्गीकपणे मोकळी-चाकळी माफी मागून :) मिपाकरांच्या सेवेत सादर ...
नुसतेच शब्द सारे.. गाभा मुळी कळेना..
स्वतःस प्रश्न केला.. रचना कशी असावी?
होता जरी जरासा.. अर्थ, अडकलेला..
तरीही मनांत म्हटले.. रचना अशी असावी?
मजला तरी कळावी, मम भावना मनीची..
आशय जिथे गमेना.. रचना तशी नसावी..
सहज-सुगम्य भाषा.. विषया धरून यावी..
बोजड कशास व्हावे.. रचना तशी असावी..
फुलती सहज जैसे ऋतुरंग आसमंती..
अर्थास शब्द यावे.. रचना तशीच व्हावी..
आशय थेट यावा अन् अंतरी भिडावा..
जन्मून सार्थ व्हावी.. रचना तशी असावी.
राघव
मूळ प्रेरणा (http://misalpav.com/node/34317)
दरेक धाग्याला प्रतिसाद असतो.
प्रत्येक सदस्याचा वेगळा असतो.
प्रतिसाद सुखद असतो किवा दु:खद असतो.
दु:खद प्रतिसाद आपल्या लिखाणाच्या उर्मीवर काळी छाया पसरवतो
सुखद प्रतिसाद लिखाणाला प्रेरणा देतो.
मलाच दु:खद प्रतिसाद का म्हणून विचारू नये.
दु:खद प्रतिसाद दुसऱ्याला का नाही? म्हणून खंतावू नये.
कोणता प्रतिसाद मिळेल हे आपल्या लिखाणावर अवलंबून असते.
मित्रानो, प्रत्येक प्रतिसाद घेत जावे.
प्रत्येक प्रतिसाद शिकत जावे.
मनाला गॅलरी आपली आपली
गॅलरीतले आपण, आपले आपले.
गुलाब काढा, मोगरा लावा
मोगरा काढा, मरवा लावा,
मरवा काढा, सुगंध ठेवा
मनाला गॅलरी आपली आपली
गॅलरीतला सुगंध आपला आपला.
खुर्ची काढा, झोपाळा लावा,
झोपाळा काढा, चटई टाका,
चटई काढा, मोकळीच ठेवा
मनाला गॅलरी आपली आपली
गॅलरीतली स्पेस आपली आपली.
काचा काढा, गज लावा
गज काढा, पडदे लावा,
पडदे काढा, उघडीच ठेवा
मनाला गॅलरी आपली आपली
गॅलरीतला प्रकाश आपला आपला.
अखेरची मानवंदना
अखेरची ही मानवंदना
नतमस्तकल्या स्वरी
अश्रू होऊन हृदय वितळले
योद्ध्या चरणावरी
कृषीवलांना, मृदश्रमिकांना
तूच आसरा होता
अर्थवादाच्या प्रबोधिनीचा
तू प्रकाशतारा होता
तूच आमुची मथुरा, काशी
प्रयाग नि पंढरी
एका दाण्यापासून दाणे
हजार निर्मित जेथे
डाकू, लुटारू बनूनी शासक
सनद घेऊनी येते
उणे सबसिडीचा मांडलास तू
हिशेब गणितेश्वरी
युगायुगाच्या अबोलतेला
फोडलीस तू वाचा
मूठ आवळून लढवैय्याची
शिकविलीस तू भाषा
आयुष्याची मशाल चेतवून
जगलास जन्मभरी
