हझल

प्रेरणा : यारहो ...

दादाश्रींची विनम्र माफी मागुन ..... अर्ज़ किया है ....

ह्या उन्हाचा जोर आहे वाढलेला यारहो
शोधुया नजदीक साधा एक बियर बार हो

ड्रॉट ज्या त्या ब्रॅन्ड्ची तिथलीच बॉटल चांगली
पण अता चालेल काही फक्त असु दे गार हो

मागवा चकली चना अन हाफ चीकन तंदुरी
कावळ्यांना भूक आहे लागलेली फार हो

ती म्हणाली सोड तू जमणार नाही आपले
दावले "जमवून" मग "ठरवून" वारंवार हो

एकदा केसांस वेडे मोकळे सोडून बघ
नेत्रसुख असती गडे हे झाकले उभार* हो

पेर्रणा -लाडका बुव्या

*गणे कसेच होते? येथे बघून गेलो
पाणी जराच होते, थोडा *गून गेलो

टमरेल टांगलेले, मी घेतले हातात
परसाकडील दारी, मी लगबगून गेलो

लागून आली तेव्हा,कळ कालच्या कटाची
अतिशुभ्र धोतराला, पीतांबरुन गेलो

तो रोग जन्मपंथी, भिती मनात दाटे
अन भोगता तयाला, मी सरबरुन गेलो

ह्या सांगतो जुलाबा, जा होऊनि अता तू
आटोपलेच होते, पुन्हा *गून गेलो

*गणे कसेच होते. .

डॉक्टर साहेबांची माफी मागुन आपले काव्य पुष्प मी मिपारसिकांच्या चरणी सविनय सादर करतो. या अज्ञबालकाचे चार तोडके मोडके बोबडे बोल तुम्ही गोड मानून घ्याल ही आशा करतो

वेळ संध्याकाळची मी पाळतो
मी विलायती ‘नीट’ घेणे टाळतो

फारसे चखणे नसावे वाटीतही
मी उगाचच मेन्युकार्डही चाळतो

ही मळलेली वाट आहे पण इथे
परताना मी किती ठेचकाळतो

कोणते असतात ग्रेव्हीत हे कलर
रंग शर्टाचा कसा डागाळतो

केवढे जडशीळ झाले हे नयन
देव जाणे कसा तोल सांभाळतो

आला आला जिलबीवाला आला आला
जिलब्यांचा धगधगता घाणा अन् पेटविला

साधी जिलबी मावा जिलबी पण आहे
पंजाबी की राजस्थानी देऊ बोला

चांदनि चौकाची फेमस जिलबी सांगू
पण भेसळमालाची देऊ खाण्याला

आम्ही पाडू ती जिलबी गुपचुप खावी
नाहीतर करता तुम्ही झिंगालाला

जिलबीला माझ्या नावे ठेविति कोणी
स्वादच नाही 'स्वामी' त्यांच्या जीभेला

- स्वामी संकेतानंद जलेबीवाले

जिलब्या इथे कुणाला का आवडू नये?
वादात या कुणीही सहसा पडू नये

लपला टवाळ कोठे? तू शोधशी मला...
हातात आज धोंडा या सापडू नये...

गाईन मीच गाणी, गर्दभ नका म्हणू
आधीच सांगतो मी, कोणी नडू नये

राजाच मी मनाचा, हासू नका कुणी
खरडेन लेख माझे, तेव्हा रडू नये..,

तूही जरा चरावे, मीही चरेन ना,
बेकार भांडणांनी दोघे सडू नये

नाहीस तू तरीही आहे निवांत मी,
माझ्याविना तुझेही काही अडू नये,

वागा हवे तसे रे, जखमा नका करू
वाढेल वाद, वाढो, नाते झडू नये ... 

नव-हझलकार इरसाल म्हमईकर

बैसलो होतो पानटपरीवर उगाच
फुंकित बिड्या,
करीत खेळ आगिशी पेटविल्या अनंत काड्या

ऊठुन बैसलो घेतला दगड टाकिला पत्र्यावरी
आवाज जाहले शेजारचे कुत्रे पळता भुई थोडी.

धाप लागिली घाम फुटला नरड्यात माझ्या कोरड.
हाड कुत्र्या छौ साल्या बंद कर तुझी ती ओरड.

झाड दिसले चढलो वरती बैसलोय मटकुळं करून.
बैसलयं खाली बघतयं वरी कुत्रं खाकरून.

एक थेरीडा बघुन प्रसंग गेलाय बावचळुन.
हासडुनी शिव्या मजला गेला कुत्र्याला घेऊन.

रोखुन मज दाखवा कुणी चालिलो मी अड्ड्यावर.
चार शिपुरडे नेई मजला पुन्हा टपरीवर.

क्रमश:

रंगल्या रात्री अश्या
गोलघुमट टक्कल जश्या

तो विजेचा खांब
तरर्राट उभा असा
या सडकेच्या तोंडावरती
देऊन टाक भसाभसा

दुरून पहा ते कुत्रे
सांडांच्या खांद्यावरचे
लावलाय लळा तु त्यास
आज असा कसा?

बुंगाट ढेकर देऊन
ऊठ त्या पानावरुन
घेऊन जा घागरी
अनं हलव तो हापसा

आम्ही सुर्याची लेकरे
कोवळ्या ऊन्हात निपजितो
अन घेऊन या घागरी
आज सकाळीच हापसितो

दे दे मला तो बंजरखंड
मशेरी त्यावर मी भाजितो
आज सकाळी टकलावर
हात मी फिरवितो

राहिले रे अजून देश किती?
ट्वीटरावर तुझाच मेस किती!

आजची रात्र ब्रिक्स देशांची
आज टोप्या किती नि ड्रेस किती ?

मी कसे शब्द थोपवू त्यांचे?
भाविका! लपवशील फेस किती?

ट्वीट माझे विरंगुळा त्यांचा
ट्रॉल्सना मी करेन फेस किती?

बोलताना कुणीतरी हसले
पेटले भक्त ते विशेष किती!

हे असे गेम? ही अशी भाषा?
मी धरावे अजून वेश किती?

रोज त्यांना करून ब्लॉक, सख्या!
मी करू पोलिसांत केस किती?

-- स्वामी संकेतानंद
९ जुलै, २०१५

( पळतो आता................)

चालवून टाक चीप, जागतीक अर्थ मंद
राजना रिसेशनात कोण बैंक होय बंद

त्या युरोकुली भरीस, भांडते अजून ग्रीस
बाय तू करू नकोस, एक वर्ष स्टॉक बंद

गीत गात 'टू बिगा'चं, बेलआउटी उगाच
सावकार आधुनीक, की मती असेल मंद

गार गार एक्सपोर्ट चीन मोरली सपोर्ट
गाउनी गुलाबगीत खात जा गुलाबकंद

ते तुलाच रे कळेल, कोण कोण रे जळेल
सांग ना अता खरेच, टोकियो कि ताशकंद?

हाय ते इझी मनीत, क्यूइने कबर खणीत
सांग घेउनी बुडेेल, सैमला अनर्थछंद

-- स्कैमी संकेतानंद ;)
नवी दिल्ली,
०८ जुलै , २०१५

नमोच्या जपाने काँगी हरले,
खेळ तोच हो,
फक्त खेळाडू बदलले ,

पल्ला माझा हजार कोटींचा,
घेवु द्या ना मोठी उडी,
आताशी हडपलेत फक्त २०० कोटी,
ही तर नव्हे जगबुडी,

वही, पुस्तक,पाटी , पेन्सिल,
बाळ गोपाळांच्यात मी रमले,
कधी, कुठे, कशी,
खायची चिक्की,
आंगणवाडीनेच शिकवले,

तुझा मोठा घोटाळा की माझा ,
हे ठरवेल जनता किंवा समिती,
तु आधी मी आधी करत,
भरुन टाकुया स्वीसची खाती ,

पापा होते तो कहते ,
बडा नाम करेगी बेटी मेरी,
पण बाबा गेला दुर देशी
न ये तो माघारी,