काही दीवसांपुर्वी आलेल्या मॉल संस्कृति धाग्यावर बर्याचजणांनी मॉलमधून भाजी न घेता रस्त्यावरच्या फेरीवाल्यांकडून आपण का खरेदी करतो / करावी याची कारणे दीली आहेत.
माझ्या माहीतीतले बरेच लोकही त्याच मताचे आहेत. आश्चर्याची गोष्ट अशी की हेच लोक आरक्षणामुळे आपल्यावर कसा अन्याय होतो हे कंटाळा येईपर्यंत सांगत असतात. पण फेरीवाल्यांमुळे कायदेशीरपणे दुकान चालवणार्या दुकानदारावर होणारया अन्यायाचे भागीदार असतात.
गेले काही महिने आपण रोज ढासळणारा रूपया, निर्देशांकात होणारी घट, कमकुवत होत चाललेली भारतीय अर्थव्यवस्था याबद्द्लच्या बातम्या ऐकतो, पाहतो, वाचतो आहोत. त्यातच पंतप्रधानांनी येणारा काळ आपल्या अर्थव्यवस्थेसाठी कठीण असेल असे स्पष्टपणे राज्यसभेत सांगितले. अगदी काल परवा पर्यंत 'भारत उद्याची महासत्ता आहे' , 'भारताचे भविष्य कसे उज्वल आहे', 'भारत गुंतवणूकीसाठी कसा योग्य देश आहे' हे जो तो सांगत होता. (अर्थात, देशांतर्गत घडामोडींवर नजर ठेवून असणा-यांना यातला फोलपणा लक्षात आला होता म्हणा) पण मग अचानक आपली अर्थव्यवस्था ईतकी आजारी कशी पडली? बरं याची कारणंही रोज वेगवेगळी ऐकायला येतायत.
मुलांनो आज अतिशय रोचक अशी गम्मत पाहूयात. हि गम्मत आहे १९८४ पासून निवडणुकीतल्या काळात रुपयाच्या डॉलर च्या तुलनेत झालेल्या घसरणीची. खालील काही आकृत्या पहा बरे...तर या आकृत्यांवरून खालील निष्कर्ष निघतात.
१. ऑक्टोबर २०१२ ते जुलै २०१३ या काळात डॉलर च्या तुलनेत रुपया २०% घसरला.
डॉलरच्या तुलनेत रुपयाची घसरण सुरूच असून आज बाजार उघडताच रुपया ६५ च्याही खाली आला. ही रुपयाची आजवरची सर्वात मोठी घसरण असून लाजिरवाणी बाब म्हणजे भारताचे चलन आशियातील दुसऱ्या क्रमांकाचे कमकुवत चलन ठरले आहे.बुधवारी बाजार बंद झाला तेव्हा डॉलरपुढे रुपया ६४ रुपये ११ पैशांवर स्थिरावला होता.दरम्यान, अर्थमंत्रालय तसेच भारतीय रिजर्व बँकेकडूनही रुपयाची घसरण थांबवण्यासाठी आटोकाट प्रयत्न सुरू आहेत असे समजते पण दिसत काहि नहिये.
तर मंडळी देशात सगळं कसा आनंदी आनंद आहे ! अहो कसा नसणार आपल्या नेत्यांनी पोटभर जेवणाची सोय केली आहे.राज बब्बर म्हणतात १२ रु आजपण मुंबईत पोटभर जेवण मिळते. तर त्यांच्याच पक्षातील रशिद मसुद यांनी तर फक्त ५ रु दिल्लीत पोटभर जेवण मिळेते. दिल्ली मुंबई पेक्षा इतके स्वस्त आहे आणि ५ रु च्या जेवणासाठी मुंबईत १२ रु मोजावे लागतात त्यामुळे मुंबईतल्या महागाईचा मी निषेध नोंदवतो.
राम्राम मंडळी.. एक प्रामाणिक शंका आहे - शक्य झाल्यास उत्तर शोधण्यास मदत करावी.
**************
नुकतेच घरातले एक आजारपण पार पडले. आठवडाभर हॉस्पीटलमध्ये अ‍ॅडमीट व एक अत्यावश्यक ऑपरेशन असे आजारपणाचे स्वरूप होते. (हृदय व मेंदू प्रकारातले गुंतागुंतीचे ऑपरेशन नव्हते.)
हाफिसच्या कृपेने मेडीक्लेम / इन्श्यूरन्सची काळजी नव्हती..
आत्ताच ही बातमी वाचली.
रावसाहेब आणि त्याचा रिक्षावाला आता परत सामान्यांचे पाणी तापविणार.
कुणीही यावे आणी टपली मारुन जावे अशी सर्वसामान्य माणसाची गत झालीये. बातमीखालील प्रतिक्रिया वाचून जनतेच्या मनात किती राग आहे याचा अंदाज येतो.
नेहमीप्रमाणे पब्लिक चार दिवस शिव्या घालेल आणी परत रिक्षाप्रवास सुरू करेल ! तसा आमचा राग शहाणा आहे. तो जितक्या लवकर येतो तितक्या लवकर मावळतो.
रावसाहेबांना एक सुचना : २५/- रु. ऐवजी कमीतकमी १००/- ची भाडेवाड मागा.
एखादा कर लागू होताना इतका धुरळा उडालेला मी तर कदाचित पाहिल्यांदाच पहात आहे. औरंगजेबाने जिझीया कर लावला तेव्हा कदाचित असे झाले असण्याची शक्यता आहे. (अर्थात दोघांची तुलना हा उद्देश येथे नाही).
स्थानिक स्वराज्य संस्था कर ( एलबीटी ) म्हणजे काय ?
पुर्वी कोणत्याही नगरपालिका / महानगरपालिका हद्दीत प्रवेश करतांना जकात भरावा लागत असे. उदाहरणार्थ मी एक संगणक विक्रेता आहे आणी मी जर रु. २५,०००० किमतीचा संगणक मुंबईत विकत घेतला व तो ठाण्यात नेला तर मला त्या किमतीवर ५ ट्क्के जकात द्यावी लागत असे. म्हणजे माझी खरेदी किंमत रु. २६,२५०.०० झाली.
सध्या L B T वरुन फार गोंधळ चाललेला आहे. व्यापारी व सरकार ह्यांच्यातील वादावादीत आम जनता फार मोठ्या प्रमाणात भरडली जात आहे. तर L B T म्हंजे नक्की काय आहे? तो कश्या प्रकारे लागु होणार आहे. जकात मग साफ बंद होणार आहे का? आम जनतेला ह्याचा काही उपयोग होणार आहे का? अस कानावर आल आहे की L B T मुळे वस्तुंच्या दरात वाढ होणार आहे ते कितपत खर आहे. ह्याबद्दल माहीती मिळाली तर हवी आहे. L B T चा भरणा कसा करावा लागेल ह्या बद्दलही माहीती हवी आहे.
आमच्या आगामी " नायक क्रमांक एक" या चित्रपटातले शिर्षक गीत खास आमच्या चाहत्यांसाठी.
या चित्रपटाची पटकथा, संवाद आणि गीते आम्ही स्वतः लिहिली आहेत याची वाचकांनी कॄपया नोंद घ्यावी.
(कंसातल्या सुचना दिग्दर्शकासाठी असुन, नायक नायिकेने कंसाबाहेरच्या शब्दांचे गायन करत नॄत्य करायचे आहे. चित्रीकरण सुरु करण्या आधी कॅमेरामॅनच्या कॅमेर्‍याची बॅटरी चार्ज आहे कि नाही ते तपासावे)
(ज्याच्या कडे बर्‍यापैकी कपडे असतील त्यालाच नायक म्हणुन घेण्यात यावे. नायिका आम्ही आधिच निवडली आहे. तिच्या आईने तीला बर्‍यापैकी कपडे घालुन चित्रीकरणाला पाठवायचे आश्वासन दिले आहे)
