हे ठिकाण

मूर्ती लहान पण
--------------------
ते एक भेटवस्तूंचं भलंमोठं दुकान होतं .
आरव त्या दुकानाबाहेर उभा राहून शोकेसमधल्या वस्तू पहात होता . डोळ्यांवर येणारे केस मागे करत . लॉकडाउनच्या काळात केस फारच वाढले होते बिचाऱ्याचे . सारखे सारखे कापायला आईला वेळ तर असायला हवा ना !
बापरे ! किती वस्तू होत्या तिथे . तऱ्हेतऱ्हेच्या चिनी, फेंगशुईच्या वस्तू . छोट्या बांबूंच्या कुंड्या ,तोरणं- माळा . अनेक छोटी, खोटी फुलझाडं. शिवाजी महाराज , बुद्ध , कृष्ण आणि अनेक देवमंडळी . त्यामध्ये काही विदेशी मंडळीही होती बरं का . जुन्या युरोपिअन थाटाचे कपडे घातलेले देखणे तरुण - तरुणी .

एका ओळखीच्या मुलाचे लग्न होते. मी मानलेली बहीण असल्याने मला सर्वत्र मानाचे निमंत्रण होते. लग्न झाल्यानंतर मुलीच्या वडिलांनी मोठी मेजवानी ठेवली. आमचे भाऊ हे मध्यमवर्गीय परिवारांत जन्माला आले होते आणि मुलीच्या प्रेमात पडले होते तेंव्हा गरीबच होते. हळू हळू स्वतःच्या हिमतीवर त्यांनी बऱ्यापैकी संपत्ती निर्माण केली. त्यामुळे सर्वाना बाहेरून ते श्रीमंत वाटले तरी त्यांचे पाय नेहमीच जमिनीवर होते. मेजवानीत आमची ओळख मुलीच्या मावशीबरोबर झाली.

पुर्वपिठिका

भडकलेल्या तपास अधिकाऱ्यांनी माझ्या खाजगी पर्णकुटीचा नाजुक दरवाजा दयाच्या मदतीशिवाय सहजपणे तोडला आणी आत घुसुन मला व बुसाबाला खेचुन एकमेकांपासुन वेगळे केले त्यावेळी आमची तीन दिवस आणि तीन रात्रींसाठी लागलेली अखंड रूदन समाधी भंग पावली!

चोर आले तर ? ( बालकथा )

मिसळपावकर श्रीरंग_जोशी यांनी सुचवल्याप्रमाणे ऑनलाईन कट्टा हा झूम ऍप द्वारे करण्याचा प्रयोग या विकांताला करणार आहोत. आत्तापर्यन्त प्रचेतस, भक्ती, श्रीरंग जोशी, चित्रगुप्त यांनी जमेल असे सांगितले आहे, श्री. अरविंद कोल्हटकर याना उद्या मी स्वतः विचारून पाहतो. एकंदरीत वेगवेगळ्या क्षेत्रातील विद्वान मंडळींच्या भेटीची ही संधी जरूर साधावी.

तांत्रिक बाबी -
०) शनिवार दिनांक २२ मे २०२१ रात्री ९.३० (भारतीय वेळ) अमेरिकेत २२ मे, सकाळी ९.०० (pst) आणि १२.०० (est)

एक सूचना - सध्याच्या काळात , नकारात्मक , कोरोनाची पार्श्वभूमी असलेलं लेखन वाचू नये असं वाटू शकतं . त्यांनी कृपया ही कथा वाचू नये .
----------
जोडीदार
---------
रूमवर लोळत पडलो होतो. बाकीची पोरं लॉकडाऊनला कंटाळून घरी गेलेली . उन्हाळ्याची दुपार . गरमीने नुसता जीव चाललेला . वर पंखा नावालाच फिरत होता . वारंच लागत नव्हतं .
एकटं पडल्यासारखं वाटत होतं .
पश्याचा फोन आला . लय जुना रूममेट . त्याचं नाव स्क्रीनवर बघून जीवाला बरं वाटलं .
आणि मग डोकं फिरलं !...

छोटा बाहुबली
-----------------
माझी लाडकी खाट अगदी खिडकीजवळ आहे . तिच्यावर बसायचं अन बाहेर पहात राहायचं . केसांमध्ये बोटं घालून गोल फिरवत . हा माझा आवडता उद्योग . काय मस्त वाटतं ! लांबवर नजर जाते . समोर नुसतं मोकळं माळरान आहे आणि निळं निळं आकाश . जोडीला भरभरणारा भन्नाट वारा !
आमचं घर मला खूप आवडतं . मोठं. मातीचं.बैठं . भरपूर अंगण असलेलं . खूपखूप जुनं ! अगदी माझ्या नऊ वारी नेसणाऱ्या , थकलेल्या आजीसारखं ! ते अगदी एकटं आहे . गावापासून लांब. आजूबाजूला एकही घर नाही. तशी वस्ती आहे. पण जवळ नाही . आई - अप्पा शेतात जातात . शेत लांब आहे घरापासून .

अदा बेगम - भाग ६
------------------------
बरकतखान रात्रीच्या विजयाने खुश झाला होता. त्याला नाहीतरी मराठ्यांची भितीच वाटत होती. शैतान लोग ! पण तो कामयाब झाला होता. त्यांच्यावर त्याने फत्ते हासिल केली होती. त्याला दरबाराची स्वप्नं पडत होती. बादशहा कसा खुश होईल ? आपल्याला किती हजारी मनसबदारी मिळेल ? याच विचारात तो गढून गेला होता.
तोफा आणि दारुगोळ्याचं वजन वाहणं सोपं नव्हतं. हलक्या असल्या तरी त्या तोफाच ! त्यात आदल्या रात्रीची लढाई. त्यामुळे दुसऱ्या दिवशी दिवसभरात जेवढं जाता येईल तेवढी मजल मारून त्याने छावणी टाकायचा आदेश दिला. त्यांनी काही कोस मजल मारली व तळ ठोकला.

अदा बेगम - भाग ५
-------------------------
पुढल्या एका छोट्या वस्तीच्या अलीकडे , गावाबाहेर एक मारुतीचं देऊळ होतं. देवळाच्या पटांगणात गोसाव्यांचा एक जथा पथाऱ्या टाकून पडला होता. तोच जथा !.... ज्या मध्ये अदा होती.
ती नुसतीच पडलेली होती . तिला झोप येत नव्हती . तिला हिरोजी आठवत होता ... रात्रीच्या गडद निळ्या आकाशात पाहताना तिला वाटत होतं - चांदण्या खूप असल्या तरी चंद्र एकच असतो .