मांडणी

आज जागतिकीकरणाच्या युगात अनेक जण आज पूर्वेकडील देशातून पश्चिमेकडील देशात आणि पश्चिमेकडील लोक पूर्वेकडच्या देशात विविध कारणामुळे येतात. अश्या वेगळ्या देशात आल्यावर आपल्याला अनेक फरक जाणवू लागतात. भौगोलिक, हवामान , भाषा इ. तर आहेच पण सर्वात महत्वाचा म्हणजे सांस्कृतिक फरक. ह्यात देखील पेहराव किंवा फ़क़्त दिखावू गोष्टींपलीकडे जाऊन विचार केला तर असं प्रश्न पडतो की हे असे का ?

उदाहरणार्थ : पश्चिमेकडील अमेरिका आणि पूर्वेकडील भारत घेऊ. त्यातही मुख्यत्वे ख्रिस्चन आणि हिंदू विचारसरणी ह्या संबंधी विचार करू.

आर.एम.च्या बंगल्यात सगळे घोस्टहंटर जमले होते.
"वेलकम मंडळी! आर.एम. म्हणाले."
सगळी मंडळी जेवणाच्या टेबलावर बसली.
"आपण सर्व येथे ग्रेगच्या परत येण्यानिमित्त जमलो आहोत."
ग्रेगने आपला ग्लास उंचावला!
"ग्रेग तू अत्यंत शूरवीर आहेस. ज्या अँद्रिआला १८व्या शतकापासून कोणी मारू शकलं नाही तिचा तू अंत केलास!"
ग्रेगने मनिषकडे बघितले!
मनिष मस्तपैकी खुर्चीत रेलून बसला.
"तर या अत्यंत खास प्रसंगी एक खास पेय!"
आर.एम. ने एक अत्यंत जुनी बोतल काढली.
१७५४ सालची अरेबिया वाइन!
पाइरेट ऑफ़ द अरेबियाच्या जहाजावरची!

(पुण्याजवळच्या एका रम्य रिसॉर्टची सदस्यांना ओळख करून देण्याचा हा प्रयत्न.)

परवा सकाळी वॉटस-अपवर अभिनंदनाचा मेसेज वाचला आणि कळलं की आज लग्नाचा वाढदिवस आहे. अधुनिक युगाला धन्यवाद देत म्हटलं, चला थोडक्यात वाचलो ! अर्धांगिनी नेहेमी प्रमाणे `बघू कधी लक्षात येतंय' अशा मूडमधे स्वयंपाकघरात काही तरी टिपी करत होती. तिला म्हटलं,
`आज तुला एक मस्त ऑफर आहे'.
`काय?'
`चल स्प्लेंडर कंट्रीला जाऊ'.

रस्त्याच्या कडेला एक जुनाट हॉटेल होती.बघणारा तिथे कधी गेलाच नसता.
एक माणूस शांतपणे सिगार पीत होता!
बाहेर कार येऊन थांबली.
कारमधून उतरणारा सरळ हॉटेल मध्ये आला!
"मनिष तुला हजारदा सांगितलंय की इथे येण्यासाठी कार वापरायची नाही!"
"सॉरी ग्रेग."
"तू मी दिलेले कागद वाचलेस?"
"हो आणि ग्रेग ही खूपच विचित्र केस आहे."
"म्हणून मी तुला इथे यायला लावलं."
मनिषने कॉफीची ऑर्डर दिली आणि तो शांतपणे बोलू लागला.
"पण मला याचा मार्ग सापडला आहे!"
ग्रेग उडालाच!
"मी जोक ऐकण्याच्या मनःस्थितीत नाहीये मनिष!"

१६६५!
इंग्रज सैन्य स्पेनवर चालून गेले!
काउंट ब्रॅक्स्टन या लढ्याचे नेत्रुत्व करत होता!
ब्रॅक्स्टन हा अत्यंत ताकदीने लढणारा योद्धा म्हणून प्रसिद्ध होता. आजपर्यंत म्हणून तो एकाही लढ्यात हरला नव्हता!
मात्र आज त्याची लढाई एका सैतानाबरोबर होती!
आंद्रे!!!!!
"ब्रॅक्स्टन!"
"कोण?"
"मी लाओ!"
लाओ हा ब्रॅक्स्टनचा उजवा हात. हा अत्यंत चाणाक्ष हेर म्हणून प्रसिद्ध होता.
"बोल लाओ."
"ईशान्येला सैन्य हलवा!"
ब्रॅक्स्टन ला कळायला वेळ लागला नाही!
ईशान्येकडील दरवाजा तुटला. कीम्बहुना रखवालदार फितूर झाल्यामुळे तोडला गेला!

बावीस दिवसांपूर्वी!
एक तरुण रस्त्याने जात होता. त्याच्या शरीरावर अत्यंत उंची वस्त्रे होती.त्याने रस्त्यावरील एका टॅक्सीला हात दिला.
"मेरीओ हॉटेल!"
भरधाव वेगाने टॅक्सी निघाली.
मेरीओ हॉटेल ही लंडनमधील अत्यंत उंची हॉटेल म्हणून गणली जात असे. अनेक अभिनेते,उद्योजक,नेते,या हॉटेलमध्ये विचारविनिमय करत असत.जगातल्या सर्व सुखसोयी या हॉटेलमध्ये होत्या.
"हॅलो मि. ग्रेग!" तो तरुण म्हणाला.
ग्रेगने मान हलविली!
"मी काउंट मॉर्सेलिस. माफ करा मला थोडा उशीर झाला."
"इट्स ओके!" ग्रेग हसत म्हणाला.
कॉफी विदाऊट शुगर! मॉर्सेलिसने ऑर्डर दिली!

अरुण म्हणायचे सगळे,
पाळण्यातलं नाव 'श्रीकृष्ण'
श्रीकृष्ण केशव केतकर.

मी कॉलेजच्या शेवटच्या वर्षी असताना देवा घरी गेले.
तसा जरी मोठा असलो तरी नव्हतोच! अजून ही नाहिये…
एका मुलीचा बाप असून ही असं बोलतोय.
पण काय आपण खोट्या हुशार्या नाय मारू शकत!

पुनश्च गजाननाच्या आशीर्वादाने व शनिवारवाड्याच्या साक्षीने!