विडंबन

मनावर यांच्या ठसठसणारी गळवे आहेत.
यांना काही म्हणू नका; हे हळवे आहेत.

गैरसमज करुन घ्यायला हे नेहमी पुढे आहेत.
यांना काही म्हणू नका; हे हळवे आहेत.

हे इतरांना टोचतील; प्रत्युत्तरे त्यांना नको आहेत.
यांना काही म्हणू नका; हे हळवे आहेत.

हे नेहमीच बरोबर असतात; इतर लोकच चुकत आहेत.
यांना काही म्हणू नका; हे हळवे आहेत.

भावनांना डिवचलेत? आता ते सूडाच्या तयारीत आहेत.
यांना काही म्हणू नका; हे हळवे आहेत.

शब्दबाण मारलेत? ते ग्रुप सोडायच्या तयारीत आहेत.
यांना काही म्हणू नका; हे हळवे आहेत.

जाप करा हो जाप करा
या मंत्राचा जाप करा !

डिप्रेशन ? हात्तिच्या मारी !
अंधश्रद्धा ? हात्तिच्या मारी !
फोबियाज ? हात्तिच्या मारी !
कर्करोग ? हात्तिच्या मारी !
व्यसनाधिनता ? हात्तिच्या मारी !
कोरोना ? हात्तिच्या मारी !

रोग मुळातच भ्रम असे,
उपचारांची का भ्रांत असे ?
जादू आपल्यात सुप्त असे
गुरूंनी ती जागविली असे !

मंत्र असे हा साधा सोप्पा
घोका, न मारता फुकाच्या गप्पा
तर तर तर तर तर ......?

कोविडमुळे नाक-शिंकर-प्राणायाम करताना आठवतं काहीबाही..

'शिंच्या येणारे, तंबाखू चुना आण 'आऽआऽऽआऽऽआक्षीऽऽऽऽऽ' गाय-छाप!
पितळेच्या तबकात पोपटी हिरवी पाने मांडताना
नाकपुडीतनं नसं ओढलेला हात शिकंर-नाकासहीत
धोतराला पुसतं आजोबा आवाज द्यायचे.

बरेचसे इतर आजोबा पुजाअर्चात रमायचे
पण हे मात्र
सुपारीची खांड फोडतानाचा घोळक्यासह
मास्तर पैसे लावून रम्मी खेळतात म्हणूनशान
विद्यार्थ्याने चालवलेल्या छोट्याश्या
गावातल्या पेप्रातपण यायचे

राहिलेल्या टोल्यांना मुलाखतीची फोडणी
प्रसिद्धीसाठी आसुसलेले हावरे मन काही न चिंती
आयुष्य हे चुलीवरल्या फोडणीतले दडपे पोहे

राजकारणी या बाजारातून उमेदवारांची दाटी
आणि म्हणे कुणि संपादक तो कुरकुरणाऱ्या खाटी
रोज फसवावे रोज भुलवावे धरून आशा खोटी
आले फिरूनी निलाजऱ्यापरि पुन्हा बनवण्यासाठी
आयुष्य हे चुलीवरल्या फोडणीतले दडपे पोहे

मराठीतल्या काही नवकवींच्या गजल ऐकल्या कि असं वाटतं मराठीत गजलेला दुःख सोडून विषय आहेत का नाहीत. मध्ये एक अशीच गजल ऐकली आणि साधारण विशीतल्या त्या गजलकाराचा गळा एकाच गजलेत तीन वेळा कापला गेला. म्हटलं अरे देवा!!! गळा कापणे, पाठीवर घाव करणे, गेला बाजार पारिजातकाचा उल्लेख ह्याच्या पुढे गजल आहे का नाही.
खालच्या ओळी थोड्याश्या वैतागाने लिहिल्यात. वृत्तांच्या गणितात बसत असतील तर गजल म्हणू नाहीतर कविता, तेही नसेल तर मुक्तछंद आहेच.....

भिंतीवरती उगा टांगशी घाव कशाला?
दुःखांचे मोजसी सदा तू भाव कशाला?

To whomsoever it may concern
अगदी हात जोडुन माफी मागुन...
प्रेरणा १ व २

गोरज मुहुर्ता वेळी..
मज देत ते वादा होते?
हा घोळ मनात चाले..
म्हण दादा दादा खोटे..

साहवे मला ना जेव्हा
सत्ता अन पदाचा विरह..
घेऊन येतो म्हणाला..
दणदणीत पाठिंब्यासह..

प्रेरणा अर्थातच इथुन

मित्र घरी जायला निघतो तेव्हा,
अगदी शेवटचा म्हणुन ठेवलेला पेग..सगळाच्या सगळा..एका दमात पिऊन टाकतो.. सवयीने
खंबा सुद्धा अगदी थेंबही न उरेल इतका साफ केलेला असतो..अगदी रिकामा
डिशमधला चकणा..चकल्या..उबले हुए शेंगदाणे..चना डाल
वेटर कडुन मागावलेला कॉम्प्लिमेंटरी पापड..विथ ग्रीन चटणी..
योल्क काढलेले बॉईल्ड एग्ज फिंगर चिप्स अन ओनिअन रिंग्ज.
मेन कोर्स मागवतच नाही.
चकण्यातच पोट कसे भरुन जाते कोण जाणे....!