एक पप्पू दाराआडून बघतो आहे बाहेर
आशाळभूत नजरेने.
किती बाहेर ?
मम्मीच्या पदराआडच्याही बाहेर..
ल्युटियन्स झोनच्या पार, वायनाडच्याही पलिकडे...
समुद्रापारच्या वाटिकनातल्या परमेश्वराच्या सर्वोच्च प्रतिनिधीकडे,
हिरव्या झेंडयाच्या देशातल्या त्या हिमरानाकडे ...
देतील का ते मला सिंहासन मिळवून ???
पण सिंहासनावर चौकीदार बसलेला आहे.
चुस्त, मस्त, व्यस्त ....
चतुर, धाडसी, जबरदस्त ...
नवनव्या योजना आखत, शत्रूच्या उरात धडकी भरवत.
माणसे मित्र बनून येतात
सदैव गाती मैत्रीचे गोडवे
तोंडात जणू साखर ठेवतात,
काही महिन्यांमध्येच
एक जीवघेणी कळ देऊन
पाठीत वार करून जातात ...
माणसे मित्र बनून येतात
मनातलं बाहेर काढून
केवळ अर्थाचा अनर्थ घेऊन
दिवसभर कानाशी बसतात
आपली लागताना खोलून
मैत्रीच्या अंधारात
पुन्हा गुडूप होतात......
माणसे मित्र बनून येतात...
मूळ प्रेरणा: पाणी
इतक्या बियरचे पेग बनवताना
विचार करायचा भावा,
शरीराला इतके झोके देताना
उसंत घ्यायची भावा....
उसळून पुन्हा फेसाळते बियर
बर्फ द्यायचा भावा...
दोन पाय पुरत नाहीत
बॉडीचा भार पेलताना...
भावा, आता बार बंद करा
अन् पिण्यातून मुक्ती द्या....
प्रेर्ना - विळखा पाहू
तू मतदार माझा
भोट, भोंगळ अजीजी
तुझे मत मागण्या तुलाच नादी लावणारा
मस्तवाल नेता मी ....
घेऊन जमेस तुला
निव्वळ उगी तुंबडी भरावी
बोभाटा करावा मी एव्हढा
की लाभावी मज(समोरची) वाटणी
सर्व अडेल,पडेल,चढेल, संधिसाधू,भूछत्री उमेदवारांना समर्पित.
वाचकांचीच पत्रेवाला नाखु बिनसुपारीवाला
वरिज्नल प्रेर्ना क्र. १ https://www.misalpav.com/node/44410
प्रेर्ना क्र. २ https://www.misalpav.com/node/44413
प्रेर्ना क्र. ३ https://www.misalpav.com/node/44417
तू ट्रोल माझा
गुप्त, मास्क्ड, चोम्बडा
पिंक टाकण्या मज मागे उडणारा
उठवळ टोळ तू ....
तू हमाल माझा
शांत , नेभळट , गरीब, बिचारा (?)
तुझी मारण्या , तुज मागे धावणारी
चंडिका , महामाया , तुझी कडक लक्ष्मी ....
येऊन कामावर तुझ्या
चोरून दुरून पाहावे
पकडावे रंगेहाथ तुजला
कि लाजावी मजसमोर बॉन्डपत्नी ...
===============================
तुझी आणि फक्त तुझीच
सातजन्म मारणारी चि सौ का ?
प्रेर्ना - चंद्राची चांदणी - ओळखा पाहू
तू चांदणी माझी
शांत, सोज्वळ, साजिरी
तुज चुम्बण्या तुज मागे धावणारा
उठवळ अश्व मी ....
घेऊन कवेत तुला
निखळ उब अंगी भरावी
प्रणय करावा मी एव्हढा
की लाजावी मजसमोरची चांदणी ....
एक वाचक कळफलकाबरोबर बघतो आहे मिपा
कसले मिपा ?
स्वत:च्या कक्षेत, जालजंजाळाच्या पार
जिथे हर एक लेखकू बसला आहे क्षुब्ध....
करत असेल का तो ही (कधीकधी)वाचकाचा विचार?
वाचत असेल का तो ही
इतरांचेही आहेर, विरोधाच्या (चष्म्या) पलीकडे?
वाचक त्याच्या वाचनदुनियेतून बाहेर येऊ शकत नाही...
मग तो त्याचे मूक प्रतिसाद पाठवतो,
ते प्रतिसाद डोक्यात (न)घेऊन
लेखक निवांतपणे मख्ख राहतो....
मिपा हरवलेला वाचक
जुन्या उस(व)लेल्या धाग्यातून मिपा चाचपडत राहतो,
पुन्हा पुन्हा चाचपडत राहतो...
वाचकांचीच पत्रेवाला नाखु
मूळ प्रेरणा (अर्थातच): दाराआडची मुलगी
एक बाबा दाराआडून बघतो आहे बाहेर
किती बाहेर?
स्वत:च्या बाहेर, लग्न मंडपाच्या पार
जिथे एक मुलगी बसली आहे नटून....
करत असेल का ती ही ताटातुटीचा विचार?
जाईल का ती ही
मुलाचा हात धरून , उंबऱ्याच्या पलीकडे?
बाबा दाराआडून बाहेर येऊ शकत नाही...
उभा राहतो डोळ्यातली आसवे लपवत,
याची जाणीव नसलेली मुलगी
आपल्या सुखस्वप्नात हरवलेली असते....
मुलगी हरवलेला बाबा
गळ्यातला आवंढा आवळत बघत राहतो...
बघतच राहतो....
एक आई दाराआडून बघते आहे बाहेर
किती बाहेर?
कॉलनीच्या बाहेर, ग्राऊंडच्या पार
जिथे एक मुलगा खेळतो आहे मुग्ध....
करत असेल का तो तिचा काही विचार?
येत असेल का तो ही
खेळण्यातून बाहेर, ग्राऊंडच्या अलीकडे?
आईला दाराआडून बाहेर यायचं नाही...
मग ती वेताची काठी हळूच चाचपते,
ती काठी पाठीत घेऊन
मुलगा अविश्रांत कोकलत राहतो....
काठी सापडलेली आई
सताड उघडलेल्या दाराआडून सुतत राहते...
सुततच राहते....
-चमचमचांदन्या
