त्याचा अस्त जणू
माझ्या आठवणींचा उदय
मी आणि माझ्या आठवणी
रंगत जाते महफील नूरानी
घेर वाढता अंधाराचा
हळूच येते अश्रू घेऊनि
कैक आठवणी ताज्या अजुनी
पुन्हा परतती नव्या होऊनि
वेळेचा मग मी माग काढतो
आठवणींवर स्वार होऊनि
पुन्हा निराशा हाती येते
अश्रुंचे बहू मोल देउनी
कधी तिमिर मज सखा भासतो
तरीही स्वतःशी एकटा हसतो
नेहेमीप्रमाणे तो पुन्हा उगवतो
आठणींचा पुन्हा अस्त होतो
बगूमामा खर तर आईचा मामा आणि माझे मामाआजोबा. पण अगदी लहान वयात त्यांना आजोबा म्हणणं जीवावर यायचं. मी आईसारखचं बगूमामा म्हणायचे. यथावकाश समज आल्यावर मी आमचं नातं समजून घेऊन त्यांना आजोबा म्हणायला लागले. परवा आजोबा गेल्याच कळलं आणि डोळे भरून आले. कितीतरी आठवणी उचंबळून आल्या.
खेळ.खेळ म्हणजे खेळच.मग तो कुठलाही असो.आजकाल एक नवा ट्रेंड चाललाय,काय तर,90'Kids.तसा मी काही नव्वदच्या दशकातील नाही.आणि नसलो तरी मी काही दुर्देवीही नाही,कारण माझा जन्म तो २००० सालचा,त्यामुळे संगत होती ती नव्वदच्याच दशकाची.
न्यूज अँकर, मल्टीमीडिया पत्रकार आणि लेखक ते इंडिया टुडे समूहाचे सल्लागार संपादक, आणि इंडिया टुडे टेलिव्हिजनचे आँकर. एक माणूस आपले खेत्र गाजवतो तो म्हणजे राजदीप सरदेसाई!
यांचे निवडणुक बोलणे तर खास असते. असा एकदम बॅलन्स मानूस आपल्या टिव्हिच्या माध्यमात आहे हे आपले भाग्य आहे. कोणतेही टोपिक असो हा मानूस एकदम मुळाशी जातो. नेहमी पुर्ण दुसरा बाजू दाखवून देतो.
तिच्यच्या हातात ग्लास आणि सिगारेट! डोळ्यात ब्लर देखावे
बॉयकट केसांच्या विस्फारलेल्या गवतासारख्या कांड्या!
ती म्हणते काहीबाही, आणि रस्त्यावर जाता येता जी माणसं म्हणून टूणटूण अशी दुचाक्यांवर उडत जातात त्यांना न्याहाळते.
तिचं काsही म्हणणं नाहीये जोवर किक बसत नाही!आणि एकदा का तो क्षण आला की ती हावरटासारखी भुंकू लागते-सिस्टीम कास्ट स्वातंत्र्य कला संभोग सगळ्यावरच!
बरं तिची दखल घ्यायची तर कॅटेगीरी फिल्टर करणारे असंख्य डोळे फक्त वखवखलेले आहेत.म्हणजे ती अमूकढमूक ची अमुक अमुक पासून थेट पैसे घेते ती!इथपर्यंत!
हॅलो SP ... कालच बातमी आली तू आम्हाला सोडून गेल्याची आणि खरं सांगतो तुझा चेहरा आणि आमच्या आठवणीतलं आमचं तारुण्य दोन्हीही पकडीतून निसटून गेलं बघ...
२८ ऑगस्ट ते ११ सप्टेंबर Govt. Medical college ला कोव्हीड ड्यूटी केली. पण ड्युटीची नोटीस हातात पडल्यावर पहिली प्रतिक्रिया ... मला का जावं लागतंय , बाकी लोकं जातीलच! माझी ओपिडी तशीही कमी आहे नुकतीच वाढतीये , मागचे कितीतरी दिवस अर्ध्यापेक्षा कमी वेळ काम करतोय ना ? मलाच infection झालं तर सरकार जबाबदारी घेणार का ?
मग जवळच्या मित्रांनी जाणीव करून दिली की ही संधी आहे काहीतरी भव्यदिव्य घडतांना साक्षीदार होण्याची आणि आपण समाजाचं काहीतरी देणं लागतोच ना मग जाऊन ये ड्युटीला... आई बाबांना काळजी होती पण मी जावं ही इच्छा देखील होतीच.
कोविडमुळे नाक-शिंकर-प्राणायाम करताना आठवतं काहीबाही..
'शिंच्या येणारे, तंबाखू चुना आण 'आऽआऽऽआऽऽआक्षीऽऽऽऽऽ' गाय-छाप!
पितळेच्या तबकात पोपटी हिरवी पाने मांडताना
नाकपुडीतनं नसं ओढलेला हात शिकंर-नाकासहीत
धोतराला पुसतं आजोबा आवाज द्यायचे.
बरेचसे इतर आजोबा पुजाअर्चात रमायचे
पण हे मात्र
सुपारीची खांड फोडतानाचा घोळक्यासह
मास्तर पैसे लावून रम्मी खेळतात म्हणूनशान
विद्यार्थ्याने चालवलेल्या छोट्याश्या
गावातल्या पेप्रातपण यायचे
