काहीच्या काही कविता

गर्भार सातव्या महिन्याची

चांदणे संदीप's picture
चांदणे संदीप in जे न देखे रवी...
1 Aug 2018 - 10:28 am

जिच्यासाठी झटून दिनरात
दिली परीक्षा प्रीतीची
आज भेटली ती, होऊन
गर्भार सातव्या महिन्याची!

मावळला ध्यास, गळाली आस
गळ्यापाशी कोंडला श्वास
म्हणतील मामा, तिची लेकुरे
भीती मला त्या नात्याची!

क्षण पदोपदी झुरण्याचे
नकळत मागे फिरण्याचे
आता आठवती ते खर्च
आणि उसनवार मित्रांची!

आता काय, शोधू दुसरी
तीही नसेल तर तिसरी
करणार काय, मुळातच
आहे, बागेत गर्दी फुलांची!

- संदीप चांदणे

eggsmiss you!अनर्थशास्त्रअविश्वसनीयआता मला वाटते भितीकविता माझीकाहीच्या काही कविताकोडाईकनालगरम पाण्याचे कुंडगाणेजिलबीनागपुरी तडकाप्रेम कविताफ्री स्टाइलभूछत्रीमाझी कवितारतीबाच्या कविताभयानकहास्यकरुणशांतरसकविताप्रेमकाव्यविनोदमौजमजा

वाया गेलेली कविता

कहर's picture
कहर in जे न देखे रवी...
28 Jun 2018 - 2:00 pm

प्रहर चालला तो दुपारचा
त्यातून घन आलेले दाटून
दमट जराशी हवा पसरली
लपाछपी खेळतसे ऊन

दूर कुठे तो बसून रावा
घालीत होता किर किर शीळ
उदास होते आयुष्य झाले
सरता सरेना आजची वेळ

अशाच वेळी बसून एकटा
हळूच असे तो निरखत तिजला
एक भेंडोळे एक लेखणी
होता हाती घेऊन बसला

काही अंतरावर ती होती
घागर बुडवीत पाण्यामध्ये
रेखीव काया लवचिक बांधा
वर्ण गोमटा कपडे साधे

तिला ना होती जाणीव त्याची
गुणगुणतसे आपल्या तंद्रीत
आडोशास तो बसला होता
काही खोडीत काही लिहीत

कविता माझीकाहीच्या काही कविताप्रेम कवितामाझी कवितामुक्त कविताकविताप्रेमकाव्य

कितीसा पुरोगामी आहेस ?

माहितगार's picture
माहितगार in जे न देखे रवी...
19 Jun 2018 - 9:58 am

(* कविता जेंडर न्यूट्रल वाचावी)

कमिटेड टू हूम
कमिटेड टू व्हॉट

पुरोगामी पुरोगामी
कितीसा पुरोगामी आहेस ?

तुझ्यासाठी
आपले कुणीच नाही

तूला तू त्यांचा आहेस असे वाटते
तेही फसवे नसते का ?

आपल्यातल्या आपल्यांचा
होऊ शकला नाहीस

त्यांचाही होऊन रहाणे
खरेच जमेल का तूला ?

आणि तूही कुणाचाच नाहीस
हेच खरे नसते का ?

त्यागी आहेस
हे बरे आहे एका अर्थाने

आपल्या अंगच्या वस्त्रांचाही
त्यागकरुन त्या तपस्वी मुनींप्रमाणे
जंगलात जाऊन कायमचा
एकांतवास अनुभवून पहाशील का ?

dive aagareggsgholmiss you!अनर्थशास्त्रअभंगअविश्वसनीयआता मला वाटते भितीकखगकविता माझीकालगंगाकाहीच्या काही कविताजिलबीफ्री स्टाइलभावकविताभूछत्रीमार्गदर्शनमुक्त कवितारतीबाच्या कवितारोमांचकारी.वाङ्मयशेतीविठ्ठलमुक्तकमराठी पाककृतीव्यक्तिचित्रणगुंतवणूकचित्रपटस्थिरचित्र

(बसफुगडी)

नाखु's picture
नाखु in जे न देखे रवी...
2 Jun 2018 - 2:51 pm

फुगडी खेळताना दोन भिडू असतात इथले दोन इथेच आहेत शोधून घ्यावेत ही विनंती

पेर्ना क्र. १
पेर्ना क्र. २

का म्हणून दिवसेंदिवस लेखकच बनत जावे ?

का म्हणून आपणच सारं मिपावर उधळावे ?

थोडं जागं होऊन बघा , मोठ्ठी काठी नि छोटासा आरसा दिसेल

तो हातात घेऊन बसलेला एक साधा वाचक दिसेल

एक दिवस तरी साधा वाचक बनून बघावे

खुद्धु खुद्धु म्हणून हसावे

न पटेल तिथे फाट्यावर मारून बसावे

रुसेल त्याचे फुगवे निपटावे

prayogअविश्वसनीयआरोग्यदायी पाककृतीकाहीच्या काही कविताफ्री स्टाइलभूछत्रीरतीबाच्या कविताहास्यनाट्यवाङ्मयकविताविडंबनऔषधोपचारराशीमौजमजा

उगाच वणवा भडकलेला , गजरेवालीने त्यात टाकली माती

खिलजि's picture
खिलजि in जे न देखे रवी...
1 Jun 2018 - 1:16 pm

मी इकडून आलो

ती तिकडून आली

मी बघताच थांबलो

पण ती निघून गेली

सुस्कारा सोडत वर बघितले

हळूच इकडेतिकडे बघितले

दुसरी मटकत येतच होती

ती पण न बघताच निघून गेली

कैक आल्या वाटेवरती

अशाच गेल्या वाटेवरुनी

अजून एक दुरुन येत होती

चालता चालता लाजत होती

काय होतंय ते काहीच कळेना

उगाच छाती धडधडत होती

गजरा सुंदर माळलेला

चेहरा कोमल उजळलेला

लटके झटके बघुनी सारे

भाव मनातील पिसाळलेला

जवळ येऊनि मला म्हणाली

काका, घड्याळात वाजले किती ?

कविता माझीकाहीच्या काही कविताखिलजी उवाचपाकक्रियाविनोदसमाजजीवनमानतंत्रआईस्क्रीमकालवणखरवसपुडिंगव्यक्तिचित्रणसुकी भाजी

तुझ्यासाठी म्या काय नाय केलंय

खिलजि's picture
खिलजि in जे न देखे रवी...
14 May 2018 - 4:07 pm

तुझ्यासाठी म्या काय नाय केलंय

माझं मन बी बोन्साय केलंय

पयलं व्हतं त्ये धरणावाणी

त्यात मॉप व्हतं पाणी

रंगीत मासळी पवत होती

मस्त लव्हाळं झुलंत होती

दिवसा खोखो नि रात्री कबड्डी

जल्ला स्पीड म्हणू कि जेट्टी

चाबूक घेऊन खाली तू आली

काय ठाऊक तू खाऊन आली ?

फटक्यात जिंदगी स्मशान केली

ती चमचमती दुनिया बी गेली

त्या समद्यास्नी मारून टाकलंय

मॉप पाणी बी आटवून टाकलंय

समद्या भावनांना पेटवून टाकलंय

माझं मन बी बोन्साय केलंय

पयला होतो म्या ताडावाणी

दिस रात एक मज होते

आता मला वाटते भितीकाहीच्या काही कविताइतिहासविडंबनसुभाषितेसमाजजीवनमानआईस्क्रीम

लाल करा ओ माझी लाल करा

खिलजि's picture
खिलजि in जे न देखे रवी...
3 May 2018 - 1:48 pm

लाल करा ओ , माझी लाल करा

येता जाता लाल करा

पुसा मला तुम्ही येता जाता

पुसूनि पुरते हाल करा ,

लाल करा ओ लाल करा

येता जाता लाल करा

भजा मज तुम्ही भाई दादा

तुमचाच राहीन , हा पक्का वादा

गॉड बोलुनी बेहाल करा

लाल करा ओ माझी लाल करा

येता जाता लाल करा

समजू नका मज ऐरागैरा

नीट बघून घ्या माझा चेहरा

या गोंडस, लोभस मित्रासाठी

प्रेमाची पखाल करा

लाल करा ओ माझी लाल करा

येता जाता लाल करा

नका कटू कधी बोलत जाऊ

बनेन मग मी शंभू न शाहू

miss you!काहीच्या काही कविताजिलबीफ्री स्टाइलमाझी कवितामार्गदर्शनमुक्त कविताधोरणमांडणीमुक्तकसमाजजीवनमानतंत्रआईस्क्रीमआरोग्यकालवणखरवसपौष्टिक पदार्थमत्स्याहारी

(साहेब असेच) ठोकत राहा

खिलजि's picture
खिलजि in जे न देखे रवी...
2 May 2018 - 1:20 pm

ठोकत राहा

घडत जाईन

बोलत राहा

ऐकत जाईन

येऊन दे मनातले बाहेर सारे

कल्पनेला अनाहूत बळ मिळेल

शब्दपंखानी उडत जाईन

पोहोचेन सत्वर कवींच्या गावा

सुंदर कविता लिहीत जाईन

रांगतोय सध्यातरी असं वाटतेय

हळूहळू तुमच्या जवळ येत जाईन

प्रेमाने प्रेमाला जोडत जाईन

ठोकत राहा असेच

हळूहळू घडत जाईन

शोधत राहा स्वतःमध्ये मला

इथेच पुढे असेन तुमच्यासमोर

जवळ येता जरा , दूर दूर जात राहीन

बनायचंय थंडगार बर्फ़ावानी

माया करा मजवर आपुल्या लेकरावानी

कल्पनेच्या जगात रमतो मी

अविश्वसनीयइशाराकाहीच्या काही कविताजिलबीफ्री स्टाइलमाझी कवितामुक्त कवितारतीबाच्या कविताधोरणमांडणीमुक्तकसमाजजीवनमानआईस्क्रीमऔषधी पाककृतीऔषधोपचाररेखाटन

बाई पलंगावर बसून होती

खिलजि's picture
खिलजि in जे न देखे रवी...
26 Apr 2018 - 5:16 pm

बाई पलंगावर बसून होती

गुलाबराव मस्त मळत होते

मळता मळता बघत होते

बाईकडं गिधाडावानी

बाई टाकत व्हती ऊसाश्यावर उसासे

कधी येतायत गुलाबराव आणि काढतायत एकदाची पिसे

मळता मळता थाप मारली

राळ उडालेली नाकात बसली

शिंकेवरती शिंक आली

शिंकण्यातच सारी रात गेली

आवाजाने गावाला जाग आली

बाई जाम उखडली

वाहून शिव्यांची लाखोली

चरफडत चोरपावलांनी निघून गेली

रात बी गेली अन बाई बी

थापा मारण्यातच वेळ गेली

{{{{ सिद्धेश्वर विलास पाटणकर }}}}

अविश्वसनीयआता मला वाटते भितीकाहीच्या काही कवितामाझी कवितामुक्त कवितारतीबाच्या कवितासमाजआईस्क्रीमओली चटणी

एकदा टारझन अंगात आला

खिलजि's picture
खिलजि in जे न देखे रवी...
24 Apr 2018 - 1:09 pm

एकदा टारझन अंगात आला

काढून टाकले कपडे सर्व

पायपुसण्याचा लंगोट केला

अन जंगल प्रवास सुरु झाला

कुणीही ओळखू नये

म्हणून हेल्मेट घातले

बाहेर येताक्षणी घराच्या

भरपूर सारे कुत्रे मागे लागले

वाट मिळेल तिकडे धावत सुटलो

पारंब्या अन वेली शोधू लागलो

नव्हत्या त्या म्हणून गाड्यांवरून

उड्या मारू लागलो

आरोळ्या ठोकून ठोकून घसा सुकला होता

कुत्रांचा झुंड काय पाठ सोडता नव्हता

स्टेमिनापण संपत आला होता

टारझन अंगातून कधीच निघून गेला होता

लंगोट मागे पडून , दिगंबर अवतार सुरु झाला होता

अविश्वसनीयकाहीच्या काही कवितागरम पाण्याचे कुंडचिकनजिलबीमाझी कवितामुक्त कवितारतीबाच्या कवितामांडणीविनोद