गरम पाण्याचे कुंड

.........................आत्मूज जिल्बी भांडार.........................
जिल्बी क्रमांकः- ............. अशीच!* =))
(*-चे.पु.वर आमच्या-पाठी :p दुर्बिण घेऊन फिरणार्‍या एका मित्राच्या आग्रहास्तव,सदर जिल्बी तळायला :D सोडत आहोत!यथायोग्य आस्वाद घ्यावा. आणि आकारापेक्षा चविशी सलगी साधावी...ही विणम्र विणंती! =)) ..)

वीस वर्षांपूर्वी म्हणजे दि. ५ ऑगस्ट २०१४ रोजी हम आपके है कौन हा चित्रपट प्रदर्शीत झाला होता. त्यातली माधुरी दिक्षीत आठवली की अजुनही हृदयातुन हलकीशी कळ उठते.

असा चित्रपट आपण मराठीतही करायचा हे आम्ही त्याच वेळी ठरवले होते. त्याच्या आधिच, म्हणजे साधारण १९९४ सालच्या आधिच आम्ही एक गाणे लिहिले होते. ते आमच्या आगामी चित्रपटासाठी योग्य आहे असे आम्हाला वाटले. आज आम्ही ते रसिकांच्या चरणी अर्पण करत आहोत.

मिठीत तुझ्या असताना...
ओठातल्या ओठात हसताना..
पापण्यांची होते फडफड
श्वास श्वासांवर झेलताना...

धुंद मी..बेधुंद तु असताना..
रती मी..मदन तु होताना...
शहारतो श्वास माझा...
ओठांशी ओठ बिलगताना...

मोकळ्या केसातुन फिरताना...
बटा गालावरच्या आवरताना...
हळुच चोरली नजर मी
चोळीची गाठ सुट्ताना....

ती नजर झेलताना..
तो श्वास पेलताना..
रोमांच उभे पाठीवर
बोटांनी नाव कोरताना

मज मी विसरुन जाते...
क्षण भरभरुन जगते...
सावली तुझी पांघरुन
डोळ्यातली लाज लपवते...

प्रेरणा... सांगायलाच पाहिजे का?

पिठ पाडण्या साठी कोणी जातं वापरु नये......

(आजकाल त्या साठी पिठाच्या गिरण्या असतात तिकडे जावे. जात्यावर पिठ काढण्याची परंपरा आता जूनी झाली आहे म्हणून.)

(पूर्वी जात्यावर पिठ काढताना बायका ओव्या म्हणायच्या, देवाचे नाव घ्यायच्या. आजकाल पिठाच्या गिरणीत जोरजोरात "गन्नम स्टाईल" लावलेले असते. त्याच तालावर गिरणीवाला धान्य दळत असतो. तोच संस्कार कदाचीत त्या पिठावर होत असेल.

सोडा नसला तरी चालेल ,
पण संध्याकाळी एक चपटी असावी !

एकही चुनाडबी नसली तर चालेल ,
पण खिशात एक तंबाखूची पुडी असावी !

लॉलीपॉप- तंदूरीची सर कोणालाच नाही ,
पण चखण्यात एक चकली तरी असावी !

हलकट मित्रांनी बिअर मारायला शिकवली ,
पण वाईन प्यायला सोबत एक तरुणी असावी !

क्रेट संपवायला गँग आहेच ,
पण शेवटी मारायला एक चिल्ड असावीच !

पाण्याशिवाय सर्वच अपुर्ण ,
पण किक बसायला एक ऑन द रॉक असावी'च्च' !!!

-पिणार
____________________________________________

किती भाग्यवंत मी, आज मला प्रत्यक्ष देव भेटला
स्थितप्रज्ञासारखा उभा राहिलेला, रस्त्याच्या एका कडेला
मी काही एकटाच नव्हतो, दिसला होता देव ज्याला
माझ्या सारख्या बर्‍याच पामरांना, त्याने आज आशिर्वाद दिला

काय देवा आज इकडे कुठे? मी देवाला विचारले
त्यावर त्याने नुसतेच डोके इकडून तिकडे झटकले
त्याच्या मौना कडे दुर्लक्ष करत मी दोन्ही हात जोडले
आशिर्वाद म्ह्णून त्याने फक्त त्याचे दोन्ही कान हलवले

कृमी हा शब्द जाणुन बजुन लिहिला आहे ..
कच्चा माल : ओळखा पाहु ;)

उपकृमी वाढे खात्यात
जिलेब्या काथ्या कुटात
कधी नवे, कधी जुने
विकार जंत ताटात ,
उपकृमी वाढे खात्यात ।। १ ।।

वाश्या : मी तुला सांगतो , इतकी वैचारिक कळवळ मी आयुष्यात बघीतलेली नाही.
सई : आणि तु ? मघाशी धागा आला तेव्हा तुझा चेहरा का पडला ?
वाश्या : माझा चेहरा कशाला पडेल ? माझा चेहरा पडायला मी शतकी धागे लेखकु आहे का ?
सई : ते मला माहीत नाही..

(भटसाहेबांची जोरदार क्षमा मागून...)

इतकेच मला जाताना घर सोडून कळले होते
सजणाने केली सुटका, नवर्‍याने छळले होते

लांबवलेल्या पैशांचा, मधुचंद्र गडे उरकू या,
मी दागदागिने घरचे, पिशवीत टाकले होते

मी ऐकवली दुनियेला माझी सगळी रडगाणी
मी नाव तुझे तेव्हाही चुपचाप वगळले होते

याचेच हसू आले की, दारू देता नवर्‍याला
मी औषध जुलाबाचे ग्लासात मिसळले होते

प्रेमिक माझा शोधाया मी भलती वणवण केली
जे दार खुले दिसले ते, तुझ्या बंगल्याचे होते

मी एकटीच त्या रात्री गच्चीवर जागत होते
मी पळून गेले तेव्हा सासरचे घोरत होते...

आमचे लाडके लोककवी हभप श्री धनाजीराव यांच्या काव्यजीवनातील चरणकमलांचे तंतोतंत अनुकरण करण्याच्या आमच्या छोट्या प्रयत्नांचे हे पुढचे पाऊल.

चल परत नव्याने सुरू करू सारे या काव्यातून पेरणीचा मनोदय व्यक्त करणार्‍या धनाजीरावांनी नांगरणीवर काहीच भाष्य केले नसल्याने धनाजीरावांच्या गोधडीला ठिगळ लावण्याचा हा प्रयत्न गोड मानून घ्यावा..

***************************************************

पहिले ठिगळ मि.का. च्या कवितेला.
वरिगिनल कविता <a href="http://www.misalpav.com/node/17298" title="प्रलय">प्रलय</a>

शंख करत माझ्या नावाचा
बाप धावतो मागे मागे
गुणपत्रक ते बघता बघता
नेत्र तिसरा उघडु लागे

अकडा मोठा बॅकलॉगचा
तरी भटकतो मित्रांसंगे
लेक्चर बुडवुन कट्ट्या वरती
रात्रं दिन करीतसे दंगे

निर्लज्ज हात पुढे पसरतो
पॉकेटमनी संपताच तो
छळायस जन्मला कारटा
हताश बाबा करवदतो

मग