(चल परत नव्याने सुरू करू सारे)

अश्लील! अश्लील!

पाण्या समवेत बीयाणं पेरणार? शेतकरी हैसा का कोन हैसा तुमी ................

जबरा....

शुद्ध भाषेमुळे ही 'प्रायोगिक तत्त्वावर केलेली शेती' वाटत आहे .

गावच्या मातीचा तो घमघमाट धन्यारावांना उपरोक्त शेतीमध्ये गवसलेला दिसत नाही असं खेदानं नमूद करतो. अतिशहरीकरणाचा परिणाम असावा.
धन्याशेठने आपलेच जुने शेतीचे प्रयोग उघडून पुन्हा एकदा पाहून शहरी तण काढून पुनश्च नांगर हाती धरुन नांगरट करावी अशी विनंती ह्याठिकाणी आम्ही करत आहोत.

पुन्हा शेतीसाठी शुभेच्चहा. ;)

ज्याप्रमाणे आपल्या शक्तीचा मारुतीला विसर पडला होता; त्याप्रमाणे; विसरली गेली आहे; झोपली गेली आहे; तिला खडबडून जागं करण्यासाठी; आपल्या शुभेच्चांबरोबर 'चहा' ची गरज नाही का

आमच्या "मनमिळाऊ मारुतीला" चहासोबत एक धूम्रशलाका लागते तरच त्याला जागृत अवस्था प्राप्त होते

शेतकर्‍यांच्या आयुष्याची इतिकर्तव्यता आमच्यापर्यंत पोहोचवल्याबद्दल धनाजीरावांना शतःश धन्यवाद.

आता धनाजीरावांना लहानपणी गुरे वळताना आलेल्या 'हुर्र हुर्र' करणार्‍या अनुभवांबद्दल पण त्यांनी येथे लेखन करावे अशी त्यांना नम्र विनंती.

आहा !!!!
लय्यीचं भारी...
पीक, पाणी आणि बियाणं याचं अद्वैत जमलं की शेती हे काम न राहता साधना होते.. फक्त ही अशी शेती रब्बीच्या हंगामात, हिवाळ्यात करावी, म्हणजे थकवा कमी येतो..
वा वा..

@भूगर्भातील अंकुरापर्यंत पर्यन्त असेच आपण पोहोचू>>> =))

पोहोचली.... जिथे पोहोचायची तिथे कविता पोहोचली! =))
कष्टाळू-घामगाळकर श्रमिक कवी धनाजी राव (हवा तो)शीन दे! :-D
यांचा इजय असो!!! =))

भयानक प्रकार आहे विडंबनाचा .

धन्याऽऽ ! आता रसग्रहणपण तुम्हीच टाका राव. त्याशिवाय हा ताकाला नेलेला हंडा लपायचा नाही.

वारंवार ताक आणि भांडं यांची आठवण करून देता आहात ते!
ते ताक आणि ते भांडं...... घोर अन्याय. फक्त "ते" बद्दल बोलुन तो आणि ती वाचक शब्दांवर अन्याय करणेत आलेला आहे.
तो हंडा , ती कढी हे " तो आणि ती " वाचक शब्द देखील वापरणेत यावेत.
सम्पादक इकडे लक्ष्य देतील काय?

जरा यादवकालीन मराठीत लिहा वरील वाक्य!

संपादकादी मुत्सद्दीच जर हरप्रकारे मुदपाकखान्यात लाडू वळणेस आणिक जिलबीया तळणेस खासे उतरले करौन इतरेजनांस आता कवणास मुद्दा विदा द्यावा ऐसे प्रश्न पडों लागले. तयास णाविलाज ऐसी अवस्था प्राप्त होतात्सी झाली

कवीला शेतीबद्दल असलेली आत्मियता आणि शेती सुरु करण्याबद्दलची ओढ शब्दाशब्दातून दिसली. एक रम्य शेतकरीगीत !!

कवि हा परकायाप्रवेशाचा आशीर्वाद लाभलेला असतो. त्यामुळे वयाच्या सोळाव्या वर्षी देखील तो अलौकिक काव्यसंपदा निर्मू शकतो. या कवितेचे कवि बहुदा सोळावं ओलांडून गेले असावेत. त्यांच्या या काव्यात अनेक दृष्टांत आहेत.वा वा ! पण परकाया प्रवेशाचा आशीर्वाद मिळाला म्हणून काय अगदी अंकूरापर्यंत पोहोचायची काय गरज आहे. आपल्याला देण घेणं असतं ते नागरण्याशी व पीक हाती लागण्याशी !
बाकी अनेक निसर्ग कवि मराठीत वाचले. बा भ बोरकर, ना धो महानोर, बालकवि . पण धन्या यांचे निसर्ग कविचे घराणे यांच्या पासूनच चालू होते. हे घराणे फार अभिजात वाटले नाही तरी प्रत्ययकारी नक्कीच आहे !

श्रमाचे महत्व पटवुन देणारी उत्तम कविता. कामकर्‍यांच्या चेहर्‍यावर दिवसरात्र श्रम करुन घाम गाळुन आलेले चैतन्य पदोपदी जाणवते आहे.

उषेच्या गर्भात आदित्याने त्याची किरणे सोडल्यावर नव्या नव्हाळीचा जो उन्मेष जाणवतो तोच या गीतातुन प्रतीत होतो आहे. चला सगळे जण कामात स्वतःला झोकुन देउयात आणि या गीताला एक उन्नत सलामी देउयात.

जसा गणपती नंतर पितृपंधरवडा असतो , तसा नवरात्री नंतर अश्लीलपंधरवडा असतो काय ??

या कवितेत काहीही अश्लील नाही असे माझे प्रांजल मत आहे. जर ही कविता अश्लील वाटत असेल तर मग या संत एकनाथांच्या भारुड ला ही अश्लील च म्हणावे लागेल परंतु ते तसे नाही आहे.

सद्‌गुरुमाय कुंटीण झाली माझी । व्यभिचारा ठेविलें साये आजी ॥ध्रु०॥
अद्वैताचा मज पांघरविला शेला । एकान्तासी तिणें चालविलें मला ॥ १ ॥
परपुरुषाचे शेजेवरी नेउनी घातली । मागल्याची सोय सोडविती झाली ॥ २ ॥
भ्रांति पदर काढुनी ओढिती झाली । आलिंगन घ्यावया सरसावली ॥ ३ ॥
वासनेचे कंचुक सोडियेले । मायामय कुच हे मर्दियेले ॥ ४ ॥
जीवशिव मिठी घाली धरी आवळून । करून ऐक्यता माझें चुंबिलें वदन ॥ ५ ॥
अलक्ष पदातींत घातलें आसन । देहातीत भोगिला भोग त्याणें ॥ ६ ॥
एका जनार्दनीं भोळी नारी । परपुरुष भोगी निरंतरीं ॥ ७ ॥