गरम पाण्याचे कुंड

आमच्या मित्राने एक बाजू मोठ्या कळकळीने मांडली.

त्याच्या भावनांशी बर्‍याच अंशी सहमत होताना नाण्याची दुसरी बाजूही समोर यावी असे वाटले.

पुरुषांची बाजू मांडण्याचा केलेला हा केविलवाणा खाटाटोप म्हणाना....

प्रत्येक नजर वाटे
गिळते मी तूज आता
लग्नाचे बंध होती
पुरुषाचे भोग आता ||धृ||

काथ्याकुटास व्हावे तय्यार लेखणीने
भक्षण घटीपळांचे करण्यास लेखणीने

स्वविरोधी बोलण्याला मातीत लोळवावे
माझे खरे म्हणावे नखदार लेखणीने

मसीहा चितारण्याची अवगत कला करावी
औक्षण जणू स्वत:चे करण्यास लेखणीने

अफवादि निर्मितेला जेथे उभार तेथे
पेरुन बीज यावे रुजण्यास लेखणीने

भाकड-वृथा कथांच्या कक्षेमध्ये फिरावे
अभिजात सृजनाला डसण्यास लेखणीने

वाणी अरण्यरुदनि शिरजोर होई तेव्हा
संपादकांनी यावे धरण्यास लेखणीने

जेव्हा सदस्य करिति वादळ विराट तेव्हा
द्यावे अभय म्हणावे पळण्यास लेखणीने

-अंगावर उठे 'शबय शबय'

एक अस्तो उच्च रक्तदाब्,आणि एक असतो हुच्च रक्तदाब!

उच्च साधा सरळ असतो ,जसा आत..तसाच बाहेर!
आणि हुच्च..?? अबबं!!! आम्ही काय बोलावे?... (वरच्या ओळित ,सगळच नै का आलं? ;-) )

उच्च रक्तदाबाला निच्च रक्तदाब पण असतो.
पण हुच्च असेल तोच तर तो, फ़क्त हुच्चच असतो! ( ;-) )

उच्च रक्तदाब वाढलेला,चढलेला...कसाही!
पण हुच्च मात्र..वाढवलेला,चढवलेला...असाही!

उच्चरक्तदाबवाली माणसं..एकदम जातात...सिरियस-वगैरे होत नाहीत..
पण हुच्चवाली..??? हास्पिटलात्,आय-सी-यूत ताटकळत रहातात.

वर्जिनल(टवाळ कार्टा) आनिक वर्जिनली वर्जिनल(सार्थबोध) कवी आश्या दोघाचिय्बी स्वारी मागूनसनी
एक नमुना सादर क्येलेला हये.......

घेता जरा 'धुवायला', घंगाळातले पाणी इथे
साबु लावण्या अंगाला काय सांगू जाते माझे ।।१।।

अट्टल पारोसे लाजतील,ओतता (शाम्पू) माझ्या डोईवरी
अंगावरल्या समस्त रंध्रांत,घासणे जाऊ दे टोक तुझे ।।२।।

या ऊरा-पोटावरील दिसती, जरी सार्या वळ्या
ती तनु गबदुल असता,पाठीवरती मळ साचे ।।३।।

पाठी ग धूऊ जाता तुला,पडतो लोटा भुईवरी
पुन्हा करेल यत्न तोवरी,मळ राहिल (तैसाच) काय होते।।४।।

मूळ पीठ.. + आंम्ही(...ह्ही ह्ही!!! ) = जिल्बी! =))

बघतो आहे वाट ,कधी तरी शब्द-येईल,
आणलाच..!असाच..!बळंच..!,तरी..कविता कशी-होईल...?

शब्दांचे ते डोंगर,अन् माझिया हतातील गदा,
जुळणार्‍या ओळी पाहून ,यमके -पाडिन बदाबदा...

तिच जागा=घोड्यांची पागा... शब्दाला शब्द जमला,
"पडली नजर-की केला "वार" , यावर विश्वास बसला...

पाठ शिवा हो पाठ शिवा
वार्धक्यातही वाघ रडवला
डाव टाकूनि नवा नवा

बन कमळांचे मुदित* सापळे
लपायास मज असे मोकळे
सत्तांधाला काय का कधी
शिवाशिवीचा खेळ नवा?

टिकटिकविरहित जरी तव पाऊल
अचूक मला पण लागे चाहूल
कित्येकांची चळते बुद्धी
तुझ्या ऐकता पायरवा

उमटू न देईन साद पाऊली
सर्रकन जाईन जशी सावली
सामावून मज घेईल अलगद
हा कमळांचा उभा थवा

मालकी घेशील परी कशाची
तुझ्या पदांची तुझ्या यशाची
पाठलाग मग कुठे संभवे
महाराष्ट्र जर तुला हवा !! ;)

*मोद-मोदी-मुदित

व्रण जीर्ण बंधनांचे
भयगच्च कंपनांचे
दीर्घ आव्रुत्त घ्रुणांचे
क्षण क्षीण रासभाचे

समरी प्रदीप्त, दहनी अलिप्त, श्रवणी प्रदीर्घ रणदुंदुभी |
जठरी समस्त, नयनी प्रदीग्ध, भुवनी प्रक्षुब्ध शिवअंबिणी ||

रण अंगणी धुळीचे
मतिशून्य गोंधळीचे
विषदग्ध चित्त साचे
क्षण क्षीण रासभाचे

घनघोर युद्ध, क्रुत विद्ध शुंभ, शर वध्य दंभ, जय अंबिके |
चामर चिक्षूर, मदमत्त दुर्धर,
करि हन्त हन्त श्री अंबिके ||

लय स्तब्ध बद्ध गुरूचे
जय शुष्क रुक्ष तरूचे
हत रिक्त आर्ततेचे
क्षण क्षीण रासभाचे

प्राथमिक प्रेरणा - तवंग
दुय्यम प्रेरणा - <लवंग>

माझा पतंग
सतत हरवतो
तुझ्या अभाळी
.
.
पेच लावती
ढगाढगात ढाले
ढालगजांचे
.
.
ढील देत मी
फिरकी झपझप
मांजा वाहतो
.
.
मांजा कातर
पडतो सैलसर
केएलपीडी
.
.
झाडा तारांत
पतंग ढिगभर
लटकलेले
.
.
नवा पतंग
उडेल लवकर
नव्या अभाळी

दर्पण, सर्पण, अर्पण, तर्पण,
आकर्षण ते लवणादी प्रोक्षण,
कर्तन करुनी या शब्दांचे
सारे करुया जिल्बी भक्षण

पैसा ताई फू...फुंकरुनी
निखार्‍यास त्या हवाच देई (दुष्ष्ष्ट :-/ )
मम हाती तो तांब्या-कसला
जिल्बी पडता जीवच घेई

दुष्ट हत्ती तो काड्या लावी
संधी कधिही सोडत नाही
स्वतःच देतो तांब्या भरुनी
आपण जिल्बी सोडत नाही (महा दू..दू.. :-/ )

धन्या वाकडू सामिल यांना
हल्ली तो ही काड्या सारी
धन्या वा कडू... असला तरिही
दगड मारण्या तयार भारी

.........................आत्मूज जिल्बी भांडार.........................
जिल्बी क्रमांकः- ............. अशीच!* =))
(*-चे.पु.वर आमच्या-पाठी :p दुर्बिण घेऊन फिरणार्‍या एका मित्राच्या आग्रहास्तव,सदर जिल्बी तळायला :D सोडत आहोत!यथायोग्य आस्वाद घ्यावा. आणि आकारापेक्षा चविशी सलगी साधावी...ही विणम्र विणंती! =)) ..)