वाङ्मय

Please, Look After Mom ही Kyung-sook Shin या कोरियन लेखिकेची कादंबरी नुकतीच वाचनात आली. कादंबरीच्या नावातच तिचा कथा विषय, आई, ठळकपणे सूचित होतो.

खरंतर आई या विषयावर विपुल लेखन झालेले आहे. पण ही कादंबरी मनात रेंगाळत राहते, ती तिच्यातले सखोल तपशील,निवेदनशैली आणि कथनातील कमालीच्या प्रांजळपणामुळे !

कादंबरी सुरु होते तीच मुळी वाचकाचे चित्त जखडून ठेवणाऱ्या, 'स्टेशनवर आई हरवली' या वाक्याने!
[इथे Albert Camus च्या 'The Outsider' मधील Mother died today या प्रसिद्ध ओळीची आठवण आल्याशिवाय रहात नाही!]

(अनुभव खरा, नावे खोटी)

त्या नोटांच्या बंडलातून सराईतपणे एक एका नोटेवर अंगठ्याचे बोट फिरत होते. ती दहाची नवी कोरी करकरित नोट हळुवार निसटली. अंमळ झटका घेऊन तीच्या डोक्यावरुन खाली घरंगळली. मऊसूत खांद्यावरुन येऊन उभारलेल्या वक्षावर क्षणभर स्थिरावली, पुढच्या क्षणी फिरून खाली ओघळली. घागर्‍याच्या निर्‍यांमधून लपत-छपत कार्पेटवर पडली. त्या निर्जीव नोटेवरल्या हसर्‍या गांधीजीच्या चष्म्यावर तिच्या टोकदार हायहिलची टाच पडली. गांधींचा चष्मा फुटला नाही पण माझ्या आतमधे खोल कुठेतरी, काहीतरी खळ्ळंकन फुटलं.

................................................

" या पुस्तकांवर बंदी आहे! ", हे वाक्य अखेरीस इंग्रज गव्हर्नराने उच्चारलेच! "काळ" च तसा होता तो!
आजच्या "सकाळ" किंवा "नवा काळ" वाचणा-या पिढील न मानवेल असा!
"काळ" हे एका अत्यंत ज्वलज्वलनतेजस जहाल व "अस्सल" मराठी पत्रिकेचे अथवा वृत्तपत्राचे नाव...
त्याचे कर्ते होते शिवराम महादेव परांजपे! हे टिळकांचे समकालीन व घनिष्ट स्नेही देखील...

मी अफगाणिस्तानमध्ये असताना शिया-सुन्नी, वहाबी-सलाफी, इराण-सौदी अरेबिया ही द्वन्दवं जगात आहेत याचा जाणीव ठळक झाली होती. त्यानंतर इस्लाम आणि अरब जगाबद्दल कुतूहल वाढलं होतं. बरेच प्रश्नही पडत होते. अरब जगाबद्दल मला दोनच गोष्टी माहिती होत्या – इथलं तेल आणि इथला कडवा इस्लाम.

प्रेरणा : ओळखली ना ? ( डॉक खरेकाका ह घ्या..)
मागच्या रविवारी संध्याकाळी नवऱ्या बरोबर फिरायला गेले होते.. (मुळात सकाळी संध्याकाळी आम्ही भरपूर भांडण करत असल्याने रविवारी संध्याकाळी आम्ही आवर्जून फिरायला जातो.) तेंव्हा आमचा एक पुतण्या रमेश तिथे फिरताना दिसला. नमस्कार चमत्कार झाल्यावर त्याला विचारले एकटाच इकडे कुठे फिरतो आहेस. त्यावर तो म्हणाला आम्ही इथे जवळच नवीन घर घेतले आहे. आणि आग्रहाने आम्हाला त्याच्या घरी घेऊन गेला.

नमस्ते मित्रानो
आठबतात का तुम्हाला ते जुने चान्दोबाचे दिवस
त्या विक्रम वेताळाच्या गोष्टि
रामायण महाभारतातिल गोष्टि
खुप काही सान्गन्यासारखे
एक अमुल्य ठेवा जो आता हरवला आहे
पण मित्रानो मि तो पिडिएफ स्वरुपात जतन करुन ठेवला आहे
१९६० ते २००६ पर्यन्त चे सर्व मराठी चान्दोबा तसेच
१९४९ ते २००६ पर्यन्त चे सर्व हिन्दि चन्दामामा
आणी इतरही खुप सारी पुस्तके
कोणाला हवी असल्यास मला सम्पर्क करा
माझा भ्रमणध्वनी
आनन्द गिड्डे ८०८७५४८१३८

साधारण ८ - ९ वर्षांपूर्वी , ही पुस्तकं माझ्या वाचनात आली होती . खूप आवडलीही होती . पण पुस्तकाचं किंवा लेखकाचं नाव लक्षात ठेवावं म्हणजे त्या लेखकाची बाकीची पुस्तकंही वाचता येतील किंवा तेच पुस्तक नंतर कधीतरी वाचता येईल एवढी अक्कल त्या वयात नव्हती . आता मी त्या पुस्तकांचं साधारण कथानक सांगते . मिपावरच्या वाचनप्रेमींपैकी कोणी वाचली असतील तर कृपया पुस्तकाचं आणि लेखकाचं नाव सांगा . मी फार आभारी राहीन .

रम्य त्या बालपणीच्या आठवणी.