बालगीत

टाळण्या कवटाळण्या वा पाळण्यायोग्य
काही म्हणा पण ऐट तिची भाळण्यायोग्य..

चाटते ती ज्या अदेने मान वेळावून
शेपटी चवरीच भासे ढाळण्यायोग्य.

बिल्ली असे भारी बिलंदर, अर्धोन्मिलित नयनी
टाकते तिरपे कटाक्ष जाळण्यायोग्य.

रे किती पिल्ले निघाली एकापुढे एक
या विणीला अंत नाही, भंजाळण्यायोग्य.

विषय 'मनी'चा म्हणून विणली माळ शेरांची
जाणतो मी, मुळीच नाही माळण्यायोग्य.

प्रेरणा- अर्थात श्री गुरुजी आणि नवीन सदस्य.

आता लक्षात ठेउन वेगळ्या धाग्यावर कविता पाडणे आले

पेरणा सांगायलाच पाहिजे का?

ही पहा पाडली गजल,

ही पहा पाडली गजल, मी ही वेड्यासारखी
दाद त्यांनी द्यावी ज्यांना, मी दाद देतो सारखी,

उंच डोंगर, श्रावणसरी, यावरी काही लिहू,
शब्द येती ना समोरी, डिक्षनरीही बारकी,

कोप-यावरती जिन्याच्या, पिंक कोणी टाकली,
रंगते टाईल इथली, पान ठेल्यासारखी,

हो! जरा जेलस होतो, प्रतिसाद संख्या पाहूनी,
मीही मग लिहिली गजाली, सत्यजिता सारखी,

रात्री डब्यात आलेले छोले खाऊन सोडलेली ही 'मळमळझल' पेश-ए-खिदमत आहे.

उथळ जळाची खळखळ
अटळ वळूची मळमळ

कशास या वेटोळ्या
कशास रे ही वळवळ

सुरी असे ही बोथड
उगाच का ही चळचळ?

जखम दिसावी गहिरी
खरी असावी कळकळ

झुळूक वाहत नसली
तरी असावी सळसळ

इनो जरासा घ्यावा
रुकेल तुमची जळजळ

भरून येती डोळे
प्रवाह वाहे भळभळ

कळी कळे का कोणा?
करा कशाला खळखळ?

कुटाळ टाळा 'स्वामी'
विटाळ आहे चळवळ

- स्वामी संकेतानंद

अर्धी बोबडी चिमणी हाक
डोळ्यांमधली चिमणी झाक
अधुनमधुन फेंदारलेले
नकटे नकटे चिमणे नाक.......

चिमणे तोंड, चिमणे केस
चिमणे हात, चिमणा वेश
काही कारण नसतानाही
रागवण्याचा चिमणा आवेश

तुझे मन चिमणे चिमणे
असेच फुलवत राहेन मी
दोघेही राहु अगदि असेच....
चिमणी तु, चिमणा मी.....

साधारणतः १९४० च्या दरम्यान लहान मुलांच्या कवितांपैकी एक कविता हवी आहे.
पहिल्या काही ओळी
वा वा चेंडू हा, सुंदर कितीतरी खचित हा
चल तो आपण घेऊनिया, सगळे मिळून खेळू या!

ही कविता पुर्ण हवी आहे.

एक होता छबु
भलताच ढबू

बुद्धिचा जड
पण करी बडबड

एकदा झाली गम्मत
बसली होती पंगत

जेवायला होते लाडू
छबु किती वाढू

लाडू खाल्ले अठ्ठावीस
जीव झाला कासाविस

पोट आले फुगून
मग गेला भिऊन

पोट लागले दुखायला
तसा लागला लोळायला

रडला ओरडला तरी किती
खादाडरावांची झाली फजिती
-- संग्रहित