विडंबन

संत श्रेष्ठ तुकाराम महाराजांची क्षमा मागून.

रात्रंदिन आम्हां ट्रॅफिकचा प्रसंग |
हॉर्नचे आवाज आणि धूर ||१||
"रोड रेज" चे जीवा होतसे आघात |
तरी दामटतो आपुले वाहन नित्य ||२||
मी म्हणे ह्या प्रदूषणाचिया बळे |
अवघ्यांचे काळें केले तोंड ||३||

विडंबन
सर आले दुरूनी
विझल्या सगळ्या त्या सिगरेटी
सर आले दुरूनी
विझल्या सगळ्या त्या सिगरेटी
सर आले दुरूनी

निघती ठसके जोराचे
तशात घाबरल्या पोरांचे
कुजबुजही थांबली पोरींची
पाचावर बसली सगळ्यांची
ऐशा रमलेल्या त्या स्थानी..

बोचती सरांचे ते कटाक्ष
संपले, गालावर हासू मावळले
होता हृदयाची दो शकले
बोटातुन सिगरेट ओघळले
घाली फुंकर हलकेच कुणी..

सर आले दुरूनी
सर आले दुरूनी

हे काव्य म्या अल्पमतीने केवळ मनोरंजन म्हणून खरडले आहे.. वेळोवेळी धारातिर्थी पडलेल्या आय डीं शीं याचा बादरायण संबध जोडू नये,जोडल्यास कवी जबाबदार नाही.

एक ढू आय डी द्या मज आणून
शिंपीन तो मी स्व प्रतिसादाने
खोडून काढीन सारी वचने
सार्‍या धाग्यांची वाट मी लावीन

टिका टिप्पणी,चाले चौफेर लेखणी
बृहस्पती,वाचस्पती,बाजीसम या रणी
सारे ज्ञात मज,स्व प्रज्ञेचा मी धणी
भल्या भल्यांची वाट लावतो, क्षणोक्षणी

जर्द पिवळी विजार, तीतून
द्वार ठोठावत आलेले
आतड्यांतुनी साठलेले
पोटी आवळून धरलेले

संधी मिळाली नाही तेंव्हा
आडोशाला बसण्याची
जे त्याज्य ते त्याग करूनी
मोकलाया दाही दिश्यांची

आधी असं झालं नाही
कधी पिवळं झालं नाही
त्या कातर वेळी मात्र
रोखून धरणं झालं नाही

मग जनाची ना मनाची
कसली लाज कुणाची
निसर्ग-हाकेला ओ देऊन
क्लांत शांत होण्याची

- (साधी सुती विजार घालणारा) द्येस्मुक् राव्

चार भिडू डावे
उजवेही चार
कुंपणाच्या वर
दोन भिडू

भिडू भिडतात
त्वेषे परस्परा
मौज ही इतरा
फुकटची

राजकारणाच्या
व्यतिरिक्त काही
घडतची नाही
देशात ह्या

ऐसा आविर्भाव
भिडू बाळगती
आता झाले अती
हौस फिटे

भय इथले संपत नाही (मूळ कवी - ग्रेस)
*****************************************
भय इथले संपत नाही, भय इथले संपत नाही
मज तुझी आठवण येते
मी संध्याकाळी गातो
मी संध्याकाळी गातो, तू मला शिकविली गीते
भय इथले संपत नाही, भय इथले संपत नाही

ते झरे चंद्र सजणांचे
ते झरे चंद्र सजणांचे, ती धरती भगवी माया
झाडांशी निजलो आपण
झाडांशी निजलो आपण, झाडात पुन्हा उगवाया

भय इथले संपत नाही, मज तुझी आठवण येते
भय इथले संपत नाही

तो बोल मंद, हळवासा
तो बोल मंद, हळवासा, आयुष्य स्पर्शुनी गेला

यंदाचा दिवाळी अंक आमच्या संस्थळावर आलाच नाही
सदरहू जिलब्या आम्ही स्वप्नातच पाडल्या आहेत
कालपर्यंत लेखकूनी कोणापाशी तक्रारी मांडल्या नाहीत
कीबोर्ड जळमटले, डोळे शिणले
संस्थळावर जिलब्यांसाठीचे आवाहन शोधित फिरलो
अभिजात भाषेचे नवे सोवळे नेसून भिरभिरलो
पण
यंदाचा दिवाळी अंक आमच्या संस्थळावर आलाच नाही...

(वरील खरडीचे एखाद्या ज्ञात कवितेशी साधर्म्य आढळल्यास तो योगायोग समजावा..)

अर्धोन्मीलित डोळे, स्वप्नांची गर्दी झाली
"ती",येत आहे याची अवचित वर्दी आली

हृदयात प्रेम वारू, फुरफूरू लागला होता
मनात प्रेम ज्वर माझ्या,दाटू लागला होता

वाजे डोक्यात प्रेमघंटा,फुटती प्रितीचे धुमारे
पडे मन अंगणात,आठवांचा प्राजक्त सडा रे

झाले तप्त श्वास माझे,गात्रे सुखावून गेली
पहाटफुटणी मनीचा,अंधार विझवून गेली

नयनात श्रावण धारां,अंगी कडाडते विज
उरी दाटल्या प्रमादांचे सांगीन तीला मी गुज

नाद पैजंणाचा कानी येता,जागला प्रेम दर्दी
उघडता नयन, तया कळाले ,