गझल

पेर्णा १:

पेर्णा २.
( काटा रुते कुणाला )

'बाट्या' हव्यात मजला
ऐकीत नाही कोणी
मिळतील का पुण्यात
ठावे कुणास नाही

विसरू कशी आता मी
इंदोरची ती बाटी
पुणे-तेथ कायुणे
भलतीच बात खोटी

स्वगृही करू पहातो
रुजतो अनर्थ तेथे
भार्या पुणेकरिण ती
हा दैवयोग आहे

सांगू कशी कुणाला
कळ आतल्या जिवाची
बाट्या न खात जगणे
मज शाप हाचि आहे

बऱ्याच दिवसांनी एक रोमँटिक कविता झाली!! :-)

कोण तू, माझी कुणी आहेस का?
स्वप्नजा.. जागेपणी आहेस का?

त्या सुगंधाचाच दरवळ आज.. अजुनी..
ब्रह्मकमळाची सखी आहेस का?

चाल नुपुरांची किती अलवार.. नाजुक!
चालुनी येते खरी आहेस का?

राग छेडी तार हृदयाचीच माझ्या..
अजुनी तू "रागा"वली आहेस का?

काल मज दिसलीस तू होती म्हणूनी..
आज वाटे, तू उद्या आहेस का?

---

का तुझा मी शोध घेतो पण, निरंतर?
सर्वस्व माझे व्यापुनी आहेस का?

राघव
[१९ जुलै २३]

प्रेर्ना - मातीचे पाय

पयन स्प्र्शुन अले
ते हत मलले होते
लक्क उमग्ले तेवहा
ते पय मतिचे होते

मि केवल पहत होतो
पयन्च्य खल्चि धुल
ति ललतस लववि
हे एकच मथि खुल

मि इथ्वर पहुन अलो
पौल्खुना विर्नर्या
अधि कुन्वत, मगुन
कप्ति विकत हस्नर्या

अत पुन्ह चलवे पुधे,
कि परत फिर्वे?
सोस न-लयक पयन्चे
पुसुन अव्घे तकवे?

प्रेमल श्ब्दन्चि ओल
मनत र्झिपत नहि
व्हवे नत्मस्त्क
पयहि दिसत नहि

सुरेश भट यांच्या अनेक गीतांपैकी मनाला चटका लावणारे हे गीत दोन वेगळ्या गायकांनी वेगळ्या चालीने म्हणलेले , नक्की ऎका
https://www.youtube.com/watch?v=h8IxIyWkJBw

https://www.youtube.com/watch?v=T6RE9Q9xpTM
दुःखाच्या वाटेवर गाव तुझे लागले
थबकले न पाय तरी, ह्र्दय मात्र थांबले

वेशीपाशी उदास हाक तुझी भेटली
अन माझि पायपीट डोळ्यातून सांडली

मग माझा जीव तुझ्या वाटेवर वणवणेल
अन माझी हाक तुझ्या अंतरात हुरहुरेल

मला ते विचारी भरु आज पेला
तसा मी म्हणालो कशाला कशाला

विजय कासवाचा पुन्हा का असावा
कशी झोप येते भिणा-या सशाला

तिला बोलण्याचे खरे टाळले मी
उगा दोष देतो रिकाम्या खिशाला

जरा दोन घटका चला घोट घेवू
किती चांदण्या या विचारु निशेला

जरासे पिल्याने कुठे काय होते
किती थंड वाटे बिचा-या घशाला

- किरण कुमार

प्रेर्ना :)

बाटलीतुन वाहणारे
ओतताना लहरणारे
सोड्यातून उमलणारे
बर्फाशी झुंजणारे
चषकाच्या पृष्ठभागी
बुडबुडे साकारणारे
ढोसतो मी अल्प काही

जाणिवेला छेडणारे
नेणिवा थिजवणारे
मेंदूस व्यापणारे
तनूस डुलवणारे
ओठांच्या फटीतून
अशाश्वत भासणारे
बोलतो मी मूढ काही

गझल अनुवाद मालिका - कौस्तुभ आजगांवकर

पारा-पारा हुआ पैराहन-ए-जाँ
फिर मुझे छड़ गये चारागराँ

कोई आहट, न इशारा, न सराब
कैसा वीराँ है ये दश्त-ए-इम्काँ

चारसू ख़ाक़ उड़ाती है हवा,
अज़कराँ ताबाकराँ रेग-ए-रवाँ

वक़्त के सोग में लम्हों का जुलूस
जैसे इक क़ाफ़िला-ए-नौहागरां

*- सय्यद रजी तिरमिजी*

****** भाषांतर *******

हे देहवस्त्र आता पुरते विरून गेले
मग सोयरेसखेही मागे सरून गेले

चाहूल ना कुणाची आशा न मृगजळाची
हे मेघ संभवाचे मग ओसरून गेले