जनातलं, मनातलं

गुरु द्रोणांनी केलेला अपमान आणि अर्जुनाचे बाण द्रुपद राजाचे मन घायाळ करून गेले होते. जखम काही केल्या भरत नव्हती. अर्ध राज्य गेल्याचे जितके दु:ख त्याला नव्हते तितके दु:ख अपमानाचे वाटत होते. त्याने यज्ञकुंडातील लाकडांच्या काटक्यांवर आग पेटवली..... त्याच्या हृदयात आधीपासून लागलेली! आणि अखंड यज्ञ सुरू केला. अग्निच्या ज्वाळा त्याच्या अपमानाइतक्या तिव्र झाल्या.

तुम्ही कशाला जाताय, मीच आणते ना. यांनाही बरोबर नेते म्हणजे बोलणंही होईल" मी बाबाच्या बहाण्याचा धागा पकडते. मलाही तसं घरात अवघडल्यासारखं झालंय. बाहेर पळावसं वाततंय. पण या शिर्‍यालाही सोडायचं नाहिय्ये.

कोणतेही शास्त्रशुद्ध शिक्षण सोपे नसते. जे शास्त्र शिकायचे ती कला असेल तर ते आणखीन कठीण होते. त्यातही गाणे असेल तर महाकठीण. आईची तारेवरची कसरत पहात माझे असेच मत झाले होते. पुढे माझे गाण्याचे शिक्षण सुरू झाले तसे माझे हे मत दृढ होत गेले. आज तर त्यात काहीच संशय नाही.

डिंग डाँग…" बेलचा आवाज आला. वाजले वाटते पाच. इतकी पक्की वेळ पाळणारा शिर्‍या ग्रेटच म्हणायला हवा. मी कानोसा घेते. " या या या" बाबाचा आवाज " घर सापडायला काही त्रास तर झाला नाही ना" हे वाक्य मी म्हणायचं ठरवलं होतं. बाबा का म्हणतोय! प्रोजेक्ट कॉऑर्डिनेशन नीट व्हायला हवं." विनायकराव नाही आले" बाबा कोणाला तरी विचारतोय.

ठाकठोक
---------

मी तसा ओके आहे .
फक्त एक गोष्ट सोडता . मला जास्त आवाज आवडत नाही . सहनच होत नाही.
पण वरच्या मजल्यावरची ती जीवघेणी ठाकठोक ! ती बाई हे सारं मुद्दाम करते .
मला त्रास द्यायला. छळायला.
यावर काहीतरी उपाय काढायलाच हवा; नाहीतर मी मरून जाईन असं वाटतं.

वीस बावीस वर्षे वयाचे आम्ही एका कॉलेजात शिकायला होतो. मी, सात्या, पव्या, आस्क्या, राजू आणि गुडघ्या एका रुमवर रहात होतो. आमच्या घरमालकाची मुलगी मला लयी लाईन देत होती पण राजाला ते देखवलं नाही. राजानं तिला बहीण मानावं असं फर्मान सोडले. आमच्यात राजा सभ्य नि निर्व्यसनी असल्यानं, हुशार मुलगा रुम पार्टनर आहे म्हटल्यावर आमच्या खोडींकडे बाकीचे कानाडोळा करत. त्यामुळे त्याचं ऐकणं भाग होतं.

नव्वद ब्याण्णव असं काही तरी साल असेल. मला पुण्याला भेट द्यायला फार आवडायचं. लक्ष्मी रोड वर नामांकित ज्योतिषांकडे भविष्य पाहणे, तुळशीबागेत नुसतं भटकणं, सारसबाग, पर्वती, संभाजी उद्यान वेळ मिळेल तिकडे भटकणं आणि खादाडी करणं हा सोलो प्रोग्राम असायचा. पिएमटीने कमी पण पायी खूप फिरायचो.

लेमन यलो ,अबोली किंचीत पोपटी असे फिरते रंग दाखवणारी मैसूर सिल्क ची साडी. निळसर पोपटी फिरते रंगवाले फूल स्लीव्ज वालं ब्लाऊज , केस मागे नेत घट्ट बांधलेली सागर वेणी, , कानाच्या मागे केसात माळलेला मोगर्‍याचा गजरा कपाळावर छान अबोली रंगाची मॅचिंग टिकली त्याच लाईट कलरची लिपस्टीक…
डावा हात जमीनीला समांतर धरून नव्वद अंशात काटकोनात कोपर वाकवत पदर फडकावत स्वतःला आरशात न्याहाळतेय.

१. एक प्रेमपत्र

२. दुसरं प्रेमपत्र: सूर निरागस हो. . .

३. लव यू ज़िन्दगी: अदूचा तिसरा वाढदिवस!!!!