सूचना
वारंवार सूचना देऊनही काही सदस्य वैयक्तिक आणि खालच्या पातळीवरील प्रतिसाद देत आहेत. असे आढळल्यास विना सूचना कडक कारवाई करण्यात येईल.
जे न देखे रवी...
अतृप्त ओळी
आत्मसमरूप दिसतात ओळी
आत्मस्वरूप असतात ओळी .
इथे नदीचा दिसतो काठ
तिथे संथ प्रवाह पार लावतात ओळी .
निराळ्या वेदनेच्या एकाच गावी
दिसता दिसतो आम्ही सहप्रवासी
कुठे दूर अंधारात हरवले गाव माझे
दिसे मी उगाचच तिथला निवासी
असे शब्द साधे येतात साथी
कविता त्यातुन वाहते प्रपाती .
उरी अंतरी घाव नाजूक खोल
वरी दिसते केवळ शांत ज्योती !
लढवय्या
मी लढवय्या सैनिक आहे
चतुरस्र ही सेना माझी
राजकुमार मी बाबांचा
हे साम्राज्य ही माझेच आहे
मी फोन उचलला नाही
मी भेटही दिली नाही
इंद्रापदा करता सुद्धा
कधी दंगा केला नाही
काकांनी मज समजावले
सिंहासन,बाळा तुझेच आहे
सुखेनैव राज्य कर तू आता
मी तुझ्याच बरोबर आहे
(दळण नसलेल्या गिरणीवर)
पेरणा http://misalpav.com/node/50380
कर्नलसाहेबांची त्रिवार क्षमा मागून
*दळण नसलेल्या गिरणीवर*
जेंव्हा कोणीतरी पीठ पाडतं
मग त्या पिठावरच्या सरळ रेषाच
कंटाळून नागमोडी होऊन जातात
वळण नसलेल्या वाटेवर
*वळण नसलेल्या सरळ वाटेवर*
जेंव्हा कोणीतरी खास भेटतं
मग सरळ रेषेतलं आयुष्य
नागमोडी होऊन जातं
वादळ आणी पाऊस
मग नित्याच होतं पण
वादळा पूर्वीची शांतता
सोसण मात्र असह्य होतं
सोसाट्याचा वारा ,गारांचा मारा
संतत श्रावणधार, रस्ता चिबं होतो
आणी हवाहवासा गारवा
वाटेवर पसरतो
राष्ट्रहीतासाठी.
चीन ची घुसखोरी, नेपाळ ची मुजोरी
कश्मीरींची पळापळी सहण करा! राष्ट्रहीतासाठी!
पेट्रोल ११०, डिझेल ९५,
सीएनजी ९०, सहण करा!
राष्ट्रहीतासाठी!
भरमसाठ टोल, वाढते प्रवासभाडे,
मरती जनता सहण करा!
राष्ट्रहीतासाठी!
निर्यातीवर बंदी, धंद्यात मंदी,
शेअरबाजारतील अंधाधुंदी सहण करा!
राष्ट्रहीतासाठी!
बंडवीर
।। उध्दवाते ना धरवे धीर ।।
।।सेने त उभे बंडवीर ।।
।। गेली ही सत्तेची खीर ।।
।।हातातून।।
।। बदलली नाही पार्टी ।।
।। बदल फक्त रिसाॅर्टी ।।
।। अजून कलटी मारती ।।
।। एकएक ।।
।।राहीले पंधरा जेमतेम ।।
।।नंबरचा हा सर्व गेम ।।
।। कुणाचा धरावा नेम ।।
।।नाॅट रिचेबल ।।
कान्हा
पैलतीरावर तुझी बासरी
घुमते ..कान्हा, वेड लावते
निळे मोरपीस ,श्यामल अंगी
खुलते आणिक हळू खुणवते
अस्तित्वाच्या हिंदोळ्यावर
मी ही होते राधा , मीरा
घनश्याम ,मनमोहन ओठी
निळाईत ही विरे दिठी.
निळा जलाशय निळ्या नभाशी
करीतो हितगुज हळवे,कोमल
सारे होई एकरूप अन्
व्यापून उरतो केवळ कृष्ण
आज्जी गेलीय सोडून
उशीराने आले ध्यानी
एकटे गर्दीत बसून
मला अनोळख्या देशी
आज्जी गेलीय सोडून
घरातून निघताना
का बोलली ती नाही?
तुला लेकरा घरात
जागा उरलीच नाही
आई बाबा गेल्यावर
आज्जी तूच उरलेली
कुणाकुणा पोसशील
तूही आता थकलेली
माझ्या इवल्या बहिणी
आणि भाऊ लहानगे
तुला आज्जी, म्हणतील
कुठे दादा आमुचा गे?
आत
आत मी, बाहेर कोण?
जगण्याच्या अवस्था किमान दोन.
कधी पाखरू, कधी मुंगी,
तरी उतरत नाही जगण्याची धुंदी.
वाटेने तुडवले, लाटांनी बुडवले,
पावसाने झोडपले, थंडीने थिजवले.
संकटांचा उन्हाळा दरवर्षी आला
निजलेलं माणूसपण जागवून गेला.
कोण?
मोकळ्या अवकाशाचे अंगण
हाक कोणाची? मधाळ चांदण
उरात धडधड अनवट वाटा
धाडतो कोण?निमीष लाटा
मेघांनी बांधले स्वप्नांचे झुले
कोण?उधळतो ढगांची फुले
धारा ..वारा..स्वैर पसारा
देह कोणाचा?संचित पहारा
ज्योत दिव्याची अधीर नाही
ओह?पाकोळीची तिज तिलांजली
मेंदीचा गंध वेचला भाव विभोरी
उमलली संध्या मिटण्या भु-वरी?
(किती काळ तुडवायचे)
पेरणा किती काळ झुलवायचे
http://misalpav.com/node/50291
किती काळ तुडवायचे
खरे सांग केव्हा तुझ्या बंद ओठी साथीदारांचे नाव केव्हा उमटायचे
किती घालायचे तुला टायरी अन किती वेळ पाण्यात बुडवायचे
किती काळ झुलवायचे
खरे सांग आता तुझ्या बंद ओठी कितीदा नाव माझे उमटायचे
किती यायच्या सरी या उरी अन किती अश्रू पाण्यात सिमटायचे
तुझी नक्षत्रे बिलगली घराला पुढे चांदण्यांना कसे रेटायचे
मळभ ढगांचे पुन्हा पांघरोनी माझ्या नभाने किती दाटायचे
उरे प्राक्तनाचे असे काय देणे तुजभोवती पिसारे फूलवायचे
भेटीतही तू भेटसी मुक्याने उत्तराला किती काळ झुलवायचे
डासांचे विजय गीत
(दर वर्षी आम्ही 2 लाखाहून जास्त माणसांचे बळी भारतात घेतो. )
शूर वीर डास आम्ही
बांधुनि कफन डोक्यावरी
तुटून पडतो शत्रुंवरती
त्यांचे रक्त पिऊनी
देतो विजयी आरोळी.
डेंगू मलेरियाच्या दिव्यास्त्रांनी
करतो हल्ला माणसांवरती
पाठवतो त्यांना यमसदनी.
ब्लिडींग हार्ट....
खुप दिवस मनात होते की "रक्तस्त्राव हृदय फुले" दिसावीत. अंतरजालावर एका राजकुमाराची प्रेमकहाणी वाचली म्हणूनच कुतूहल वाढले होते.सकाळची फिरण्याची सवय आज कामाला आली.ज्या झुडूपवर्गीय वनस्पतीला रक्तस्त्राव हृदया फुले येतात ते झुडूप एके ठिकाणी दिसले. जवळच "रडणार्‍या चेरी चे झाड (विपींग चेरी)",बघुन काय वाटले ते लिहीण्याचा प्रयत्न.
इंद्रजाल
शतकातुनी एखादा रचितो
कवि, शब्दांचा जमवुनी मेळ,
कविता- जी करुनिया अचंबित
विलक्षणाचा मांडी खेळ
जेथ पोचुनी तर्क कुंठतो
तीच वाट पकडे कवि तो
इंद्रजाल शब्दांचे विणी -जे
रसिक कधी भेदू न शकतो
नित्य बदलते दृष्य दिसावे
स्फटिक लोलकातून जसे
वाचत असता ऐसी कविता
पुन्हा नवी का भासतसे?
कातरवेळ
*कातरवेळा*
सांजरंग केशराचे पसरले आकाशात
पाखरांची लगबग परतण्या घरट्यात !
चिवचिवाट त्यांचा मधुर, सुखवि कानाला,
संधिकाल चा धुंद गारवा, मोहवि मनाला !!
मावळतीला रविबिंब, क्षितीजावरती झुकले,
लाल केशरी रंग नभाचे, लाटांवरी उमटले!
सागरा पल्याड बुडता, सुर्याचा तांबूस तो गोळा,
नीशा हळूच दाटताना, हुरहुर लावती कातरवेळा !!
ओल्या खुणा
हळव्या झाल्या काळजातल्या ओल्या खुणा
हृदयातला रेशमी घाव दाखवू कुणा
फुले शोधता लागला जिव्हारी काटा
डोळ्यातल्या दर्यात उसळती अश्रूंच्या लाटा
नभाच्या वेशीवर उदास रंग उतरे
उरी लागलेला बाण घेऊन रावा फिरे
हरवून दूर गेली ओळखीची वाट
मोरपीशी स्वप्नांचा कोसळू लागे तट
मावळतीच्या वणव्यात सूर्यबिंब जळून गेले
प्राणाच्या शेजेवर निखारे उधळून गेले
वसंतात मृगजळ खास
काठावरचे गुपित झेलता
अनु'मतीची महत्ता विशेष
वसंताचे मृगजळ खास
कटी बंधात उष्म निश्वास
नभी नाभी ताम्र गोल
चा'लते जातो तोल
आर्त कुंजन
आस पास
पर्ण विरहीत पुष्प तटी दाट
दिंगबर सुरेख मदन पाझरतो
.
.
.
.
.
.
.
- 1 of 450
- next ›