जे न देखे रवी...

कामधेनूच्या कासेचे
दूध म्हणजे कविता
डंखानंतर मिळे तो
मध म्हणजे कविता

कल्पवृक्षाच्या छायेचे
छत्र म्हणजे कविता
अनाहत गुंजणारा
मंत्र म्हणजे कविता

किनार्‍याला जोखणारी
लाट म्हणजे कविता
अज्ञेयाला भिडणारी
वाट म्हणजे कविता

दहा दिशांनी घेरती
अपरात्री पाश तिचे
दिवसाच्या धगीमधे
पार वितळे कविता

कुणाला चांदण्यांच्या सहवासात रमावेसे वाटते तर कुणाला अजून कोणाच्या, आमची एक इच्छा अपूर्ण आहे ती म्हणजे एकदिवस तरी वल्लीदांच्या सहवासात रमण्याची

बघू केव्हा पूर्ण होते ती? तोपर्यंत ह्या कवितेवरच समाधान मानावे...

वेळेवर पाऊस आला की येतात ते आनंदाश्रू.

मैत्री होती ढगाची
उंच उंच डोंगराशी
आंगचटीला आला
खोड्या करू लागला

म्हणून ......
टोचून टोचून डोंगर बोलला
भांडण झाल जोरात
म्हणून रडू आल ढगाला
धार लागली डोळ्याला

कट्टी घेऊन डोंगराशी
वसुधेच्या कुशीत घुसला
आसवांनी पुसलेले अश्रू बघून
मनाशीच हसला

अनाथांची एक माय
आता राहिली नाय
जाता सिंधू सपकाळ
गहिवरला खूप काळ

असंख्य अन्याय साहिले
अपमानांचे धग दाहिले
मग मागे नाही पाहिले
उपेक्षितांना आयुष्य वाहिले

जग वंदू वा नि नींदू
होते निराधार जे हिंडू
झाली करुणा-सिंधू
अनाथाची मान बिंदू

मराठीच्या अंगणात
अठ्ठेचाळीस स्तंभांचा
स्वर-व्यंजनी महाल
माझ्या माय कवितेचा

नभापार पोचतसे
त्याची बेलाग ही उंची
रेलचेल महालात
जे न देखे रवि त्याची

महालात जाण्यासाठी
जिना जपल्या शब्दांचा
आणि उतरण्या साठी
सोपान हा गहनाचा

चुनेगच्ची सौधावर
नवरस पुष्करणी
पितो मन:पूत तेथे
अद्भुताचे निळे पाणी

मुळ आरती/ चाल : आरती सप्रेम जय जय https://www.youtube.com/watch?v=xvF50JQEZc8
________________________________________________________________________

आरती सखेद जय जय कोव्हिड व्हायरस ।
विश्वसंकटीं नानाSSSSSSSSS होSSSSSSSS रुपीं आम्हां देसीं त्रास ॥ ध्रु० ॥

असा झुलू दे झुलू दे पाळणा झुलू दे
या पाळण्यात माझ्या बाळाला खेळू दे

माझ्या या अंगणी आला ग श्रीरंग
काय सांगू बाई माझ्या बाळाचे रंग
किती द्वाड तो धावतो घरात
आवरता आवरेना दिस जाई त्याचे संग

काय काय मागतो खायला प्यायला
लोणी श्रीखंड बासूंदी करंजी घेते मी कराया
रव्या बेसनाचे लाडू मोतीचूर भरपूर
केली खीर, कोशिंबीरी सोबतीला शेवया

कारण काढून भेटायाचे
किती दुरूनी आलेला तू!
लपवलेस तू मनातले तरी
किती बाभरा झालेला तू!
कळले मजला...

विचारसी तू देऊन हाती चित्रे काही
सापडते का यांच्यामधले लपले अक्षर?
इतके बोलून सहज उभा तू माझ्यामागे
आणि इथे मी चूर लाजुनी शोधीत उत्तर
कळले तुजला?

सडा अठवणींचा

बकुळीच्या झाडाखाली
सडा अठवणींचा पडला
तुझ्या नी माझ्या अव्यक्त
प्रेमाचा गंध की रे मुरला

किती केली फुले गोळा
किती ओवल्या तीथेच माळा
सख्या तुझ्या वियोगच्या
इथेच लागल्या रे झळा

आली प्रेमाची झुळक
सांगितला तीने निरोप
जीव एकवटून सारा
तन, मन धावले तडक