त्या कोवळ्या फुलांचा बाजार पाहिला मी
-प्रसिद्ध गझलकार अनिल कांबळे.
-
तारर्कर्लीच्या समुद्र किनाऱ्यावर भटकंतीचा आनंद घेतला.तेव्हां एक वेगळाच अनुभव आला.
रापण,कोकणात कोळ्यांचा पारंपारिक मासेमारीचा व्यवसाय. यावेळेस बघायला मिळाला.जाळ्यात अडकलेल्या जलचरांची अवस्था बघून वरील गझल आठवली.काही ओळी सुचल्या त्या पंक्तीबद्ध करायचा प्रयत्न केला.याचे श्रेय मी गझलकारांना देईन.
भागो यांच्या साय फार कथा वाचून अभ्यासाचे जुने दिवस आठवले.बरोबरीने कवितेचा ही अभ्यास जोरात असायचा :).DNA replication शिकत होते तेव्हा लिहिली ही साय फाय कविता होती ;)....
आयुष्याचा डीएने:मॉलिक्य़ूलर बॉयोलॉजीच्या भाषेत:
आयुष्यात पुढे पुढे जावे
सकारात्मक,नकारात्मक
दोन्ही बाजु पेलून असावे
..............................डीएने च्या ५’ टू ३’ सिन्थेसिस सारखे
नको रे नको
नको म्हटलं ना
नको
नक्को ना. नको.
अं हं
न
नको
न न
नको
नक्को ना रे
नको
आज ही दिवाळी तशीच आहे...
चार का होईना पण डबे आजही
फराळाचे भरतात
नऊ वाजता उठणारे एक दिवस का होईना पण चार वाजता उठतात
आज ही दिवाळी तशीच आहे...
डिओ,शाम्पू,बदामाच्या तेलानी जरी
कपाटे भरली असली
तरी मोती साबण आवर्जून घरी येतो
अनारसे, करंजीचा नैवेद्य पूजेच्या थाळीत आजही सजतो
आज ही दिवाळी तशीच आहे...
थोडे फटाके सुद्धा वाजतात
धुर सुद्धा होतो
मातीच्या पणत्यांनी कानाकोपरा उजळतो
फक्त आजच्याच दिवस हं!
म्हणून गोडबोल्यानां सुट मिळते
शुगर जर वाढली तरच दिवाळी वाटते
आज ही दिवाळी तशीच आहे...
आज ही दिवाळी तशीच आहे...
चार का होईना पण डबे आजही
फराळाचे भरतात
नऊ वाजता उठणारे एक दिवस का होईना पण चार वाजता उठतात
आज ही दिवाळी तशीच आहे...
डिओ,शाम्पू,बदामाच्या तेलानी जरी
कपाटे भरली असली
तरी मोती साबण आवर्जून घरी येतो
अनारसे, करंजीचा नैवेद्य पूजेच्या थाळीत आजही सजतो
आज ही दिवाळी तशीच आहे...
थोडे फटाके सुद्धा वाजतात
धुर सुद्धा होतो
मातीच्या पणत्यांनी कानाकोपरा उजळतो
फक्त आजच्याच दिवस हं!
म्हणून गोडबोल्यानां सुट मिळते
शुगर जर वाढली तरच दिवाळी वाटते
आज ही दिवाळी तशीच आहे...
नुकत्याच होऊन गेलेल्या
वर्षावाला, निथळून टाकणारी
हिरव्याकंच कांतीची गर्द वनराई.
सकाळचे कोवळे ऊन पिऊन
तजेलदार झालेली नवी पालवी.
स्वच्छ धुऊन निघालेले,
लाल मातीच्या चिखलावर,
रेखीव छान वळणदार रांगोळीची
जणू निळीशार रेघच असलेले रस्ते.
त्यावरून वळणे घेत घेत मी
निवांतपणे,
आजूबाजूचा निसर्ग न्याहाळीत,
मजेत आवडीचे गाणे गुणगुणत,
घाटमाथ्यावर चढून जातो
आणि,
पुढे तसाच खाली उतरून जातो.
दिवसभर राबायला,
सिमेंटमध्ये वाळू, खडी मिसळायला.
परत येताना पुन्हा तेच सारं.
रात्रभर पडणारा पाऊस
सकाळी नकोसा होतो
कितीही हलका का असेना
जेव्हा सतत बरसतो
संध्याकाळी उदास वातावरणात
मुसळधार कोसळतो
तेव्हा नको त्या आठवणींचा
पूर मात्र मनात येऊन जातो
रात्र उदास जाण्याची चाहूल लागते
मग रात्रभरचा पाऊस नकोसा होतो.
- पाभे
१३/०७/२०२२
आङळे वाङळें साहित्य संमेलन
आङळे वाङळेंना म्हणाली
मराठी साहित्य संमेलनाला
नाही गेलात कसे ते?
वाङळें आङळेंना म्हणाला
तुमच्या आङळीकेचे साहित्याने
अजीर्ण झाल्यावर इतर साहित्याला
जागा आता उरलीच कुठे ?
नकोच ते युद्ध नको
नकोच ते मृत्यू नको
सहन न होणार्या वेदना
नकोच नको
पैशापायी जायी पैसा
युद्धापायी भरडते जनता
भावनेला घालती गोळी
"युद्धच हवे" बोलतो वर नेता
रणभुमीवर कुणी मारतो कुणी मरतो
बाप, मुलगा, नवरा, भाऊ जातो
घर दार कोसळूनी होते सुने
नशीबी राही केवळ वाट पहाणे
जमावात बातमी युद्धाची ऐकता
विरश्री संचारून अंगी हाताच्या मुठी वळतसे
परी कुणी एकच घरचा धारातिर्थी पडता
युद्ध नको, युद्ध नकोच शब्द वदनी येतसे
- पाषाणभेद
०२/०३/२०२२
मायेचे वस्त्र जिर्ण झाले विरले फाटले
अजूनी होते हवे ते परी न आता उरले
उबदार किती ते वाटे गारठ्यामधे
लेवून अंगी जणू चिलखत ते भासे
कितीही संकटे आली जरी
घाव वर्मी ते सोसतसे
किती निगूतीने वस्त्र निर्माण केले
उभे आडवे धागे प्रेमादराने गुंफले
शिलाई नाजूक टाके अचूक
रंग तयाचे भरदार असले
या वस्त्राची मजबूत न तुटणारी विण
कुणी न विणकर आता न विणणार
भक्कम हाती नक्षीचा ठसा कोरला
पुन्हा कधी न उमटे
