आठवणी

नक्कीच, दिलेल्या तीन लिंकमधील माहितीच्या आधारे एक कविता तयार करण्याचा प्रयत्न मी करत आहे.

**कविता:**

**शीर्षक: 'मिसळपाव' चा गदारोळ**

चार भिडू डावे, उजवेही चार,
कुंपणाच्या वर, दोन भिडू फार.
भिडू भिडतात, त्वेषे परस्परा,
मौज ही इतरा, फुकटची जरा.

राजकारणाच्या व्यतिरिक्त काही,
घडतची नाही, देशात ह्याही.
ऐसा आविर्भाव, भिडू बाळगती,
आता झाले अती, हौस फिटे किती.

अवांछित मजकूर, डोळे फिरवतो,
दुर्लक्ष करणे, उपाय ठरतो.
मिसळपाव चा रस्ता, वळणावळणाचा,
वाद-विवाद, विषय नानाच.

अर्धोन्मीलित डोळे, स्वप्नांची गर्दी झाली
"ती",येत आहे याची अवचित वर्दी आली

हृदयात प्रेम वारू, फुरफूरू लागला होता
मनात प्रेम ज्वर माझ्या,दाटू लागला होता

वाजे डोक्यात प्रेमघंटा,फुटती प्रितीचे धुमारे
पडे मन अंगणात,आठवांचा प्राजक्त सडा रे

झाले तप्त श्वास माझे,गात्रे सुखावून गेली
पहाटफुटणी मनीचा,अंधार विझवून गेली

नयनात श्रावण धारां,अंगी कडाडते विज
उरी दाटल्या प्रमादांचे सांगीन तीला मी गुज

नाद पैजंणाचा कानी येता,जागला प्रेम दर्दी
उघडता नयन, तया कळाले ,

भारताच्या एकात्मतेसाठी
सीमेवर लढणार्‍या
वीरांना मानवंदना
नेहमीच देत असतो
त्यांचे लढणे
जसे समोर दिसते
कौतुकही समोरून मिळते

त्या कोवळ्या फुलांचा बाजार पाहिला मी

-प्रसिद्ध गझलकार अनिल कांबळे.
-
तारर्कर्लीच्या समुद्र किनाऱ्यावर भटकंतीचा आनंद घेतला.तेव्हां एक वेगळाच अनुभव आला.

रापण,कोकणात कोळ्यांचा पारंपारिक मासेमारीचा व्यवसाय. यावेळेस बघायला मिळाला.जाळ्यात अडकलेल्या जलचरांची अवस्था बघून वरील गझल आठवली.काही ओळी सुचल्या त्या पंक्तीबद्ध करायचा प्रयत्न केला.याचे श्रेय मी गझलकारांना देईन.

भागो यांच्या साय फार कथा वाचून अभ्यासाचे जुने दिवस आठवले.बरोबरीने कवितेचा ही अभ्यास जोरात असायचा :).DNA replication शिकत होते तेव्हा लिहिली ही साय फाय कविता होती ;)....

आयुष्याचा डीएने:मॉलिक्य़ूलर बॉयोलॉजीच्या भाषेत:
आयुष्यात पुढे पुढे जावे
सकारात्मक,नकारात्मक
दोन्ही बाजु पेलून असावे
..............................डीएने च्या ५’ टू ३’ सिन्थेसिस सारखे

नको रे नको

नको म्हटलं ना
नको

नक्को ना. नको.
अं हं
न
नको
न न
नको
नक्को ना रे
नको

आज ही दिवाळी तशीच आहे...

चार का होईना पण डबे आजही
फराळाचे भरतात
नऊ वाजता उठणारे एक दिवस का होईना पण चार वाजता उठतात

आज ही दिवाळी तशीच आहे...

डिओ,शाम्पू,बदामाच्या तेलानी जरी
कपाटे भरली असली
तरी मोती साबण आवर्जून घरी येतो

अनारसे, करंजीचा नैवेद्य पूजेच्या थाळीत आजही सजतो

आज ही दिवाळी तशीच आहे...

थोडे फटाके सुद्धा वाजतात
धुर सुद्धा होतो
मातीच्या पणत्यांनी कानाकोपरा उजळतो

फक्त आजच्याच दिवस हं!
म्हणून गोडबोल्यानां सुट मिळते
शुगर जर वाढली तरच दिवाळी वाटते

आज ही दिवाळी तशीच आहे...

आज ही दिवाळी तशीच आहे...

चार का होईना पण डबे आजही
फराळाचे भरतात
नऊ वाजता उठणारे एक दिवस का होईना पण चार वाजता उठतात

आज ही दिवाळी तशीच आहे...

डिओ,शाम्पू,बदामाच्या तेलानी जरी
कपाटे भरली असली
तरी मोती साबण आवर्जून घरी येतो

अनारसे, करंजीचा नैवेद्य पूजेच्या थाळीत आजही सजतो

आज ही दिवाळी तशीच आहे...

थोडे फटाके सुद्धा वाजतात
धुर सुद्धा होतो
मातीच्या पणत्यांनी कानाकोपरा उजळतो

फक्त आजच्याच दिवस हं!
म्हणून गोडबोल्यानां सुट मिळते
शुगर जर वाढली तरच दिवाळी वाटते

आज ही दिवाळी तशीच आहे...

नुकत्याच होऊन गेलेल्या
वर्षावाला, निथळून टाकणारी
हिरव्याकंच कांतीची गर्द वनराई.
सकाळचे कोवळे ऊन पिऊन
तजेलदार झालेली नवी पालवी.
स्वच्छ धुऊन निघालेले,
लाल मातीच्या चिखलावर,
रेखीव छान वळणदार रांगोळीची
जणू निळीशार रेघच असलेले रस्ते.
त्यावरून वळणे घेत घेत मी
निवांतपणे,
आजूबाजूचा निसर्ग न्याहाळीत,
मजेत आवडीचे गाणे गुणगुणत,
घाटमाथ्यावर चढून जातो
आणि,
पुढे तसाच खाली उतरून जातो.
दिवसभर राबायला,
सिमेंटमध्ये वाळू, खडी मिसळायला.

परत येताना पुन्हा तेच सारं.

रात्रभर पडणारा पाऊस
सकाळी नकोसा होतो
कितीही हलका का असेना
जेव्हा सतत बरसतो

संध्याकाळी उदास वातावरणात
मुसळधार कोसळतो
तेव्हा नको त्या आठवणींचा
पूर मात्र मनात येऊन जातो

रात्र उदास जाण्याची चाहूल लागते
मग रात्रभरचा पाऊस नकोसा होतो.

- पाभे
१३/०७/२०२२