भिती वाटता जीव काहूर राही
न जाणे कसे काय होणार काही
विचारात गुंतून डोके सदाही
उरी दाटता भाव आभास पाही
खरे काय ते की मनाचाच कावा
कुणी ओळखावे कसे सांग देवा
जिवाचा मुठीतून आकांत धावा
धगत्या मनाला कसे शांत ठेवा
भिताना मनाची मनालाच याही
हताश क्षणाची असे होत लाही
रडूनी नसे साध्य इच्छाच काही
मनी आसवांना जगी अंत नाही
दिसे स्वर्ग बाहेर पाताळ आत
अडोसाच नाही उभा वादळात
निमूट स्वतः पाहिले मी मनात
दिसूनी मला मी नसूनी तयात
चप्पलच्या दुकानातंही आत
चपला काढून शिरावं लागतं .
धर्म नावाचं मूल्य मनात,
असं खो Sssलपर्यंत जिरावं लागतं
नुसतच," हे असं कसं !? "
असं म्हणून भागत नाही .
एकट्यानीच जगायचं . . ?,
तर मग
यापेक्षा काहीच लागत नाही .
पण टोळीत जगणार ना तुम्ही ?
मग द्यायला हवी हमी .
पत्ते आवडत नसले खेळायला,
तरी जमवावी लागेल रम्मी !
जिंदगीचा डाव शिकायला
मनाविरुद्ध वागावं लागतं .
चप्पलच्या दुकानातंही आत
चपला काढून शिरावं लागतं .
जळी-स्थळी-काष्ठी-पाषाणी
ओतप्रोत जे असे
सांग ते का न तुला दिसतसे?
त्रिमितीच्या पिंजर्या वेढुनी
अमित असे जे वसे
सांग ते का न तुला दिसतसे?
धन-ऋण एकाकार होती त्या-
-स्थळी शून्य जे वसे
सांग त्या अभाव मानू कसे?
जड-चेतन सीमेवर धूसर
तटबंदी जी असे
सांग ती का न मला दिसतसे?
भारताच्या एकात्मतेसाठी
सीमेवर लढणार्या
वीरांना मानवंदना
नेहमीच देत असतो
त्यांचे लढणे
जसे समोर दिसते
कौतुकही समोरून मिळते
खास १ एप्रिल साठी चॅट जीपीटीच्या सहाय्याने तयार केलेले काव्य
(Verse 1)
अपराधों के खिलाफ, लड़ती है हमारी ED,
आर्थिक अपराधों का, करती है नियंत्रण।
कानून की रक्षा, है उसका कर्तव्य,
जनता की सुरक्षा, है उसका धर्म।
(Chorus)
ED, ED, है हमारी ED,
अपराध के खिलाफ, है हमारी जंग।
(Verse 2)
काले धन के खिलाफ, खड़ी है यह सेना,
भ्रष्टाचार की आग में, जलती है यह लेना।
जुर्म के खिलाफ, चलती है यह बड़ी,
सच्चाई के खोज में, लगती है यह प्रयासी।
(Chorus)
ED, ED, है हमारी ED,
अपराध के खिलाफ, है हमारी जंग।
भासे भरजरी | चिंधी जिंदगीची
जेव्हा कवितेची । हाक येते ।।
हाक नि:शब्द ही। पंचप्राणांवर
घालते फुंकर । हलकीशी ।।
हलकेच काही । आक्रीत घडते
बेडी निखळते । त्रिमितीची।।
तिठा त्रिमितीचा । चिंधी ओलांडते
अकस्मात होते । भरजरी ।।
मोकलाया मन बोझील माझे, विश्वास शोधत राहीलो मी
अनाकलनीय,अविश्वसनीय सारे चूपचाप बघत राहीलो मी
अष्टावधानी होतो तरिही,अनभिज्ञ राहीलो मी
ती(संधी) समोर होती,तरिही निशब्द राहीलो मी
अविरत,उद्रेक भावनांचा,सावरत राहीलो मी
बांध व्यर्थ आत्मविश्वासाचा, बांधत राहीलो मी
बाळगून उगा तमा जगाची,निरंतर अव्यक्तच राहीलो मी
भेटेल कुणी मनकवडा,निरंतर वाट पहात राहीलो मी
भ्रमनिरास झालो अंती,मग माझाच न राहीलो मी
दिव्यांग नव्हतो तरीही अव्यक्तच राहीलो मी
२७-१-२०२३
नको रे नको
नको म्हटलं ना
नको
नक्को ना. नको.
अं हं
न
नको
न न
नको
नक्को ना रे
नको
दसरा आणि दिवाळी
दोन सणांच्या मागोमाग
बहुदा केव्हातरी ती गेली
नक्की कधी ते माहीत नाही
पण लक्ष्मीपूजनाला दुपारी
हटकून तिची सय येते....
सूर्य अस्ताला जाईपावेतो
सबंध घरभर दाटून राहते
स्वतःपेक्षा अनेकपट वजन
वाहून नेणाऱ्या मुंगीसारखं
स्वतःला खेचून बाहेर आणताना
पापण्यांमध्ये आपसूक ओल येते
नकळतपणे पाझरणारे डोळे
संध्याकाळी रोषणाईच्या तेजाने
"दिपले" म्हणून इतरांपासून
लपवण मग तसं सोपंच जातं...
अंतर !
आज तो परत तेच म्हणाला,
"तुझ्या आणि माझ्या विचारांमध्ये
बरंच अंतर आहे "
.
.
.
.
.
.
.
" हो , कदाचित ....
समजून घेणे ,
आणि
सहन करणे ,
यामधे जितकं अंतर .....मोजून तितकंच !"
डोळ्यांतल्या नीरओळीमध्ये मावेल
....एव्हढंच ती उत्तरली !
..................नेहमीसारखंच !
------------फिझा
