विडंबन

प्रेरणा

तू उर्वशी तू मर्यादा , गीता रिता ज्युली शांती
तुझीच सारी अनंत रूपे, यास्मिन किंवा मंदाकिनी ती

अग्निरथी तू दुग्धदायिनी,
तुलाच नमितो कपूर राजीव,
हरहर गंगे तुलाच स्मरती
"बॅाली"वुडचे भक्त चिरंजीव

स्नानार्थं जलपातगामिनी
तुझ्या पल्लुचे कडे निसरडे….
कितीक आले गेले भुलले
तुझ्या दर्शने शांत गळाले

प्रणयसंगम तूनळी रंजन
तिथेच फिरते चक्र निरंतन
विशालसुंदर आम्र निरंतर
तिथे विरावे माझे अंतर

प्रेरणा www.misalpav.com/node/32919

हल्ली कमीच झालंय माझं बारमध्ये जाणं
गेलोच तर हरपुन जात हळुहळु दुनियेचं भान.

हल्ली कमीच झालंय तसं रात्र रात्र तळमळणं,
मला बघुन मालकानं कमी केलयं उधाऱ्या देणं.

हल्ली कमीच झालंय आता मला मोगराबाईनं खुणावणं,
तिलाही झालंय सवयीचं गुपचूप पाकीट मारणं.

हल्ली कमीच झालंय घरी ऊशिरा येणं.
मलाच कसं नाही जमलं असं अवेळी लवकर येणं.

हल्ली कमीच केलंय मी ऐकणं माझ्याच मनाच,
तुझ्याकडे तरी आलंय का गं पार्सल माझं चखण्याच?

(वोडका का रम काय सुचना)

आमची प्रेरणा अर्थातच जगदिश खेबुडकरांचं हे जिवंत गाणं

ही दिल्ली हाय एक जतरा, हौसं गवसं नवसं सतरा
जो दिल्लीला भुलला न्हाई तो एक येडा भितरा

पाच वर्षाचा फिरतो पाळणा ही अवघड फेरी
नाव कुणाचे, नाकामंदी कुनी बांदली दोरी
जागा होऊन बोलल त्याला, हाय कमांडचा हादरा

यु आयडीचा शिनीमा बगा, बगा सोडुनी काम
आधार झाला निराधार ना इथे राहीला राम
कितीक योजना आशा लावूनी उगा दावतीया नखरा

पहिलेच विडंबन आहे : घ्या सांभाळुन
(मुळ कविता : www.misalpav.com/node/32809 )

उत्साह आला, संचारला संचारला,
लेख टंकला, इवढुकला, पिंटुकला,
कमेंट आले, हाणले, तोडले, जिंकले.
सर्वां जसे नवपाखरु मिळाले.
पण आता …
भटकंत्या, पाकृ, सगळेच फसले,
छटाकभर पिंक मिळेनासे झाले.
आज जरी धाग्यांना पंख लागले.
अखेरची जिलबी प्रसवुन झाले,
तरी डुआय पण न फिरकले,
हीच का नैराश्याकडे फाऊले?

विशाल कुलकर्णींची सुरेख गजल 'तुझे मजवरी भाळणे ते अवेळी वाचली आणि लगोलग वेगळ्याच अवेळा आठवल्या. सादर आहे ... ;)

तुझे पाशवी बोलणे ते अवेळी
तुझे चक्रमी हासणे ते अवेळी

जसे नासिकेचे अकाली बरसणे
तुझे काहिही बरळणे ते अवेळी

लपे 'चंद्र' केसांमध्ये तातडीने
तुझे वीग शाकारणे ते अवेळी

नको आप्त, वीकांत हा फक्त माझा
तुझे तात का 'बैसणे' ते अवेळी?

नको स्वर्ग, मी कुंभिपाकीच जातो
तुझे रातचे घोरणे ते अवेळी

मिटे आसही या क्षणी ऐहिकाची
तुझे हालती पाळणे ते अवेळी!!

कामधेनु दावणं सोडून केव्हाच गेली
काळाच्या पडद्याआड गोठाही केव्हाच गेला

न पळी राहिलीए ना पंचपात्र
किणकीणाट होतो कधीतरी कुठे कुठे
रिकामा किणकीणाट करणारे,तेवढेच
त्यांच्या नावे नुसताच टाहो फोडणारे
संपत आलेल्या किणकीणाटाला
खणखणाट समजून अथवा भासवून
उगाच खडे फोडतात कधी कधी
शिळ्याकढीला ऊत आणून
कधी सत्तेच्या आशेने
कधी कल्पवृक्ष मिळवून देण्याच्या
मृगजळी स्वप्नाने
कधी कामधेनू आपल्याही
गोठ्यातून निघून गेली या दु:खाने

पेरणा

वक्रमाप म्हणा हवे तर , बाजार हा आरसा
खुपणे वा सुरस काय, पारख असो माणसा...

निवडीचे स्वांतत्र्य इथे , तूप असोवा डालडा
सृजन नाही सर्जन नाही , निंदला अतिसारसा..

टिकाभैरवांचे असो नृत्य तांडव मुक्तसे
जिंकतो पडलेला जैसा वाढे अभ्याससा..

दोष नाही राऊळी शोध विठू राहे अंतरी
हसरी मिसळ हाणून मठ्ठा, दे रसिका दिदारसा...

मिसळ असते रोज नवी नवे वादळ रोज उठे
ओलांडता सीमा आपुल्या मिळतील मित्र रोज नवे...

हम्माऽऽऽ ...