पेरणेमधल्या हळूवार भावना या कवितेतही जपायचा प्रयत्न केला गेल्या आहे. तरी सुध्दा अतिसंवेदनाशील वाचकांनी कृपया खालील काव्य वाचू नये. होणार्‍या परीणामास मंडळ जबाबदार रहाणार नाही.
घरात् सोय नव्हती, म्हणुन माळरानात गेला,
पाच दहा मिनिटा मधे, मोकळा होउन आला,
क्रिंग क्रिंग क्रिंग क्रिंग
क्रिंग क्रिंग क्रिंग क्रिंग
स्वप्नात झाले होते
पटाईत आमचे (पटाईतांची पटाईतपणे माफी मागून!)
पंतप्रधान मोदींचे सचीव !! :)
क्रिंग क्रिंग क्रिंग क्रिंग
क्रिंग क्रिंग क्रिंग क्रिंग
त्यांनी विचारले गेले
वर्ष भर काय केले ?
ओबामां फोनु आला
डू यु नो अँड व्हॉट दे सेड ?
हॅप्पी न्यू यीअर !!
ओह मिपाकरांना आमचा
निरोप द्या
ओह मिपाकर
हॅप्पी न्यू यीअर !! बरं का !
हॅप्पी न्यू यीअर !!
घेई छंद हे लोकप्रिय गाणे, हीच प्रेरणा. आस्तिक-नास्तिक या खेळांत, बघा, खेळकरपणे घेता येत असेल तर!
मतिमंद, भक्तिधुंद
प्रिय ज्या,वृथानंद
प्रभूपूजना दंग
कर्मठांध, हा संग
मिटता मनचक्षुबल
होई बंदी हा मृदुंग
परि सोडिना फांस
भजनांत हा गुंग
घरात माणसे कमी
अन लोक वाढतात
तेव्हा गॅलरीची 'एक्स्ट्रा रूम' होते!
घरात नव्याला सूज येते
अन जुन्याचे कुपोषण होते
तेव्हा गॅलरीचा वृद्धाश्रम होतो!
घरात वाचणारे कमी
अन वाचाळ जास्त होतात
तेव्हा गॅलरीचा रद्दीखाना होतो!
घरात आवाज कमी
अन गोंगाट जास्त होतो
तेव्हा गॅलरीत 'सायलेंट झोन' येतो!
घरात हवे ते कमी
अन नको ते जास्त येते
तेव्हा गॅलरी 'अडगळीची खोली' होते!
घरात दिवस कमी
अन रात्री जास्त होतात
तेव्हा गॅलरीत बोन्साय वाढतात (?)
शिवकन्या यांची माफी मागून..
============================
कुंठीत धाग्यात्,कोण रिंगणात?
थुई थुई नाचे मोर्,पिसारा पुढे,मागे बाकी काही नाही!
नाचर्या पावसात, कोण रस्त्यात?
थांबते गाडी, रिकामी सीटे, बाकी प्रवासी कुणी नाही!
चेहरा मनात, कोण आरश्यात?
अलवार हसू, खुलते ध्यान, बाकी याद कसली नाही!
गमेना मित्रांत, कोण दिवसा स्वप्नांत?
लटका राग, मोहक हसू , बाकी ठावे काही नाही!
तपत्या उन्हात, कोण उरात?
गम्मत गुज,आठवण शिरशिरी, बाकी मग कुणी नाही!
असलो जरी मी नास्तिक तरी
देवालाच दोष देत मी रडतो
कुणासोबत मंदिरात जाता
विश्वास नसून पाया पडतो....
नाही विश्वास भूता-खेतावर
म्हणत मी टेम्भा मिरावतो
ऐकट पडलो की मात्र
अंधाराला खुप घाबरतो...
खर खोट सिद्ध करायला
मीही शप्पत घेतो
नजर लावली कुणी म्हणून
मीही दूषण देतो...
स्वतावर आहे भरोसा तरी
शिंक आली की थांबतो
नस्तिक्तेच व्याख्यान मात्र
अभिमानाने सांगतो...
सण संपता निरोप घेता
मीही होतो बर भाऊक
आहेच खर का मी नास्तिक
ते त्या इश्वरालाच ठाउक...
चांदोबा असतोच तसा आजन्म उपाशी
तुपात पडलीयेना त्याच्या माशी !
तुपरोटी तो कसला खातो
चिरेबंदी गाण्यातली अंगाई ऐकत
मामा होऊन भटकत राहतो !
निंबोणीच्या झाडात गंधर्व होऊन
विराणी कुठलीशी गात राहतो.
बाबा ?, की आईनेच चांदोबाचा भागाकार केला,
म्हणूनतर नाही ना चांदोबा निंबोणीमागे लपला ?
* माझ्या उपरोक्त विडंबनास खरे तर एका पेक्षा अधिक शीर्षके सुचत होती, तुम्हाला काही चपखल शीर्षक सुचलेतर प्रतिसादातून जरुर नोंदवा.
* उपरोक्त विडंबन खालील बडबड गीताचे आहे :
चांदोबा चांदोबा भागलास का
निंबोणीच्या झाडामागे लपलास का
नारी नारी (हिशम अब्बास) या गाण्याचं विडंबन
भारी भारी
ब्लॉग दुवा
भारी भारी *३
भारी भारी; भारी आमचे भाऊ
भारी भारी; बॅनर बिनर लावू
रस्त्यारस्त्यावर आमच्या भाऊंची हवा
भारी की नाय (हबीबी दा)
दिसतो तो म्हणतो भाऊ तुम्हीच हवा
भारी की नाय (हबीबी दा)
भारी भारी; भारी आमचे भाऊ
भारी भारी; बॅनर बिनर लावू
भाऊंचा नाद कुण्णी करतो का बघा
भारी की नाय (हबीबी दा)
करतो तो करतो पण तो उरतो का बघा
भारी की नाय (हबीबी दा)
(हल्ली कुणीही उठतो आणि शिक्षणाला नावे ठेवतो. मी शिकलो नाही, अभ्यास केला नाही, पिरेड केले नाही, शिक्षणात ढ होतो हे सार अभिमानाने सांगतो. अशावेळेला आईवडीलांनी सांगितल्याप्रमाणे अभ्यास एके अभ्यास करनाऱ्या आमच्यासारख्याचे हे व्यंगात्मक दुःख.)
प्रेरणा- महाकाव्य!!!
१०० चा टाकटायम टाकला तवा ती पावली!
पाच भार साखळ घितली तवा ती पावली!
१५दिवस कालीजमधी मारल्या चकरा,
तवा ती पावली!
आवडून घेतला तिचा नकरा,
तवा ती पावली!
तिचा बा माराया धावला!
आपला पण जीव कावला!
पण बाची मुस्काटात घीतली!
तवा ती पावली!
लगीन कराया सांगितलं माझ्यासंगं,
तवा ती नाय पावली!
आनं तिच्यापाय माझ्याकड,
नाय रायली 'पावली'!
