कविता - अमृतप्याला
प्रेरणा : https://www.youtube.com/watch?v=f4qqdbRMYG0
www.azlyrics.com/lyrics/lukebryan/drinkabeer.html
----------------------------------------------------------------
अमृतप्याला
आज ऐकुनि रुचले नाही
काय म्हणावे सुचले नाही
दिला ठेवुनि फोन तसाचि
जे झाले ते पचले नाही
प्रेरणा- महाकाव्य!!!
१०० चा टाकटायम टाकला तवा ती पावली!
पाच भार साखळ घितली तवा ती पावली!
१५दिवस कालीजमधी मारल्या चकरा,
तवा ती पावली!
आवडून घेतला तिचा नकरा,
तवा ती पावली!
तिचा बा माराया धावला!
आपला पण जीव कावला!
पण बाची मुस्काटात घीतली!
तवा ती पावली!
लगीन कराया सांगितलं माझ्यासंगं,
तवा ती नाय पावली!
आनं तिच्यापाय माझ्याकड,
नाय रायली 'पावली'!
"भाऊसाहेब,ह्या तुमच्या म्हणण्यावर मी आणखी जास्त सहमत होऊच शकत नाही"--मी म्हणालो.
या नभातील तारका तू मी तुझा गं चांदवा
सावली माझी जणू तू मी तुझ्यातील गारवा ।।
रंग हे तारांगणीचे रंगले नयनी तुझ्या
छंद माझे गंध होऊन दंगले स्वप्नी तुझ्या
तू असे आकार माझा मी गुलाबी ही हवा
सावली माझी जणू तू मी तुझ्यातील गारवा ।।
अंतरीचे ते चिरंतर स्वप्न तु जे पाहीले
तेच माझ्या या मनाच्या अंतरीही रंगले
तुच सारी राञ माझी मी नशीला काजवा
सावली माझी जणू तू मी तुझ्यातील गारवा ।।
*ढिस्क्लेमर*
१. अस्मादिक टिव्ही नेहेमी पाहात नाही.
२. ऐन दिवाळीच्या कधी नव्हे ते सलग दोन दिवस आणि एक विकांत असणार्या सुट्टीमधे दोन दिवस भेसेणेलने माती खाल्ल्यामुळे ब्रॉडबँड बंद असल्याने सोफ्यावर निर्विकारपणे बसलेलो असताना हा दुरचित्रवाणीय मानसिक अत्याचार आमच्यावर करण्यात आलेला आहे. तस्मात तु टी.व्ही. बघतोस का असा कुत्सित स्वरात विचारलेला प्रश्ण फाट्यावर मारण्यात येईल. (असे प्रश्ण टपालाने पाठवायचा पत्ता: पौड फाटा: ड्रॉपबॉक्स क्रमांक ४२० (अ)(प)ल्याडची पुण्यनगरी).
प्रेरणा सांगायला हवीच आहे का?
ढुस्क्लेमर : ही एका नाक्यावरच्या वासूची व्यथा आहे , तेव्हा कपया मीटर, वृत्त, यमक, चाल शोधु नये. (पैसा)तायडे, सॉरी... :P
मागे उभा मंगेश, पुढे उभा सर्वेश
माझ्याकडे बाप तिचा पाहतो आहे !
ओढणी ती माथ्यावरी
'स्टोल' मुखा कव्हर करी
मोबाइल रुळे उरी
'भाऊ' तीज सर्वांगास रक्षु पाहे
माझ्याकडे बाप तिचा पाहतो आहे !
जन्मजन्मांचा मी वासू
इथे कधी तिथे बसू
प्रेमी, म्हणावे की कामी?
नाक्यावरी येताजाता रोखुनी पाहे
माझ्याकडे बाप तिचा पाहतो आहे !
इरसाल म्हमईकर
एक साधी सरळ प्रेम कहाणी
लाजाळूच्या झाडापुढे
गुलाबाच फूल नको
स्पर्शाविना मिटण्याची
त्याला नवी भूल नको!
गुलाबाच फूल भारी
लाजाळूला खेटलेल
लाजाळूच झाड वेड
येता जाता मिटलेल!
कुणी द्या रे रंग-वास
लाजाळूला मिरवाया
तोरा नवा दाखवून
ताटव्याला फुलवाया!
- संदीप चांदणे
एक माणूस मिशी काढून शाळेमध्ये पोहचला
बघता बघता खिडक्यांमधून वर्गात जाऊन बसला.
वर्ग भरला मुलामुलींनी
सुरेख हसणे पानांमधूनी
हळूच पाही शाई सांडूनि,
बघते का ती मान वळवूनी!
हातचा राखून गणित चुकले
नजर चकवून भाषा हुकली
कितीक राजे आले गेले
इतिहासाच्या पानोपानी....
छंद जीवाला एकच लागे
रिबिनीमागचे भोळे कोडे!
इकडे तिकडे बघून झाले
मास्तर सगळे येऊन गेले
मधली सुट्टी चिंचा बोरे
मैदानावर सुटली पोरे.....
वर्गासहित उठून गेले
साधेभोळे हळवे कोडे!
भान आले, बाहेर आला....
दीवा बले सारी रात, मेरया जाल्मा
दीवा बले सारी रात।
बत्तियां बटा रखदी, मेरया जाल्मा
दीवा बले सारी रात।
आवेंगा तां पुच्छ लवांगी, मेरया जाल्मा
कित्थे गुज़ारी सारी रात।
बत्तियां बटा रखदी, मेरया जाल्मा
दीवा बले सारी रात।
आवेंगा तां बुज्झ लवांगी, मेरया जाल्मा
कित्थे गुज़ारी सारी रात।
दीवा बले सारी रात, मेरया जाल्मा
दीवा बले सारी रात।
