मांडणी

असतो मा सद्‌गमय
तमसो मा ज्योतिर्गमय
मृत्योर्मामृतम् गमय

बृहदारण्यकोपनिषद् 1.3.28

म्हणजेच
मला असत्याकडून सत्याकडे ने
अंधाराकडून प्रकाशाकडे ने
मृत्यूकडून अमरत्वाकडे ने

डिप्रेशन विषयावर मायबोलीवर काढलेल्या धाग्यावर 2 - 3 प्रतिसाद लिहिले , तेच या धाग्यात इथे देत आहे ..

डिप्रेशन असलेल्या व्यक्तीने आपल्याकडे असलेल्या चांगल्या गोष्टींचा विचार करून , थोडक्यात आपल्या आयुष्याच्या पॉजिटिव्ह बाजूकडे पाहून - अनेकांच्या तुलनेत आपण किती सुदैवी आहेत हे पाहून आनंदी राहावं असं बहुधा अनेकांना वाटतं .

स्वतः आनंदी, हसतमुख राहणे आणि आसपासच्या सर्व व्यक्तींच्या चेहऱ्यावर आनंद, हास्य पाहणे कोणाला नाही आवडत?

पण नेहमीच आनंदी, हसतमुख राहणे इतके सोपे नाही. कधीकधी आपण वैयक्‍तिक समस्यांमुळे काळजीत असतो तर कधी आपल्या आसपास वावरणाऱ्या व्यक्तींचे मक्ख-चिंताग्रस्त चेहरे, त्रासिक मुद्रा, परिचयातल्या कोणाच्या आजारपण,अपघात, मृत्यूची वा एखादी वाईट बातमी अशा गोष्टी, त्यांचा थेट आपल्या व्यक्तिगत आयुष्याशी संबंधित नसूनही, नकळतपणे एक प्रकारच्या खिन्नतेचे जळमट आपल्या मनावर पसरवत असतात.

डिप्रेशनची कारणं असंख्य आहेत . आयुष्याच्या महत्वाच्या समजल्या जाणाऱ्या क्षेत्रात म्हणजे - शिक्षण , नोकरी , अर्थार्जन , विवाह / संसार यात आलेलं अपयश हे कारण तर सर्वज्ञात आहे .

पण डिप्रेशनचं दुसरंही एक तितकंच प्रभावी कारण म्हणजे अपराधीपणाची भावना , गिल्ट हेही असतं हे कदाचित कमी लोकांना माहीत असेल .. म्हणजे जे त्या अनुभवातून गेलेले नाहीयेत असे इतर डिप्रेशन फ्री हेल्दी लोक ...

प्रिय मित्रो
गेल्या काही धाग्याना मिळेलेला अत्यल्प प्रतिसाद बघता
मी मी पा वर धागे गुंफणे थांबत आहे
आता पयंत आपण प्रतिसादाच्या रूपानं माझ्यावर प्रेम केले त्या बद्दल धन्यवाद
माझे लेखन वर गेलो असताना मी ३५०च्या वर धागे गुंफल्याचे मला आढळले -मला वाटते इतक्या संख्येने सातत्याने लिहिणारा मी एकमेव सदस्य असावा
वास्तविक कारखानदारी फ्याक्टरी सारख्या रुक्ष वातावरणात वावरत असताना हि मी पा मुळे मी लिहायला शिकलो
शृंगार काव्य लेख कथा असे अनेक प्रकार हाताळले
मी पा माझे आवडते संकेत स्थळ आहे
मी पा च्या वाटचालीस आमच्या शुभेछया

(परवा दिव्यांची अवस झाली. खरंतर त्याच दिवशी इथे ही कथा पोस्ट करायची होती, पण जमले नाही. नवी पारंपरिक कथा रचण्याचे धाडस केले आहे. :) )

ऐका दीपांनो तुमची कहाणी.
कैलासावर सदाशिव बसले होते. तिकडून पार्वती आली. ती नाराज दिसत होती. शंकराने कारण विचारले. तशी ती म्हणाली, ‘माझी मुले खेळणार कशी? वाढणार कशी?’
‘काय झाले?’
‘उजेड नाही. प्रकाश नाही. बघेन तिकडे अंधुक अंधुक. चेंडू कुठे गेला दिसत नाही. माझी मुले खेळणार कशी? वाढणार कशी? या कैलासावर सगळा कसा अंधार अंधार!’