vidamban

हा ।। गुरु महिमा ।। चाच पुढील विस्तार आहे. ( बऱ्याच जणांच्या म्हणण्यानुसार विडंबन हि स्वतंत्र कविता आहे व ते स्वतंत्र धाग्यावर असावे म्हणून हा स्वतंत्र धागा. )

मिपा ने सर्व साहित्यिकांसाठी खुला मंच उभा करून या युगातील एक महत्कार्य केले आहे. खुला मंच, फुकटात प्रकाशन आणि फुकटात श्रोते. हे म्हणजे नवकवींच्या हाती लेखणी दिल्यासारखेच झाले. आम्ही या सर्व नवकवींचे खंदे समर्थक आहोत. ज्याप्रमाणे केशवसुतांनी "नवा शिपाई" या कवितेतुन नव्या पिढीचे मनोगत व्यक्त केले होते, त्याचप्रमाणे आम्ही या कवितेतून अशा सर्व नवकवींचे मनोगत व्यक्त करत आहोत

नवा कवी

नव्या कवितील नवकाव्याचा क्रूर कवी मी आहे
कोण मला वठणीवर आणू शकतो ते मी पाहे
गणहि नाही, छंदहि नाही, न मी जाणी वृत्ताला
ठेचे मीटर मी जे आडवती उगाच काव्याला

!!बालदीन !!

असूया वाटते​ बघुनीया माथी केशसंभार
कसा आनंद घेऊ या तरूण मुलांसवे
लोपलेल्या केशकुंतलांच्या परागंदा मुळापासून
मिळते तुम्हा सुख नित काका अंकल संबोधून

किंचित केशकर्तनाचा कृष्ण दिवस आज
मस्तक वाळवंटी म्हणती त्यास खालदिन
छप्पर असता भाळी,मान वळे तारूण्याची
नजर देतसे दाद, नित देव कोंबड्यांची

शिलकीच्या तबल्यासम बालतळावर
स्कॉलरपणाची सुरेख नक्षी काढू
अनुभवांचे मीपण करूनी दिवसाही तारे तोडू
उद्याचे आदर्श नागरिक आजच (हि) घडवू

-झुल्पांकित (संतप्त खात्री कैवार पसार )
२२ जून २०१७

प्रेरणा आहेच - http://www.misalpav.com/node/41200

हळूच सोडतोस पुडी, तेच तेच कुंथणे
सख्या कशी कुठून रोज काढतोस भांडणे

क्रूर तक्रार करी मौनही कसे तुझे
अरे किती उरात खोल मारतोस भांडणे

बनून शल्य चोरतोस झोप रोजचीच तू
विचारताच सांगतोस रोजचीच भांडणे

पिसाट अनल तू बनून हिंडतोस रात्रभर
पहाट वेळीही कसे आठवते भांडणे

मधाळ चांद वितळतो, रसाळ रात वाहते
अरे कुण्या सुरात रे, उकरतोस भांडणे

नभात लक्ष तारका उधाणतात कैकदा
मिठीत ये कधीतरी विसरशील भांडणे

बघ तुला जमतं का ...

तू साबुदाण्याच्या खिचडीसाठी उपवास कर
किंवा बटाट्याच्या चिप्स साठी
मर्जी तुझी...
उपवासाचे पुण्य नाही मिळाले तरी चालेल
पण
एकादशी दुप्पट खाशी हे
नेहमी लक्षात ठेव.....

तू जिम मध्ये
रोज जा किंवा नको जाऊस
इच्छा तुझी...
तिथे वाकला, पळाला नाहीस तरी चालेल
पण
वजन उचलतानाचे फोटो शेअर करायला
मात्र विसरू नकोस.....

तू मित्र, नातेवाईक यांच्या बरोबर
फेस-टू-फेस संवाद कर किंवा नको करूस
युअर विश...
पण
फेसबुकवर स्टेटस अपडेट करायला
मात्र विसरू नकोस.....

प्रिय,

मूळ कविता - आली कुठूनशी कानी, टाळ मृदुंगाचि धून (कवी - सोपानदेव चौधरी)

आली कुठूनशी कानी, चषकांची किन किन
नाद वारुणी वारुणी, उठे रोमरोमांतुन

स्कॉच व्हिस्की ती भरली, धुंद मद्य चषकांनी
थंड बियर फेसाळती, गजर चिअर्स उंचावुनी

वारुणीच्या चषकात आईसक्यूब्ज ओले चिंब
चखना असे साथीला, काजू चिकन आणि श्रिम्प

खंबा दिसला सामोरी, काय सांगू त्याची शोभा
मद्य घेवुनी अंतरी, स्वागतास माझ्या उभा

चिंता संसाराची सरे, माझ्या साकियाँच्या साथीत
माझे मन झाले दंग, उमर खय्यामच्या रुबायांत

आली कुठूनशी कानी......

टाळण्या कवटाळण्या वा पाळण्यायोग्य
काही म्हणा पण ऐट तिची भाळण्यायोग्य..

चाटते ती ज्या अदेने मान वेळावून
शेपटी चवरीच भासे ढाळण्यायोग्य.

बिल्ली असे भारी बिलंदर, अर्धोन्मिलित नयनी
टाकते तिरपे कटाक्ष जाळण्यायोग्य.

रे किती पिल्ले निघाली एकापुढे एक
या विणीला अंत नाही, भंजाळण्यायोग्य.

विषय 'मनी'चा म्हणून विणली माळ शेरांची
जाणतो मी, मुळीच नाही माळण्यायोग्य.

प्रेरणा- अर्थात श्री गुरुजी आणि नवीन सदस्य.

वाघोबा वाघोबा किती वाजले

वाघोबा वाघोबा किती वाजले,
पाऊस न येताच राजीनामे भिजले|

वाघोबा वाघोबा किती वाजले,
म्याव म्याव च्या डरकाळीने घसे बसले|

वाघोबा वाघोबा किती वाजले,
भूकंपाच्या धमकीने हसू फुटले|

वाघोबा वाघोबा किती वाजले,
आदिलशहा* येताच शेपूट घातले|

वाघोबा वाघोबा किती वाजले,
यांच्या मर्कटलीलांनी केजरीवाल लाजले|

वाघोबा वाघोबा किती वाजले,
धाकल्याच्या चतुराईने थोरले बिथरले|

वाघोबा वाघोबा किती वाजले,
बनियासमोर** लोटांगण घातले|

भा रा ताम्ब्यान्ची क्षमा मागून _/\_

जन पळभर करतिल हाय हाय

(एका मुम्बई लोकल मध्ये ऑफीस गर्दीच्या वेळी प्रवास करणार्‍या चाकरमान्याच्या मनस्थितीचे वर्णन)

(डब्यात चढण्या पूर्वीच्या स्थितीचे वर्णन)

जन पळभर करतिल, 'हाय हाय !'
(कुणी उद्धरतील हे आय माय)
डब्या शिरता खन्त काय ?

(डब्याच्या पॅसेज मधल्या स्थितीचे वर्णन)
कुणी ढकलतील, कूणी सरकतिल;
सारे अपुला मार्ग आचरतिल,
तसेच सारे खडे राहतिल,
असेच पन्खे बन्द राहतिल ?