vidamban

सुरापरीच्या वाटेवरती, गटारांगण अंथरले होते...
गंधभारल्या रात्री होत्या,दिवस जणू मंतरले होते!

मी मोकळा..त्यावर संत्रा, नारंगी नखरे,कातिल चखना...
फक्त एवढे कळले..नंतर, रोम-रोम मोहरले होते!

विरघळलेला बर्फ गारसर,पुन्हा एकदा फसफसलेला...
तोच चखना अलगद खिश्यात माझ्या लपवलेला होता

मला एकदा म्हणे..कसे रे,सुचते इतके तुला निरंतर?
त्याच्या निरागस प्रश्नावरही, चार थेंबे नारंगी उडवले होते

घोट घेतानाही क्षणभर, ग्लास अडखळला तेव्हा...
पुन्हा नव्याने चुंबण्यास, ओठ माझे थर थरले होते

(टीपः हे गाणे आणि हाच विषय घेउन एक विड्म्बन मला व्हॉट्स अप वर आले होते (कवी अज्ञात) . त्याचे मी माझ्या पद्धतीने सोपस्कार करून गाणे आणिक विषय तोच ठेवून, मूळ विडम्बन काराच्या प्रतिभेला अभिवादन करून हे विडम्बन लिहीत आहे )

कोणास ठाऊक कशी पण जेलात गेली शशी
शशीने हलविली मान, घेतले सुंदर ध्यान
अदालत म्हणाली, व्वा व्वा !
शशी म्हणाली, सोडा मला

कोणास ठाऊक कशी, पण जेलात गेली शशी
पनीरने मारली उडी, भरभर चढला शिडी
शशी म्हणाली, थान्ब थान्ब !
पनीर म्हणाला, नानाची टान्ग

होतकरू नगरसेवकानची भरली होती सभा,
व्होटर होता सभापती मधोमध उभा.
व्होटर म्हणाला, व्होटर म्हणाला, "मित्रांनो,
देवाघरची लूट.. देवाघरची लूट !
तुम्हां अम्हां सर्वांना एक एक व्होट
या व्होटाचे कराल काय ?"

वाघ म्हणाला, "अश्शा अश्शा, व्होटाने मी काढीन नीवीदा."

ईन्जीन म्हणाले, "ध्यानात धरीन, ध्यानात धरीन
मीही माझ्या व्होटाने, असेच करीन, असेच करीन,"

चक्र म्हणाले, "सत्तेत येण्यासाठी, शेपूट हलवीत राहीन."

कमळ म्हणाले, "नाही ग बाई, वाघासारखे माझे मुळीच नाही,
खूप खूप व्होट मिळतील तेन्व्हा परीवर्तन करेन परीवर्तन करेन."

विशाल भौंची नेहेमीप्रमाणेच सुरेख गजल वाचली 'वंचनांचे खर्चही पडताळणे आता नव्याने' आणि आमच्या काही वंचनांचा बांध फुटला! ;)

शोधतो मौनात बागा, निरखणे आता नव्याने
पेठ गल्लीबोळ फिरुनी शोधणे आता नव्याने!

कोणत्या त्या बंगली वसते परी सांगा गड्यांनो?
फाटकांच्या अंतरी डोकावणे आता नव्याने!

'भारती' अन 'वाडिया'ही वाटती का क्षुद्र आता?
फर्ग्युसनच्या मृगजळी धुंडाळणे आता नव्याने!

'सीसिडी'ला पडिकणे मी सोडले आहे अताशा
वंचनांचे खर्चही पडताळणे आता नव्याने!

कुणी छापिती शिवमुख ध्वजी
कुणी घालिती राजमुद्रा करी
शिवरायांची तत्वे न कळे काही
दाढी वाढवून जो तो आरशात पाही

© कर्रोफर नमुरा

आपली पेर्नाही

आमच्या शेजारच्यांकडं की नाय , दोन कुत्रे आहेत. हिरव्या डोळ्यांची सतत भुंकणारी ती अअल्सेशियन हरी आणि कायम कान पाडून बसलेला लांबुडक्या दु:खी चेहर्याचा नार्सिसस उर्फ नार्या. ही त्यांची कविता.

हरिच आणि नाऱ्याच
नात जगावेगळ असत
जवळ असले तरीही
मिलन नाशिबि नसत

हरिची लहर, सतत
त्याला असते भुंकत
तरीही प्रेम करतो नार्या
बिन प्रश्न विचारत

तू भरावे, मीच प्यावे,
साधणे ह्या क्रियेचे जमेना
अंतरीची, वारुणी ही
कां अशीही ओठी पडेना

हीच गोडी, हीच थोडी
पीण ग्लासात, काही पडेना
बूच वेढे, थोडे थोडे
सोडवावे, तरीही निघेना

बूच ढकलता, आत जाता
दारूमध्ये, तेही बुडेना
वास त्याचा, लाकडाचा
दारूला ह्या, मुळीही खुलेना

वास सुकल्या, या पेल्याची
आज भरता, तळी भरेना
वाट पाहत्या, या घशाची
आज खुलता, कळी खुलेना

पेर्ना..! =))

प्रत्येकाला सकाळी जायची घाई असते,
घुसायचीही मधे भलतीच तयारी असते,
जो मधे घुसला, तो धन्य होतो,
जो तसाच्च राहिला बिचारा तो "अन्य" होतो !!

पण घुसणाय्राच्या मनी कुठलाही खेद नाही,
आज, उद्या, पर्वा, नेहमीच!, असा भेद नाही,
पोटात कळ आणि गच्चीत नळ असेल तर,
तिकडे पहाटे बसणेही अशक्य नाही !!

पुल देशपांडे उर्फ भाई यांस,

उथळ उथळ उथळ किती
नवसमाज भाई
सूज्ञांची परिवशता
अंत कळत नाही.
उथळ .......
रंगवूनी स्त्रीपात्र हिडीस
पुरुष लचकती
नाटक वा सिरियल हो
तेच सूत्र भाई
उथळ ........
अकलेला साजिशी
गोष्ट निर्मिती
लांबण किती चालावी
हेच कळत नाही
उथळ .......
नवल मनीं हे वाटे
'गुरु' जनांचे
'पीजे' ला ' सिद्धु' हास्य
खंत उरी राही
उथळ उथळ उथळ किती
नवसमाज भाई !

तांब्याधिपतींना अर्पण..

*|| फक्त तू खचू नकोस ||*

रडू नकोस चिडू नकोस
टमरेल घेऊन फिरु नकोस
गुर्जीनं सांगितलंय म्हणून...
बाकी खर्च करु नकोस

संधी मिळेल तुलाही,
लगेच हिरमसु नकोस,
बिंधास दरवाजा खटकव
फक्त तू खचु नकोस...

रोज नव्याने लागते (रांग)
रोज नव्या तेजाने
रांगेतच ऊभा राहा
रोज नव्या जोमाने

येणे जाणे रितच इथली,
हे तू विसरु नकोस ...
बिंधास दरवाजा खटकव
फक्त तू खचु नकोस...

तुझ्या टमरेलकडे वळणारे
कितीतरी हात आहेत
अरे तेही तुझ्यासारखेच
पाणी त्यांना देऊ नकोस