प्रेमकाव्य

तुझी सोबत.......
भुरभुरणाऱ्या पावसाच्या श्रावण सरीसारखी
क्षणात सोबत तर क्षणात कुठतरी गुडूप होणारी , हुरहूर लावणारी ,
हिरमुसले गेले कि अचानक बरसणारी ,
माझ्या मनी अन अंगणी ताल धरणारी पावसाची सरच ती ,
सर जुनं विसरून नव्याने जगायला शिकवणारी , कोवळ्या फुटलेल्या पालवी सारखी,

तुझी सोबत.......
आठवण पक्ष्यांचा नाच बनून राहिलेली , दूरवर कुठंतरी आभाळात रांगोळी सांडलेली .
माझ्या ओंजळभर स्वप्नाचं चांदणं बनून राहिलेली,
आठवणीतच गुंतलेली अन आठवणीतच उसवलेली

गंध मातीत, पहिल्या सरीत
भिजल्या रानात, घेऊन जा ||

श्रावणसरीत, रंगल्या नभात
सोनेरी उन्हात, घेऊन जा ||

साजणवेळात, भिजल्या क्षणात
रंगल्या गाण्यात, घेऊन जा ||

चिंब रातीत, मंद ज्योतीत
धुंदल्या मिठीत, घेऊन जा ||

ती नसेल तर होईल आर्त एक कल्लोळ
झपाटलेल्या पिंपळावर विरहविजेचा लोळ

ती नसेल तर होईल विरक्त जीवनगाणे
बैराग्याच्या थाळीतले भकास पै-आणे

ती नसेल तर होतील प्रश्नच अंतर्धान
जपून ठेवेन मुठीत विझते पंचप्राण

तिला नेहमी वाटतं....

फिरुनी उगवली पुन्हा लाजरी
चांदणी ती क्षितीजावरी …
डोळे तिचे भिरभिर अवघे
शोधी साजणा दूर नभी ….

सैरभैर निळ्या नयनी तिच्या
तो येण्याचे भास खेळती ….
क्षणात हसरी क्षणात बावरी
तिच्या चेहर्याचे रंग बदलती ….

हळूच लपलेला ढगा आडूनी
चांद हासला खट्याळ परी ….
लपंडाव प्रीतीचा अबोल
आभास गोड अंतरंगी ….

चंद्राच्या चांदण्यात मग
अवघी रात्र न्हाऊन निघाली ….
थरथरनाऱ्या ओठांपरी
चांदणीही शहारून गेली ….

वेदना

एक होती गोजिरी,
रुसुनी बसली कोपरी
काही केल्या बोलेना,
तिच्यापुढे आमचे काही चालेना

नाक आहे छोटेसे,
गुस्स्यात होते थोडे मोठेसे
खळी पडते गालावर,
गुस्स्यात पडे कपाळावर

आकाशी उडे जसे पाखरू,
तसे नाजूक आहे माझे कोकरू
शिंगांनी जरी देई मार,
माया आहे मनी फार

-विअर्ड विक्स

(चाल बडबड गीताप्रमाणे लावावी. हे बडबड गीत म्हणून सुद्धा चालू शकते. परंतु हे गीत अल्लड, निर्मळ नि कोमल मनाच्या प्रेयसीला ही सादर करू शकता...)

सखे तू जवळ नसतांना
तुझे डोळे फार गोंधळ घालतात
सगळचं कसं विनाकारण उत्कट होत जातं
------
गोठलेल्या शाईसारखी काळी रात्र
आणि थंड पडलेल्या
इवलाश्या खिडकीतून दिसणारी
ती लोभस चंद्रकोर...
तुझ्या डोळ्यांचा आभास निर्माण करतात
आणि मग फार गोंधळ होतो...
सगळचं कसं विनाकारण उत्कट होत जातं
--------
सखे तू जवळ नसतांना
बघता बघता कोर्‍या कागदाची कविता होते
झरझर लेखणी शब्द पाझरते...
कविता तुझे वर्णन करायला लागते
तुझ्या डोळ्यातल्या अगणित छटांमध्ये गुरफटते
मग तिचाच गोंधळ होतो, आणि