प्रेमकाव्य

नजरेला नजर बांधून
डोळ्यांनीच नुसतं पाहणं तुझं,
न बोलूनही सांगतं सारं काही।।

जाता जाता मिश्किल हसून
ओठांवर नजर खिळवणं तुझं,
प्रीतीचं रोमांच फुलवतात किती।।

चालता चालता थबकून
मागे वळून पाहणं तुझं,
चोरून चोरून पाहण अन्
गालातल्या गालात हसणं तुझं
ह्रद्याच्या तारा छेडतात किती।।

दूरवर जावूनही नजरेनं
शोधत राहणं तुझं
अन् रोज रात्री स्वप्नात येवून
प्रेम गीतं शिकवणं तुझं
गीताला सुरांची देतात प्रीती।।

शब्दांत गुंफले मी
हळुवार जाणिवांना
स्पर्शून अर्थ दे तू
माझ्या मुक्या भावनांना..||धृ||

मज स्मरणात आज ही रे
ती संध्या भारलेली
संग लाभला तुझा अन
काय माझी मोहरली

जणू चैत्र वणवा विझावा
वळवाच्या सरींनी भिजताना
स्पर्शून अर्थ दे तू
माझ्या मुक्या भावनांना.. ||१||

हे बंध जे जगाचे
पायात घोळणारे
माझी अबोल प्रीती
जणू भिन्न दोन्ही किनारे

दिसतो तुझाच चेहरा
माझे प्रतिबिंब पाहताना
स्पर्शून अर्थ दे तू
माझ्या मुक्या भावनांना.. ||२||

आमची प्रेरणा http://www.misalpav.com/node/29625

"काण्या तू ? वहिनी कुठाय"
या तुझ्या टोकदार प्रश्नानं
तु माझ्या पोटाचं
मी मोठ्या कष्टाने पट्ट्याने बान्धलेलं गाठोडं
टचकन फुटून गेलं,
आणि मला (त्या ललने समोर) कफल्लक बनवण्यात
तू पुन्हा एकदा यशस्वी झालास..
अभिनंदन!!!

तिची साधीशी कविता
माझा अर्थाचा गोंधळ
काळेसावळे ते ढग
तिचा सखा घननीळ |

तिची साधीशी कविता
शोध अंतरीचा घेई
खोल विरहाचे दु:ख
अलगद वर येई |

तिची साधीशी कविता
म्हणे तुझी माझी भेट
आज वसंत बहर
पुढे वैशाखाची वाट |

तिची साधीशी कविता
थोडे डोळे पाणावती
दोन मोतियांचे अश्रु
तिच्या गाली ओघळती |

तिची साधीशी कविता
माझ्या गळा एक मिठी
शब्द विरुनिया गेले
अर्थ एक दोघा ओठी !!

( पुर्वप्रकाशित )

नाही विसरलो तुझं
मला ओलांडूनी जाणं,
जाता जाता मनाचं
इतकं कठोर होणं !!

कालपर्यंत दोघांचं
एकच होतं जीणं,
एका वळणावर मात्र
त्या हाताचं झिडकारणं !!

गैरसमज क्षुद्र तरीही
जीवाचं करतो मागणं,
आयुष्यच शून्य होईल गं
तुला करता उणं !!

तेही आठवतात क्षण
तुझं उचंबळून येणं,
आसू हासुच्या आठवांत
गंध वर्षावूनी जाणं !!

ते तुझं चालता चालता बोलणं
बोलता बोलता हसणं,
गालामधल्या खळीमध्ये
माझ्या मनाचं बसणं !!

तुझ्या विना सांज सखे, जीव ओशाळला
गच्च नभी हे चांदणे, अंधार मंद जाहला ll १ ll

सोसतो विरह मी, माझ्या श्वासा श्वासातला
अंतर श्वासा श्वासातले, एकांत कुंद जाहला ll २ ll

चंद्र शोधती तारका, सवे घेउनी अंबराला
तुझा पौर्णिमेचा चंद्र, माझा छंद जाहला ll ३ ll

कधी नीज लागली, न कळे मुळी मला
सहवास विचार तुझा, स्वप्नात धुंद जाहला ll ४ ll

जरी असेल स्वप्न, पाहिले असे तुला
श्वास हर एक माझा, तुझा गंध जाहला ll ५ ll

तुझी सोबत.......
भुरभुरणाऱ्या पावसाच्या श्रावण सरीसारखी
क्षणात सोबत तर क्षणात कुठतरी गुडूप होणारी , हुरहूर लावणारी ,
हिरमुसले गेले कि अचानक बरसणारी ,
माझ्या मनी अन अंगणी ताल धरणारी पावसाची सरच ती ,
सर जुनं विसरून नव्याने जगायला शिकवणारी , कोवळ्या फुटलेल्या पालवी सारखी,

तुझी सोबत.......
आठवण पक्ष्यांचा नाच बनून राहिलेली , दूरवर कुठंतरी आभाळात रांगोळी सांडलेली .
माझ्या ओंजळभर स्वप्नाचं चांदणं बनून राहिलेली,
आठवणीतच गुंतलेली अन आठवणीतच उसवलेली

गंध मातीत, पहिल्या सरीत
भिजल्या रानात, घेऊन जा ||

श्रावणसरीत, रंगल्या नभात
सोनेरी उन्हात, घेऊन जा ||

साजणवेळात, भिजल्या क्षणात
रंगल्या गाण्यात, घेऊन जा ||

चिंब रातीत, मंद ज्योतीत
धुंदल्या मिठीत, घेऊन जा ||