प्रेमकाव्य

स्मायली जीवन माझे ताजे...स्मायली जीवन माझे!

सखे लागलाय मला छंद तुला तु़झ्या नजरे आड तुला पहाण्याचा
तु़झ्या हास्यात माझे हास्य पहाण्यचा
तुझ्या डोळ्यांत माझे जग पहाण्याचा

तूज भेटिची ती रात्र, उशीरानेच जरा उगवली
आेढीच्या आतूरतेप्रमाणेच, लवकर मावळलीही

युगां प्रमाणे जाणवला, वाट बघण्याचा काळ तो
त्यातील गंमत काही औरच, असहाय्य तरीही सुखद तो

ठरली वेळ, ठरला काळ, ठरले बाकी सारे काही
पण ठरतच न्हवते बोलायचे कोणी आणि काय ते माहीत नाही

लाटांच्या सानिध्यात, सुरुवात काहीशी अंधुक झाली
संगीतमय त्या प्रसंगी मज पूनवेची भरती आली

शर्करेसम तूझे ते आेठ, प्रश्नार्थक गुरफटलेले
अन नाजूक तूझ्या त्या देही, जणू चंदन पांघरलेले

आता जरी का त्यागिले
तिने मजला भेटणे
रोज माझ्या स्वप्नी येते
घेऊन सोबत चांदणे

बैसतो काठी नदीच्या
घेउनि हातात हात
पाहतो डोळे भरुनी
साठवतो तिजला मनात

चाहूल त्या सूर्योदयाची
लागते जेव्हा तिला
विरुनी जाते दवामध्ये
सोडून मजला एकला

का कळेना सुर्य का
इतक्या सकाळी उगवतो
का कळेना मी सुद्धा
असा अचानक उठतो

पाहतो तिजला मनी अन
स्वप्न हि पाहतो तिचे
म्हणून वाटे लागले मज
वेड तिच्या प्रीतीचे……

माझे घरंगळणारे अश्रू तुझ्या पायापाशी पोहोचले .......
तुझा स्पर्ष होताच थोडेसे गालात हसले......

म्हणाले तुझा सहवास फारच मोजका झालाय.....
सावलीत बसूनही माझा जीव उन्हाने त्रासालय....

हवीये तुझी भेट काही क्षण तुझे हवे आहेत ....
आठवणीचा प्रकाश उजळवायला थोडे भास तुझे हवे आहेत ....

जाताजाता तुझी छोटी भेट दे मला ....
तू नाही तर तुझा आभास दे मला ....

किमान आठवण ठेव माझी हृदयाच्या एका कोपऱ्यात....
अडगळीत का होईना पण राहण्याचे समाधान असेल त्यात....

चाल आता मी धरतो परतीची दिशा....
तुझा प्रवास सुखाचा होवो हीच माझी आशा....

'Don't take me for granted';
तिने दम दिला
'अग? पण मी कुठे?'
त्याने केविलवाणा प्रयत्न केला

'माहिती आहे मला तुझा स्वभाव...
मला न विचारता... द्यायचा इतरांना भाव;
एक गोष्ट लक्षात राहील तुझ्या... तर शपथ..'
चिडून गेली ती आत तणतणत!

कस सांगू हिला.. surprise आहे!
तिचा वाढदिवस... माझ्या लक्षात आहे!
एक गजरा... एक नाटक... नंतर long drive चा plan आहे...
तिच्या आवडीच्या restorent मधे टेबलसुद्धा booked आहे...

दोघांनाही पाउस आवडतो;
त्याला खिडकीतुन तिला गच्चितुन...

दोघांनाही थंडी आवडते;
त्याला दुलईतुन... तिला धुक्यातून....

मंद हलके गझलचे सुर...
त्याच्या खोलीतुन.... तिच्या गाडीतून...

पावसाळी संध्याकाळची गरम भजी...
त्याला स्वयंपाकघरातून... तिला टपरीतुन... ठेल्यातुन...

मॉल मधल shopping त्याच!
रोडसाइडवर प्रेम तिच....

5star च dinner? चल घेऊ दोघे आपण...
पाव भाजी, पाणी पूरी आणि फालूदा घेऊ या आपण?

तरीही....
तिच मोहक हसण...
आणि त्याच अजूनही... अह...
कायमच... घायाळ होण....

-----------------------------------------------------
@@ तुझ्या शिवाय मी जगु शकत नाही @@
-----------------------------------------------------
-----------------------------------------------------
बघितल नाही तुला दिवसातुन एकदातरी,
दिवस माझा सुरेख जात नाही!!
दिसताच क्षनी तु माझ्या,
मनामधील आनंदाला पारा उरत नाही!!

येते तु जेव्हा माझ्यासमोर,
मुखातुन एकही शब्द निघत नाही!!
खुप काही बोलायच असत तुझ्यासोबत,
पण तुझ्यासोबत मी काहीच बोलु शकत नाही!!

कै. भाऊसाहेब पाटणकर यांची माफी मागून हि वि-चित्र कविता प्लास्टर ऑफ पॅरीसच्या हुतात्म्यांना

सांगेल काही भव्य ऐसा वि-चित्रकार मी नव्हे
तो निराकाराचा मान, इतुकी पायरी मम साकाराची नव्हे

आम्ही अरे साध्याच आपुल्या वि-चित्र जीवना संमानितो
संमानितो वि-चित्र, तसे या निराकाराने काढलेल्या साकारांनाही संमानितो

जाणतो अमूर्ता की, आम्हाला क्षणभरी अमूर्तच आहे व्हायचे
नाही तरी, नरकातील शिक्षा घेण्या मूर्त पुन्हा असते व्हायचे

मानतो देवासही ना मानतो ऐसे नव्हे,
मानतो इतुकेच कि, तो वि-चित्रकार आमुचा कोणी नव्हे