प्रेमकाव्य

पावसात भिजूनही मी कोरडाच राहणे
हे जरा नविनच होते
चिंब होऊनही मी धुंद न होणे
हे जरा नविनच होते
.
हा कुठला नवा खेळ?
.
दाटून येता 'तो' जीव असा हुरहुरतो
'तो' येताच दारचा निशिगंध बहरतो
ढग फुटून 'तो' असा काही बरसतो
त्या गंधाने मी आकंठ मोहरतो
.
नेहमी हा पाऊस येतो आणि मी शुद्ध हरवतो
सचैल भिजून भान हरपतो
कोसळणाऱ्या मेघधारांनी माझे सूर भिजतात
हृदयात मेघमल्हाराची गाज उमटू लागते
मनात वसंत रुंजी घालाया लागतो
मग आजच असे का व्हावे?
.
हा वर्षाव कोरडा का वाटावा

सख्या कधीच लोपली मधाळ धुंद बासरी
तरी अजून गुंजते मुकुंद नाम अंतरी

अबोलशी पहाट ही उदास रे तुझ्याविना
अजून सांज सावळ्या, शोधते तुझ्या खुणा
सुनी सुनीच वाहते सुनी नदी सुन्या तिरी

अजून माय साठवी घटा घटात क्षीर रे
अधीरता मनात त्या लोचनांत नीर रे
अशांत ती पुकारते फिरून ये पुन्हा घरी

पूर्णतः प्रसन्न मी उदास गोकुळात या
मनात हर्ष-शोक ना, पल्याड मी हरीप्रिया!
कशास शोधु रे वृथा, मनात या वसे हरी...

अदिती

छोट्याशा या जगात माझ्या
तू खूप मोठी कामगिरी केलीस
मी जरा थोडं अजून जगावं
म्हणून स्वतः झिजुन झिजुन मेलीस

माझा हट्ट पुरवत आलीस नेहमी
सगळी कामं पाठी टाकून
सलगी केलीस माझ्याशी तू
विश्वास ठेवलास डोळे झाकून

ऐश-आरामात जगायची सवय होती,
शून्य विकास फक्त विलास
वाईट दिवस आल्यावर बिथरलो
तेव्हा फक्त तूच आधार दिलास

भावनिक ब्लॅकमेल करुन मी तुझ्याकडून
घेतलं स्वतःला आंजारून गोंजारून
तू दिलेला मैत्रीचा हात पकडून
चान्सही मारला प्रेमाचा मी चोरून

होतीच तशी वेळ, तिचं बोलावणं आलं होतं
सगळी कामे दूर सारुन ,जाणं भागच होतं

ठरवलेल्या ठिकाणी ,वेळेआधीच गेलो
कोपर्‍यात एका, तिची वाट बघत उभा राहिलो

इतक्यात नजर समोर गेली आणि मनाची खुण पटली
इंद्रधनुषी रंग फुलवत,माझ्याकडे ती आली

सुचेना काय बोलु, सुरुवात तिनेच केली
काहीतरी चुकत होते, गालावर तिच्या नव्हती लाली

संपताच तिचे बोलणे,पाठ फिरवुन गेली
दूर जाणारी पावले,अश्रुंनी दिसेनाशी झाली

आणि काय सांगू,बाजुने वाहता रस्ता
मध्ये सुन्न होउन, मी उभा नुसता

अस्तित्वाच्या पल्याड कोठे संथ
नदीच्या पैलतिरावर,
जललहरींसह वाहत गेली दूर तिथे
स्वप्नांची घागर...

त्या तीरावर गोकुळनगरी
कान्हाची बेधुंद बासरी
पाहुन लोभस रूप तयाचे, मनही झाले
निळसर निळसर

सर्वार्थाने देह लाजला
पाहताच तो रोखुन मजला
नाजुक कटिकमलावर बसला रुतुन
तयाच्या नजरेचा शर

हळूच जवळी आला कान्हा
छेडित नाजुक अधरफुलाना
भान हरपले जेव्हा मजला स्पर्शुन
गेला तो मुरलीधर

हलवुन मजला गेला वारा
उधळुनी सुंदर स्वप्नफुलोरा
विरून गेले रूप सावळे
आणिक मागे उरली हुरहुर

©अदिती शरद जोशी

तू गेलीस मला सोडून
म्हणून मी जगायचं थांबलो नाही
तू लांबवलंस मला तुझ्यापासून
म्हणून मी तुझ्यापासून लांबलो नाही
तरी पुढे करायचं काय ते कळेना मला
माझंच मेलेलं मन मिळेना मला
मन कुठेतरी हरवलं होतं,
आणि काय करायचं ते वेंधळ्यासारखं
मी मनातल्या मनातच ठरवलं होतं
काय करायचं होतं आयुष्यात ते मला आठवेना
मेंदू बधिर झाला माझा, एकही ऑर्डर पाठवेना
कल्पकता मेली माझी, डोळे मिटले की तू दिसायचीस
स्वप्नांनाही कंटाळलो मी, कारण त्यांतही तूच असायचीस
मी हसलो, की तुझं हसू आठवायचं
मी रडलो, तरी तुझं हसूच आठवायचं

नको ओढ ती रे कुणाची,कशाची
जपू एकट्याने घडी जीवनाची
नको फार गुंता आता जीवनात
नको अडकणे रे कुणात,कशात

पुरे जाहले रोज झुरणे अवेळी
पुरे जाहले आठवांचे उसासे
तुझ्यासाठी मी झेलले दाह सारे
आता सावरू दे मनाला जरासे

कधी बंध तुटले,कळलेच नाही
मला तू,तुला मी उमगलेच नाही
आता ओढ अश्रूंत वाहून गेली
सुखाची मनाशी चुकामूक झाली

गड्या व्यर्थ हे प्रेम,सारेच खोटे
क्षणांना उगा जाणिवांचे धपाटे
आता ना तमा रे कुणाची,कशाची
जपू एकट्याने घडी जीवनाची...

© अदिती

कठीण आहे तू ऑनलाईन असूनही तुझ्याशी न बोलण
कसं सांगू तुला मी की मी नाही दुर्लक्ष करू शकत तुझ्याकडे..
बोलण सोप्पंय ...सहज बोलू शकतो मी तुला की नाहीये माझा उद्देश तसा काही...
तरीही कळत पण नाही वळत...
मन वेड होऊन धावत तुझ्याकडे...
माझ्या दूर होण्याने सुखी होणार असशील तू ..
तरीही आनंदाने स्वीकारेन मी ते...

'अमर प्रेम' या चित्रपटामधील 'रैना बीती जाए'या हिंदी भावगीताला मराठीमध्ये साकारण्याचा हा प्रयत्न... काही चुकलं असेलतर सांभाळून घ्या..

अजून जागी दोन लोचने
नाव तुझे अधरांत
सख्या रे सरत चालली रात

कुठे राहिला श्याम सावळा
लागे न डोळ्यासी डोळा
का मजला वचनात बांधुनी
उगा फिरविसी पाठ
सख्या रे सरत चालली रात

झुरते कधिची रात्र बोचरी
दुःस्वप्ने घेतात भरारी
कुठली वैरीण सांग मुकुंदा
तुझी अडविते वाट
सख्या रे सरत चालली रात