कविता

तिचे अभंग…।

आयुष्याची जेंव्हा, होते उजळणी,
तिच्या आठवणी, खंडीभर..!

तीच तीच असे, निळ्या ह्या आकाशी,
स्पंदने उराशी, तिचीच रे..!

कसे तिचे असे, मधाळ बोलणे,
मिठाने चोळणे, जखमांना..!

उगाच एवढी, केली उठाठेव,
तिच्या डोळी देव, दिसायचा..!

काय काय सांगू, काय रे व्हायचे,
मोर नाचायचे, ग्रीष्मातही..!

ऋतुन्नी केवढा, मांडला गोंधळ,
पदरात जाळ, श्रावणाच्या..!

इवल्याश्या देही, किती उलाढाल,
तिच्या लेखी झालं, काही नाही..!

ह्याचीही तक्रार, कधी मी ना केली,
झोळी हि भरली, आठवांनी..!

आता नाही तिला आठवायचं म्हटलं किच तिची आठवण येते हमखास...
नाही आत.. नाही बाहेर.... मधल्यामध्ये अडकून राहतो श्वास....
भयानक घुसमट होते आणि अस्वस्थता पोहोचते शिगेला...
कातरतेचा षड्ज लागतो आणि मल्हार पोहोचतो टिपेला...
माझ्याच अंगणात आठवणी मग, दंगा मांडू लागतात ...
दमून भागून गेल्यावर डोळ्यातून सांडू लागतात..
एक फुल पूर्णपणे फुलण्याआधीच सुकलेलं...
एक आभाळ नं थकता माझ्यासाठीच झुकलेलं...
कवितेच्या वहीवर तिनं लिहीलेलं माझं नाव...
नक्षत्रंही पडतील फिकी जर केला त्याचा लिलाव...
असं म्हणताच तिचं लाजणं अन चंद्र जायचा दमून...

तू गेलीस आणि मीच मला शोधीत राहिलो..
सुकलेली तुटकी स्वप्ने कुरवाळीत राहिलो
अधरांवर उरली एक अधिरशी हूरहूर ओली
कावितेत तुझ्या मी आठवणी गुंफीत राहिलो..

तू गेलिस तेव्हा सांज जराशी ओली होती
नुकतीच पसरली प्रेमफुलांवर लाली होती
तू अश्रूसम पापणीतुनी ओघळून जाता
तो अश्रू ओला चोहिकडे शोधीत राहिलो..

गे स्मरती सखये सांजेच्या त्या वेड्या भेटी
अंतरात अजुनी सलती त्या स्मरणांच्या गाठी
बघ धून आळवीत नित्याची मी होवूनी कान्हा
राधा म्हणुनी तुजला गे हाकारीत राहिलो..

उशी भिजली आसवांनी, हुंदका दाटुन येतो
काय झाले माझ्या परीला, बेचैन मी हैराण होतो
तु हमसत रडत असते, पाहुन मी अस्वस्थ होतो
तुझे साश्रु नयन पाहता, गलबलाट काळजात होतो

अजून सांगू किती वेळा? काही झाले नाही मला,
छळु नको मज उगा सारखा , जरा एकटी सोड मला
दुरुत्तरे तुझी अशी ऐकुनी, राग क्षणभर येई मला
पण तुझी ती तडफड पाहुनी, राग माझा येई मला

तेच सारखे पुसतो राणी, तुझ्या काळजी पोटी गं
तळमळताना तुला पाहुनी, काळीज तीळ तीळ तुटते गं,
बोललीस तू नाहीस जर तर, मला कसे उमजावे गं
घुटमळतो लाचार होउनी , प्रश्र्ण सारखे पुसतो गं

कधी चांदणं श्वासात
कधी मन चांदण्यात
धुंद प्रेमाचं उधाणं
तुझ्या माझ्या अंतरात ll १ ll

तुझा भास जीवनात
तुझी आस हृदयात
तुला पाहिले डोळ्यात
जसा मोती शिंपल्यात ll २ ll

वारा भरून वाहत
पान फूल बहरत
तुझा हाती येता हात
तन मन मोहरत ll ३ ll

तुझे असणे माझ्यात
जीव तुझ्यात गुंतत
तुझे सांगतो अस्तित्व
श्वास श्वास स्पंदनात ll ४ ll

- सार्थबोध
www.saarthbodh.com

मच्छरांनो :)

ससुलापंत दिसतो कसा ?
जजाने कोठडीत ठेवलाय जसा !
ससुल्या गडी करतो कडी,
काढीन म्हणतो न्यायाची खोडी !

तुमचं न्यायालय हवं कशाला ?
मी चावलो, तो गुन्हेगार झाला !
गुन्हेगाराला चावून, काय गून्हा केला ?
प्रसिद्धीत रहायचय पुन्हा त्याला !

तक्रार यांची, त्यांचेच चूक
चावल्याने भागते लालसेची भूक !
ससुलाल नाटक करतो छान,
लटके आरोप ताठ मान !! :)

जेल मधी जाऊ या

राजनीती खेळ खेळू या.

जेल मधी गेला नेहरू

गादी मिळाली देशाची.

जेल मधी गेला लालू

गादी मिळाली बिहारची

जेल मधी गेला केजरी

मिळेल का गादी दिल्लीची?

काशी मधी गेली

दिल्लीची बिल्ली.

वाघाला म्हणाली

मी तुझी मावशी

पड माझ्या पाया.

वाघाने दिला मिशी वर ताव

जोरात फोडली डरकाळी एक.

मावशी उडाली हवेत तशी

जाऊन बुडाली दिल्ली तळी.

लावू नका दिवे येणार
अंधाराचे दिवस मुजोर
बुलेट्प्रूफ जॅकेटात रेडी
सूर्य आणि इतर चोर.

तारे ठेवा फ्रिजमध्ये
गोठवलेल्या चंद्रावर
अंधाराची मालकी येतेय
गुरुशुक्र बंडावर

बल्ब सुद्धा विझतील असा
घनघोर अंधार वळणावर
सूर्यालाही चढवा म्हणावं
गॉगल जरा डोळ्यांवर

सूर्यावरच राज्य आलंय
लपाछुपी खेळताना
अंधार मात्र करेल भोज्जा
खिडकीमागे लपताना

गूढ्गोत्री मांडून ठेवा
अंधाराची कुंडली
सूर्याने साल्या चोरांची
मुट्कुळीच बांधली.

तीन शहाणे अतिशहाणे
हातवारे करीत होते
उगवत्या दिवसाला
रात्र ठरवीत होते.

ऊन तेजस्वी सहन न झाले
बंद खोलीत ते जाऊनी बैसले.

अंधारात बत्ती तयांची पेटली
युरेका युरेका तिघे ओरडले.
ज्या अर्थी अंधार इथे
दिवस नाही रात्र असे.

आपले तर्क ठरले खरे
आनंदी शहाणे नाचले.

टीप : कॉकटेल लाउंज मध्ये, मिसळपाव सोबत, सोमरस प्रश्न केल्याने डोक्याची बत्ती जळेल, कवितेचा उलगडा होईल.