मी इकडून आलो
ती तिकडून आली
मी बघताच थांबलो
पण ती निघून गेली
सुस्कारा सोडत वर बघितले
हळूच इकडेतिकडे बघितले
दुसरी मटकत येतच होती
ती पण न बघताच निघून गेली
कैक आल्या वाटेवरती
अशाच गेल्या वाटेवरुनी
अजून एक दुरुन येत होती
चालता चालता लाजत होती
काय होतंय ते काहीच कळेना
उगाच छाती धडधडत होती
गजरा सुंदर माळलेला
चेहरा कोमल उजळलेला
लटके झटके बघुनी सारे
भाव मनातील पिसाळलेला
जवळ येऊनि मला म्हणाली
काका, घड्याळात वाजले किती ?
त्या वाहत्या झऱ्याचा,
फेसाळल्या नभाचा
श्वासास गंध यावा
गंधाळल्या दिठीचा
तू भेटशी नव्याने
मी ही नवाच आहे
नात्यास रंग यावा
वेडावल्या जुईचा
तू चुंबशील का रे
वाऱ्यास धुंद ओल्या
वर्षेस मोह व्हावा
भेगाळल्या धरेचा
तो शुष्क कोरडासा
ओढा तसाच आहे
त्याला विसर पडावा
फेटाळल्या नदीचा
ओला वसंत म्हणजे
आमंत्रणे सुखांची
आनंद मग पहावा
मंदावल्या उन्हांचा
मग तृप्त अंबराला
हळवे उधाण यावे
जलदास स्पर्श व्हावा
धुन्दावल्या भुमीचा
© विशाल कुलकर्णी
कुणा रातीला पडले कोड़े
कुठून येतसे सखी चांदणी
शीतल कोमल तरुही सजले
अंधार उजळण्या हो आतुर
गळामिठी मग समीराचीही
स्पर्शु पाहातो गात्रो-गात्री
दुरात कुठे चाहूल उषेची
शोधत चंद्र येई क्षितिजावर
कलकल कलरव पक्षी बोलती
लक्ष धुमारे फुटले पूर्वेला
दशदिशाही करतील पुकारे
हलकेच रवी येई समेवर
पानोपानी, मृदु गवतावर
थेंब दंवाचा तोल सावरी
अनवट अनघड पाऊलवाटा
नाजुक पाउले, घट डोईवर
हळुवार उजळे पुर्वा नभभर
आरक्त लाली क्षितीजावर
आसमंताला उजळीत येईल
घट तेजाचे घेवून दिनकर
© विशाल कुलकर्णी
नजरेतून पायउतार होणं
कधी जमलंच नाही
काय शोधत होतो अखेरपर्यंत
ते कधी कळलंच नाही
तो वेग मंदावला असाच
वारा बेभान वाहतच होता
धावता धावता कधी थांबलो
ते कळलंच नाही
खाली जमिनीवरूनच घेतला
वेध मी आकाशाचा
इच्छा मनात धरिता
तारा निखळून पडला
काय मागितलं होतं
अन काय पदरात पडलं
ते समजलंच नाही
सांगोपांगी कथा बहू ऐकल्या
काही ठेवल्या मनात
तर काही ओठात
जे घडलं प्रेमात माझ्या
ते तुला सांगूनही कधी कळलंच नाही
माझं प्रेम माझ्याकडेच राहिलं
महाराष्ट्र दिनानिमित्त महाराष्ट्राच्या अभिमानास्पद वैशिष्ट्यांना एकत्र गुंफण्याचा माझा प्रयत्न :
===================
बेलाग कातळ कड्याची कपार
त्यातून खुणवी गरुडाचे घर
घाटाचे वेटोळे माळती डोंगर
माडा पोफळीशी खेळतो सागर
पाटाच्या पाण्याची खळाळ लकेर
घामाच्या खताने फुलते शिवार
शेताच्या बांधाशी चटणी भाकर
कष्टाच्या घासाला तृप्तीचा ढेकर
खिलारी जोडीला पोळ्याचा शृंगार
भारूडा भुलवी लावणी शृंगार
ओवीच्या अंतरी शांतीचा सागर
अभंग झंकारे झेलून प्रहार
भक्तीने भिजतो चंद्रभागातीर
दिंडीच्या रिंगणी विठूचा गजर
तप्त झाली धरा सारी
दहाही दिशा त्या पेटल्या
दिनकराशी हात मिळवुनी
उग्र होऊनि परतल्या ॥
मरूत व्यस्त, घाले गस्त
थैमान चहूकडे माजले
पशु, प्राणी, झाडे, पक्षी
नद्या नाले भाजले ॥
रुक्ष झाले वृक्ष सारे
सावलीपण महाग ती
यत्र तत्र वणवा पेटला
स्वस्त झाली आग ती ॥
कोपला तो, झोपला तो
भक्ती कमी जी जाहली
मोह मायेत प्राण सारे
म्हणुनी झाली काहिली ॥
{{{ सिद्धेश्वर विलास पाटणकर }}}
सत्वर ये तू निघोनी आता
निबीड अरण्यी कंटक वाटा
हे अंतर आता पाश म्हणू कि
नाश जीवाचा करिल ऐसा
तुझ्या रुपाचा तीर्थघटाचा
जन्मजान्हवी, श्वास मिटावा
नकोच आता वियोग असा कि
दो तीरांचे वा हिमालयाचे
बंध तोडूनी पाश टाकूनी
माझे उरले संचित आता
तुझ्या रुपाशी मिळून जावे
जिथून आले हासत खेळत
तिथेच माझे असणे नसणे...
इतकेच होवो पुण्यसलीले,
तुझ्या तटाशी भंजन व्हावे
भस्मचिता अन् बंधमोक्षही
उरू नये ते काही काही....
सत्वर ये तू निघोनी आता
निबीड अरण्यी कंटक वाटा....
शिवकन्या
असं वाटतं सारं काही मनासारखं व्हावं...............
निळंभोर आभाळ सगळं कवेमध्ये घ्यावं......................
गडबडीची सकाळ अन ठरलेलं रुटीन
सोबत भाजी-पोळीने भरलेला टीफीन
साडेआठची लोकल कधीच चुकवून चालत नाही
इकडे तिकडे पाहायला मुळी वेळच मिळत नाही
कशाला मग पहाटेची किलबिल ऐकू येईल?
फुलणाऱ्या फुलांसोबत मनही फुलुन येईल?
म्हणून वाटतं पहाट बनून आपणच उजळून यावं...................
असं वाटतं सारं काही मनासारखं व्हावं ............................
हो मी अर्जुन आहे..
तोच तो अचूक लक्ष्यवेध करणारा
गुणवत्तेने भरलेला
नव्या चक्रव्यूहात अडकलेला
न लढताच पराभूत झालेला
हो मी अर्जुन आहे..
या महाभारतात कृष्ण शोधतो आहे
जगण्याचे सर्व संदर्भ बदललेल्या
या महाभारतात कृष्ण कोठे शोधायचा
जरी सापडला तरी
माझ्या वाटणीला किती यायचा
ईथे अवती भवती सारेच अर्जुन
दिशा हरवलेले...
तो कृष्ण..
सखा गुरू ज्ञाता
परिस्थितीची जाणीव करून देणारा
ध्येयाची जाणीव करून देणारा
आत्मताडनाची कविता लिहू नये...
यात होते असे,
कि आत्मा सोडून
बाकी सगळे दुखावतात
यात काय हशील आहे, सांग!
काय कामाची असली कविता?
माणूस जोडत नाही, ती कविता नाही
ही घे चिकन बिर्याणी,
तुला सांगतो,
कविता म्हणजे बिर्याणी
मसालेदार, स्वादिष्ट!
बोन प्लेट तयार ठेवायची
