कविता माझी

त्यांचं प्रेम दुधासारखे सफेद होते

मस्त पैकी उतू जात होते

आनंदाची साय जाऊन जाऊन

भांडण एवढे वाढते

कि त्याचे घट्ट दही होते

विचारांची पकड सैल होतं जाते

रंगवलेलं काय वेगळंच पण घडत मात्र दुसरंच असते

आता प्रेम, प्रेम नसते , तर त्याच ताक झालेलं असते

हेवेदावे मांडले जातात ,

वादावर वाद घातले जातात

भावना घुसळून घुसळून वर येतात

" शिल्लक राहिलेल्या आठवणी "

प्रेम आता प्रेम नसतं, तर बनतं त्याचं लोणी

असंच काही काळ साठवलं जातं

"मी कशाला जाऊ ? ती येईल हवंतर "

माझ्यासारखं प्रेम कुणी केलंच नाही

मस्त आलिशान घर होतं

दिमतीला गाडी न नोकर होते

अन मी सारखी तुझ्यामागं पळत होते ॥

लग्नही असंच पळून केलं

पण तुझं घर बघताच, मन पार गळून गेलं

जणू सुरु झालं नाही तोवरच संपलं

एवढयाश्या घरातच सारं सुरु झालं

जिथे चूल होती तिथेच मोरी होती

आपल्याच घरात मुतायची चोरी होती

चहा झाला कि हात लांब करून दिला

जमीन जशी पावला पावलांसाठी भिकारी होती ॥

जोरात बोललं तर शेजारून यायचं उत्तर

भांडं पडलं तरी शेजारी जमायचे सत्तर

घर पार भरून जायचं

मुक्या पाखरा नको जाऊ तिच्या गावी
ओघळणाऱ्या आसवांना प्रीत ना ठावी

स्वप्नातले चांदणे विखुरले सभोवती
जखमांवरची मेहंदी पुन्हा रंगून जाती

कंठात माझ्या फुटती ओळखीचे हुंदके
उमलत्या स्पर्शांचे रंग झाले फिके

गंध तुझे गेले वेचून वारे
जळत्या वेदनांचे उठले काळजात शहारे

तू
काना, मात्रा,
विलांटी, शिरोरेखा
घेऊन
माझ्या वहीत
हळूहळू लिहित जातोस,
तेव्हा
मी तुझे
राजस हात
लोभस डोळे
पहात राहते.

तुझ्यात इतका जीव का गुंतावा?

तू माझ्या हातांचे
देवनागरी चुंबन
घेऊन म्हणावे,
मातृभाषा कि काय
तिच्यातच जीव अडकतो बघ,
आई गंssss म्हटल्याशिवाय
प्राणसुद्धा जात नाही....

शाईचे बोट धरुन
तू परत रात्रीच्या
शांतप्रहरी
काना, मात्रा,
विलांटी, शिरोरेखा
घेऊन
माझ्या वहीत
तुझेमाझे हितगुज
हळूहळू लिहित राहतोस...

तुटक्या फुटक्या गळक्या एसटीत
वायफायवर सिनेमा पहायचा
सदा लेट ट्रेनची वाट बघत
फुकट नेटचा आनंद लुटायचा

शेती, व्यवसाय, नोकरीची
चिंता नाही करायची
साऱ्याच दुःखांवरती
फोर-जीची फुंकर घालायची

सारे पैसे बँकेत ठेवून
कॅशलेस व्यवहार करायचा
व्याजाहून महाग सेवांचा
मनसोक्त लाभ घ्यायचा

तुम्ही आणि जीएसटी
एकाच ताटात जेवायचे
उपाशी मरायचे नसेल तर
आधारला सारेकाही जोडायचे

डू-आयडीज् खूप दिसतात इथे
परतुनी येती "नाना"विध रूपे

स्कोअर सेटल होतात इथे
ट्रोलिंग जणू हक्कच असे

कंपू करून पीडतात इथे
पिंक टाकणे हेच ध्येय असे

अजेंडा घेऊन येतात इथे
काडी सारून नामानिराळे कसे

विवादास्पद विषय प्रिय असे
धागा पेटवून मजा बघती कसे

अनेकानेक आयडीज् तयार असे
एक उडाला तरी चिंता नसे

मतामतांचा गलबला इथे
मज जैसे सज्जन थोडेच असे

या देशात नेमक चाललं तरी काय?
***************************
स्वातंत्र्य त्यांनी मांडीखालीच
काय गांडीखाली
लपून ठेवलं.
नि
धर्मनिरपेक्षतेच्या मखमली
झुलीत ते लोकशाही
जातीवादाच्या उबीत
उबवीत बसलेत.
मग
ते तांडेची तांडे निघालेत
उरात जाती जातीची धग
पेटती ठेऊन....
द्वेवेषाच्या आवेशान
ओठाओठातून भंयकर ज्वाला फेकीत
एखादया दैत्यासारखी ....
स्वातंत्र्याचा सूर्य गिळायला
आणि ...
मानवतेची ,समतेची छान छान फुलपाखर
कुठचं कशी दिसत नाहीत ?
भूर्र उडून गेलेत की

त्याने 'तुझ्यावर प्रेम आहे' म्हटल
तर ती खळखळुन हसते
हो किंवा नाही काहीही सांगत नाही
फक्त्त् थोडी अबोल होते

ती अबोल झाली की
त्याच्याही जीवाची तगमग होते
त्याची होणारी तगमग पाहुन
ती पुन्हा खळखळुन हसते.

त्याच्या या प्रेमापुढे नेहमी
अस्वस्थ् उदास होते ती
तिचही आहे त्याच्यावर प्रेम्
पण सांगत नाही ती

तिच्या अशा वागण्याने
तो ही हतबल निराश होतो
आता थांबायला हव आपण
अस वाटुनही पुन्हा अडकतो

अंधारा काठी उगवल्या राती
आकाशी पेटते चंद्रदिव्यांची ज्योती

गडद रंगांनी नभ गुरफटते
सावल्यांच्या रानात रेशमी चांदणं उतरते

पानांच्या गर्दीत ओला कवडसा पाझरतो
झाडांच्या कंठात वारा शीळ घालतो

पावला पावलांत मुकी रानवाट मिटते
काळोखाच्या कुशीत चिमण्यांचे गाव हरवते

वज्रलेप इतिहासावर उभा आश्वासक वर्तमान?

निळ्या-भगव्या दगडांचे भागधेय सेम
भगव्या-निळ्या डोक्यांवर बिनचूक नेम

खळ्ळ खटॅक- खळ्ळ खटॅक : किडुकमिडुक चक्काचूर
भक्क पिवळा आगडोंब : काळा धूर सर्वदूर

१४४ कलमाच्या निगराणीला खाकी बंदूकदस्त्यांचे कुंपण
पांढर्‍या बगळ्यांच्या अश्रुंचे इथेतिथे मतलबी शिंपण

आलबेल इतिहासखपली कोण आत्ता खरवडतंय?
सांभाळा, खाली आरपार सडकं वर्तमान वाहतंय