ते पुस्तकच आहे.
दूर तुझ्या घरात ठेवलेलं
काचेआड.
एकदा तू वाचलेलं.
तू तिथं नसताना
मी वाचलेलं.
तिसरं कुणीही ते वाचलेलं नाही.
एकदा तू, नंतर मी.
कथा तुझ्या डोळ्यांनी वाचली
मी तुझे डोळे वाचले.
ते पुस्तकच आहे? अजूनही?
दूर तुझ्या घरात ठेवलेलं
काचेआड...
-शिवकन्या
उद्धुचे वडील किती मोठे . . मोठे . .
त्यांचे पण नशीब करंटे . . . . करंटे . .
त्यांच्या पोटी आला हा गोटा गोल . . गोटा गोल . .
उध्दु तू माझ्याशी गोड बोल . . . गोड बोल . . .
उद्धुचा मुलगा आदू . . . आदू . . .
आहे तो पक्का लडदु . . . लडदु . . .
पेंग्विनचा खर्च करतंय कोण . . करतंय कोण
उध्दु तू माझ्याशी गोड बोल . . . गोड बोल . . .
उद्धुचा पेपर सामना . . . सामना . . .
संपादकाला काही येईना . . येईना . . .
गुहेचा झाला पांजरपोळ . . . . पांजरपोळ . . . .
उध्दु तू माझ्याशी गोड बोल . . . गोड बोल . . .
परीक्षेला बसवलं आहेस तू अशा देवा
किती पानं लिहितोय तरी वेळच संपत नाही
इतकी अवघड परीक्षा काय ही कामाची
हजारदा वाचला तरी तुझा प्रश्नच कळत नाही !
परीक्षेचं वेळापत्रक तरी आधी सांगायचं असतं
कोणालाही असं थेट पेपरला बसवायचं नसतं
अभ्यासक्रम वेगळा आणि हे प्रश्न भलतेच आहेत
गोंधळ झाला तरीही वर मार्क मिळवायचे आहेत ?
मागे एकदा दिला होता मी धैर्याचा एक पेपर
त्याचं काय झालं पुढे ते कळलंच नाही नंतर
आता चालू आहे सहनशक्तीची अफाट चाचणी
करतोस तरी कशी तू असल्या प्रश्नांची जुळवणी ?
मराठी माणसा झोपलाच राहा
पॅसे मिळविण्या मात्र तत्पर राहा
घरिदारी अन बाजारीही
जातीपातीचे राजकारण करी
नको तेथे अध्यात्म लावुनी
विसरुनी जा तू दिव्य लक्ष्मी
हरलास जरी जीवनी तू
अध्यात्माचे धडे गिरवी तू
वास्तवाचे भान सोडुनी
नवा मार्ग शोधू नको तू
मिळणाऱ्याचा द्वेष करी तू
बाणा आपुला सोडू नको तू
बदलू अथवा पेटू नको तू
आस प्रगतीची ठेवू नको तू
जुने सारे संत पकडुनी
कीर्तन भंडारे करी तू
मंदिरांपुढे रांग लावुनी
वेळ आपुला व्यर्थ दवडी तू
वाद घाल तू जयंत्यांवरी
शासकीय तिथी दिनांकांवरी
ए, बैठ ना जरासा, मीठी मीठी करेंगे बाते,
अभी तू आता नई रे, पहेले इधरीच गुजारता राते,
वो पक्या गया कल, मेरेको बहोत बेइज्जत करके,
दिखा दो सालेको औकात, दो चार फटके मारके,
समझताहै मुझको भी, बहोत देर हो गयी है,
चलना भुर्जीपाव खायेंगे, बहोतही भुख लगी है,
पैले बोतता था, रानी तूम रोज मेरे ख्वाब मे आती हो,
लेकीन आजकल तो तुम, किसी और पास ही जाते हो,
चौराहेपे खडे रहे रहे के, गुजर जाती है सारी सारी रात,
आजकल सब दूर से जाते है, कोई लगाता नही मेरेको हाथ,
एक अधिक एक=दोन!
डायल केल्यावर लागलाच्च पाहिजे फोन!
नेटवर्क बिझी असू शकतं.
रेंज नसू शकते.
कदाचित स्वीच अॉफ असू शकतो
समोरच्याचा फोन!
या वास्तविक शक्यता ग्रुहीत धरणार कोण? .. छे! छे! लागलाच्च पाहिजे फोन.
कारण,एक अधिक एक=दोन!
ढगाच्या आतले
विजेचे वेटोळे
सुटून मोकळे
डोंगरा डसते...तिथे ती भेटते
निबिड रानात
पोपटी पानात
झुकून बघत
मोतिया थेंबात ...किणकिण हासते
भणाण वाऱ्यात
लाटेच्या गाजेत
चांदीच्या वर्खात
किनारा कोरत ... माझ्याशी बोलते
रिकामी दिसली एक गाडी
त्यात जाऊन बसलो मी
आता मजा येईल प्रवासाची
म्हणून स्वतःशीच हसलो मी
कधी वाटलं गाडीला थांबवावं
कधी सुसाट पळवावं तिला
पण आयुष्य नामक चालकाने
माझा पूर्ण भ्रमनिरास केला
मी नेईन तसंच जायचं तू
म्हणालं मला माझं आयुष्य
कसला हट्ट करायचा नाही
विचारायचं नाही कधी भविष्य
घडवीन तुला सफर मी आता
एका वेगळ्याच जादुई दुनियेची
कुठे फार थांबायचं नाही आपण
आणि घाईही नाही करायची
आलास जसा जन्माला
सगळे रंग तू बघून घे
लक्षात नाही यायचा खेळ हा
हे पहिल्यांदा समजून घे
होता आषाढी कृष्णमेघांची दाटी
मन केवळ विठूसाठी आक्रंदे ।
चालती पाऊले दिशा पंढरीची
वारकरी आम्ही नाहू आनंदे ।
घोष एक गजर एक एक नाम
जीव पिसावला या मधुर नादे ।
ना जुमानू आता ऊन पावसासी
मार्ग क्रमु पांडुरंगाच्या आशिर्वादे ।
पडता दिठीस चरण ते सावळे
जैसे भ्रमर प्राशी तो मकरंदे ।
वारीस न जाताही मनाने वारीमय
हळवा अवघा महाराष्ट्र विठ्ठल छंदे ।
माझ्या चित्रातले पक्षी चौकट तोडून मोकळ्या आकाशात आले
तेव्हा दिसलं
इंद्रधनुष्य कवेत घेण्यासाठी
रिमझिमतं आभाळ तर
कधीचं ओथंबून वाकलंय
वीट वीट पारखून बांधलेल्या माझ्या कुंपणापलीकडे मी पाहिलं
तेव्हा दिसलं
मी सहज फेकलेल्या विटेवर
माझं श्रेय-प्रेय तर
कधीचं उभं ठाकलंय
अंधार पीत पीत मी इथवर आलो उजेडाच्या प्रतीक्षेत
तेव्हा दिसलं
माझ्या रोमरोमात तर
पहाटेचं तेज
कधीचं फाकलंय
