कविता माझी

चारू-वाक १

माहितगार's picture
माहितगार in जे न देखे रवी...
17 Apr 2017 - 11:52 am

निद्रेपरी ना निद्रा, जागेपणी ना जाग
मनास अशांत जुंपणे, कोण हा अभाग \\१\\

शक्यतेचा थांबवून शोध, मनास नुसती गवसणी
मिळेल कोणसी माया, ना केलीस जरी मागणी \\२\\

ना करिसी, परी आपले बरे करिसी
शक्य तरी शांती सूख पाविसी \\३\\

चाराचे होता एक गूण, पाहसी डोळ्यात डोळे दोन
हरवले जरा पाहुणेपण, भेदास सार्‍या हरवून \\४\\

मधूर ते मिष्ठान्न , लोभ घेता मेळवून
क्षोभ टाकावा झाकून, होतसे शांत चित्त मन \\५\\

नको करूस हाव, परी हवी संपन्नतेसी धावे
ज्ञान-विज्ञान घेऊन पाव, देशो देशी जावे \\६\\

चारू-वाक २

कविता माझीकालगंगाशांतरसकविता

एक कप तिचा....

अत्रुप्त आत्मा's picture
अत्रुप्त आत्मा in जे न देखे रवी...
16 Apr 2017 - 12:44 am

आयुष्याचा हिशोब साचा
एक कप तिचा,एक माझा!

दिसायला दोन्ही एकच
फ्लेवरंही सारखाच
फक्त चाखण्याची रित
ज... रा निराळी
म्हणूनच.. एक कप तिचा,एक माझा!

माझा आधी संपेल, तिचा नंतर
चालायचंच हे असं जंतरमंतर! अगदी निरंतर..
त्यातूनच घडते जादू शेवटी
टेस्टी... लज्जतदार... सुरंगी
पण तरिही..
एक कप तिचा,एक माझा!

एकत्र असून थोडं वेगळेपण
वेगळं असूनही थोडस्सं एकत्रपण..!
तिचं सावधपण माझं अंधळेपण
जगण्यातली वागण्यातली
गोडी वाढवणारं..
त्याच कारणानी..
एक कप तिचा,एक माझा!

कविता माझीमुक्त कविताशांतरसकविताप्रेमकाव्यमौजमजा

शब्दतुला

विशाल कुलकर्णी's picture
विशाल कुलकर्णी in जे न देखे रवी...
13 Apr 2017 - 10:42 am

बहरून येती अलगद कधी मनीचे भाव अनामिक
निःशब्द होती ओठ कधी मौनाच्या लाख तर्‍हा
मनपाखरू शोधत फिरते मौनाच्या अन शब्दकळा
सगळेच कसे गं उलगडुनी सांगायाचे सांग तुला?

कधी अचानक येई भरते झरतो हलके शब्दझरा
हळवी होते कधी कविता बांध फोडुनी अस्तित्वाचा
कधी घुटमळते ओठी, मौनाची होऊन चंद्रकला
कधी मनाच्या उंबरठ्यावर झुलत राहते मौनझुला

या डोळ्यातून स्वप्न तुझे हातात लाजरा हात तुझा
क्षुब्धता कधी, कधी तृप्तता, आवेग अन मिलनाचा
काय-काय अन कसे किती सांगायाचे सांग तुला?
मन होई बावरे झुलताना स्वप्नांचा तो चांदणझुला

कविता माझीकविता

हे फक्त माणसातच !

शिव कन्या's picture
शिव कन्या in जे न देखे रवी...
7 Apr 2017 - 12:48 am

रात्री मासे आणणाऱ्या एकाकी माणसाला
बोकेमांजरे चहुबाजूने घेरतात.
माणूस पळू लागला कि,
त्याच्यावर झेप घेऊन त्याला बोचकारतात.
त्याच्या हातातील मासे क्षणार्धात लंपास होतात.
मासे मिळताच बोकेमांजरे
माणसाला तिथेच सोडून देतात.
हे सगळे किती विश्वासाहार्य, predictable आहे!

मासे मिळाल्यावर,
मासे तर फस्त करायचेच
पण माणसाची आतडी बाहेर येईपर्यंत
त्याला ओरबाडत, बोचकारत रहायचे,
मग, रात्रीच्या भयाण शांततेत फिस्कारत हिंडायचे .......
हे मात्र फक्त माणसातच !

- शिवकन्या.

इशाराकविता माझीभयानकबिभत्सरौद्ररसमांडणीवावरवाङ्मयकवितासाहित्यिकसमाजजीवनमान

हळव्या खुणा

चांदणशेला's picture
चांदणशेला in जे न देखे रवी...
4 Apr 2017 - 9:51 am

डोळ्यांत क्षितिजाच्या व्याकूळ होता जीव
पाऊली अश्रूंच्या होता घायाळ भाव

गात्रात दु़़खाने केला होता निवारा
थरथर प्राणांची पाहत कापत होता वारा

कातर सुराने निशब्द झाल्या होत्या संवेदना
पंखात पापण्यांच्या होत्या हळव्या खुुणा

अशा संध्येकाठी एकांत होता बुडाला
तू जाताना सायंतारा तमांत होता निजला

कविता माझीकविता

मन... जीवन...

ज्योति अळवणी's picture
ज्योति अळवणी in जे न देखे रवी...
22 Mar 2017 - 10:53 am

स्वप्न माझे मनीच माझ्या
जीवन वाहे खळाळ सरिता
गोडी तयांची अवीट भासे
मन.. सरितेचे अबोल नाते

मनास येता भरती माझ्या
जीवन सरिता स्थब्द असे
प्रवाही जीवनाच्या संगे
मन हे वेडे धावतसे

एक स्वप्न-एक सत्य भासे मज
शब्दात वर्णू कसे किती
दोन्ही माझे मी दोघांची
मन-जीवन असे अमूर्त जरी

कविता माझीकविता

पेटुनी आरक्त संध्या...

सत्यजित...'s picture
सत्यजित... in जे न देखे रवी...
22 Mar 2017 - 5:00 am

पेटुनी आरक्त संध्या,मातला अंगार आहे...
केवडा वा रातराणी..मोगराही फार आहे!

मोकळे बाजार-रस्ते,शांत आहे शहर सारे...
वाटते आहे उद्याचा,वादळाचा वार आहे!

काजव्यांच्या चार ओळी,सारख्या फिरतात येथे...
सांग त्यांना..पेटलो तर,सूर्य माझे सार आहे!

एक तुकडा चांदण्याचा,बांधला होता उराशी...
त्याच तुकड्याने नभीचा,चंद्र मी टिपणार आहे!

मी कधी कुठल्या ऋतूची,काळजी केलीच नाही...
आजही या काळजाचा रंग हिरवागार आहे!

सोबती कोणी न माझा,ना कुणाचा सोबती मी...
मी निघालो त्या क्षणाला,काफिला निघणार आहे!

—सत्यजित

gajhalgazalकविता माझीमराठी गझलकवितागझल

तू नभीचा चंद्रमा हो...

सत्यजित...'s picture
सत्यजित... in जे न देखे रवी...
18 Mar 2017 - 1:58 pm

लांबती हे श्वास हल्ली..सोबती घेवून जा...
तू मला भेटायला ये..एकदा येवून जा!

शेवटी आयुष्यही असते प्रवासासारखे...
तू तुझ्या गावात थांबा तेवढा ठेवून जा!

तो तसा आला नि गेला..वादळाच्या सारखा...
पण मला सांगून गेला..दीप हो,तेवून जा!

वाहते आहे अनावर,तू मला प्राशून घे...
या नदीला सागराची वा दिशा देवून जा!

सूर्य विझता रातही चालून येते नेमकी...
तू नभीचा चंद्रमा हो..चांदणे लेवून जा!

—सत्यजित

gajhalgazalकविता माझीमराठी गझलकवितागझल

माझ्या कवितेची शाई

अनन्त्_यात्री's picture
अनन्त्_यात्री in जे न देखे रवी...
16 Mar 2017 - 11:39 am

माझ्या कवितेची शाई
आहे अजब मिश्रण
भस्म अधुऱ्या स्वप्नांचे
त्यात अश्रुंचे शिंपण

कधी माझ्या कवितेचा
शब्द निनादे आभाळी
कधी धरती विंधतो
कधी गुंजतो पाताळी

कवितेची ओळ माझ्या
कधी फुलांनी वाकते
कधी बोलता बोलता
गहनाशी झोंबी घेते

माझ्या कवितेत जेव्हा
फुंकीन मी प्राण नवा
तेव्हा तुम्हा रसिकांचा
पाठीवरी हात हवा

कविता माझीमुक्तक

घे भरारी..मन म्हणाले...

सत्यजित...'s picture
सत्यजित... in जे न देखे रवी...
12 Mar 2017 - 7:38 am

घे भरारी..मन म्हणाले,पाखरु झालो...
सोडले घरटे..नभाचे लेकरु झालो!

जाहला अंधार तेंव्हा दाटली भीती...
वाटले की..वाट चुकले कोकरु झालो!

राजरस्त्याची तमा ना आडवाटेची...
मी तुझ्या कळपात घुसलो,मेंढरु झालो!

गाव सारा गाय का म्हणतो तुला कळले...
धन्य झाला जन्म की मी वासरु झालो!

बासरीचा सूर होणे मज कुठे जमले?
राधिकेच्या पैंजणांचे घुंगरु झालो!

हुंदके दाबून सारे स्वागता गेलो...
अन तुझ्याही हुंदक्यांशी रुबरु झालो!

घेतली हाती कलम बहुधा बरे झाले...
मी मुक्या संवेदनांची आबरु झालो!

—सत्यजित

gajhalgazalकविता माझीमराठी गझलकवितागझल