कविता माझी

हाॅकिंगे जे प्रेडिक्टले
ते म्यां चक्षुर्वै पाहिले
कृष्णविवरासी भेदिले
आरपार म्यां आजची

कृष्णविवराचा चव्हाटा
तेथ पुंजभौतिकीचा बोभाटा
चारी मितींचा उफराटा
कोलाहल माजला

कार्यकारणाची तर्कटे
उलटी पालटी पडती येथे
आधी कळस मग पायथे
हाची लोच्या येथला

कवाडे विभिन्न विश्वांची
ठोठाविता उघडती साची
अनवट रूपे तयांची
जाणे केवळ हाॅकिंग

देहाचे भाषांतर
.....
उठता बसता
बोलता हसता
होतच राहते भाषांतर
देहाचे, त्यावरील छिद्रांचे....

स्पर्शाने स्पर्शाचे भाषांतर
वाचावे, ब्रेल लिपीसारखे
आंधळे होऊन...

कि, स्पर्शाने अनुभवावे
शिलालेखाचे भाषांतर
काळापलीकडे गेलेले .....

कि स्पर्शाने उलगडावी
अगम्य देहलिपी
हजारदा अनुवादीत करूनही
अर्थ न लागणारी....

जरा व्याकरण चुकले तरी
निर्धास्त असावे
देहाचे भाषांतर
असते एका संपूर्ण
काळाचे अर्थांतर .....

-शिवकन्या

आभाळ उरी फुटते
रात्र उठे अंधारी
प्राणात पेटे वादळ
क्षितीजाचे रंग असुरी

शुभ्र चांदण्या जाळून
काळोख पसरे चहुकडे
प्रकाशाच्या तुकड्यासाठी
एक छाया तडफडे

पानांच्या हिरव्या देहातून
हुंकारते वाऱ्याचे काळीज
घायाळ त्या सुरांभोवती
श्वासांचा हलतो आवाज

मंद शुक्राचा भास
भुलते चंद्राची वाट
निद्रेत आज फुलांच्या
उसळते दु:खाची लाट

गणपत वाणी, सतत मागणी.

विड्या ओढून थकलेला गणपत वाणी
कवितेच्या छपराखाली
अलंकार गोळा करताना मला दिसला.

म्हणाला,
'पूर्वीसारखे संपन्न अलंकार आता
कोण कवी वापरतो?
तसा एखाद दुसरा हौशी असतो
नाही असं नाही, पण त्याला काय अर्थेय ?'

त्याला एकदा मालक म्हन्ले,
'अरे, इतक्या अलंकृत कवितेचा खप होत नाही
काव्यापेक्षा कवित्व जड
आवरा आवाराच्या हाकाट्या पडतात
कवितेला हाणून पाडतात.
गणप्या, आता तुझं काम एकच,
अलंकार काढायचे, अन
कविता वाळत टाकायची.'

'मग काय होईल मालक?'

शून्याची महती भारी

या भूवरी शून्यावरी

शून्य बैसे शून्यापरी

शून्यात असे दुनिया सारी

शून्यात देखता शून्य भासे

शून्य शून्यात हासे

शून्यात अनन्य अर्थ असे

शून्यासम दुजा कुणी नसे

शून्यात बेरीज शून्य

शून्यात वजा शून्य

शून्य गुणिले शून्य

शून्य भागिले शून्य

धन्य धन्य तो शून्य

ज्याने शोधिला ते त्याचे पुण्य

शून्यात सुरु सारे

शून्यात मिळे सारे

का वाढावी उगा रे ?

दुःखाचे हे पसारे

उगा धावीशी तू अनन्य

जाण कर्म मर्म शून्य

सुरुवात तुझी शून्य

कशी वाटली आमची दहा बाय दहा

आनंद ओसंडून चाललाय पहा

शेजारी शेजारी मांडलीय चूल छोटी

सासू लाटतेय चपाती

भाजतेय सून मोठी

धाकटीने घातलाय कपड्याना पीळ

मधली करतेय पोरांचा सांभाळ

छोटंसं घर त्याचं इनमीन चार वासं

इवल्याश्या घरात राहतात बाराजण कसं ?

महालाला लाजवेल अशी घराची शोभा

महादेव प्रसन्न हस्ते जागोजागी उभा

घराला घरपण माणसांनीच येते

भुई चालेल कमी पण लागते घट्ट नाते

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

प्रेम रंग ही कविता  प्रेमाच्या विविध रंगांवर केली आहे . तुम्हाला ही कविता कशी वाटली हे तुम्ही कंमेंट ने कळवू  शकता.

प्रेम रंग

रंगते मी नेहमीच
तुझ्या रंगांमध्ये
हसते मी नेहमीच
तुझ्या हसण्यामध्ये

खरंच खूप सोपी नसत
दुसऱ्यान मध्ये रंगण
तुझ्या साठी केलंय मी
माझं सोपी जगणं

तुझ्या माझ्यातले रंग
अशेच नेहमी उमलु दे
तुझ माझ प्रेम
कायमच मनी बहरूदे

रंगताना मला तुझी
साथ असुदे
चुकली जरी वाट माझी
तरी हाथी हाथ असुदे....

पाऊल टाकता घरात , उघडावे ते कपाट ,

बदलावे सारे कपडे , राहुनी गप मुकाट

चहा झाला तरीही , प्यावासा वाटला तरीही

कप गुमान धुवून घ्यावा , देईल तेव्हढाच प्यावा

इथे तिथे बघावे नंतर , ठेवुनी एक माफक अंतर

हळूच जेवणाबद्दल पुसावे

येता आवाज तो करडा , होईल तेव्हाच खावे

चालेल थोडे कमी असले मीठ , चालेल थोडा असला कमी मसाला

आवाज ना करता गप्प उठावे , हलकेच टाकावे बेसिनला

काडीची चव नसली , तरीही गोडवे खुशाल गावे

हलकेच आठवूनी जेवण ऑफिसातले , दात कोरत बसावे

येता भांड्याचा आवाज फार , हळूच बंद करावे दार , बेडरूमचे

अगं असशील गं तू लोकांसाठी नावारूपाला आलेली बाई

पण माझी तू फक्त आई आहेस

मी लहान असताना तू किती प्रेम करायचीस

हवं नको ते सारं बघायचीस

मी कर्तासवरता झालो

नि तू दूर दूर गेलीस

इतकी कि आज तुला माझी हाकही ऐकू येत नाही

मी ओरडतो, घशाला कोरड पडते

बेचैन होतो , आतून बाहेरून फक्त एकच आवाज असतो " आई, आई नि फक्त आई "

तू प्रगतीची शिखरे पादाक्रांत करत गेलीस

एकावर एक पुरस्कार मिळवत गेलीस

प्रत्येक पुरस्कारासाठी वेळ देत गेलीस

पण मी तुला मनापासून दिलेले पुरस्कार विसरलीस

देवाची बरोबरी फक्त तूच करू शकतेस

एकदा वाघ शिकारीस निघाला

शोधत शोधत शिकार तो कुराणाशी गेला

डौलदार अजस्त्र तो, डोळे शिकारीकडे

गाढवांचा कळप तेथे चरण्यासी आला

हेरली एक बाकदार, सुंदर, नाजूक गाढवीण त्याने

असेल फर्लागभर अंतरावर

घेऊन पावित्रा मारणार उडी

इतक्यात नजरभेट झाली

त्या सुंदर गाढविणीच्या नजरेने केली, शिकाऱ्यावरच कडी

अन शिकारी खुद्द शिकार झाला

तारीख ठरवली गेली लग्नसोहळ्याची

घेतल्या आणाभाका शिकार न करण्याच्या

यथेच्छ जोड्याने चरण्याच्या

मंगला समयी लग्न लागले

सोहळ्यास सारे जंगल लोटले